Χρίστος Σενέκης

Ο αθηναίος κωμικός ποιητής Κρατίνος, πρόδρομος του Αριστοφάνη, είχε πει: « Εν δε διχοστασίη και Ανδροκλέης πολεμαρχεί », δηλαδή « όταν πέφτει διχόνοια, κυβερνά ακόμα κι ο Ανδροκλής ». Ο Ανδροκλής ήταν­ ένας πολιτικός και δημαγωγός που, ανάμεσα στ' άλλα, είχε κατηγορήσει τον Αλκιβιάδη πως χλεύασε τα Ελευσίνια Μυστήρια... Η διχόνοια που σπέρνει στις τάξεις του ΔΗΚΟ (έπεται η ΕΔΕΚ), η ηγεσία του ΑΚΕΛ, είναι πλέον άνευ αμφισβητήσεως. Ο εκπρόσωπος τύπου του ΑΚΕΛ, κ. Α. Κυπριανού, αναφέρθηκε επιλεκτικά, από το βήμα της βουλής, στην καλή συνεργασία με τον Μάριο Καρογιάν και τον προερχόμενο από το ΔΗΚΟ υπουργό εξωτερικών Μάρκο Κυπριανού. Ακολούθησε η δήλωση του κ. Κατσουρίδη ότι αποτελεί πολιτική παραδοξότητα να διαφέρουν τόσο πολύ οι θέσεις που εξέφρασαν βουλευτές του ΔΗΚΟ, στη διάρκεια της συζήτησης των προϋπολογισμών, από εκείνες που ο πρόεδρος του κόμματός τους εξέφρασε τόσο εντός του Εθνικού Συμβουλίου αλλά και δημοσίως, και ο οποίος δεν διαφώνησε με τους χειρισμούς του Προέδρου της Δ

Θα ξεκινήσω με μιαν αναφορά από το βιβλίου «Το μυστικό παζάρι», όπου οι δημοσιογράφοι Βενιζέλος, Ιγνατίου και Μελέτης φέρνουν στο φως συγκλονιστικές στιγμές που σφράγισαν το μέλλον του Ελληνισμού σε τούτα δω τα μάρμαρα. Λέει λοιπόν στο βιβλίο (σελ. 456) ότι λίγα λεπτά πριν από το διάγγελμά του, ο Τάσσος Παπαδόπουλος είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον αμερικανό πρόεδρο Τζορτζ Μπους και τον Χαβιέ Σολάνα. Η συζήτηση με τον αξιωματούχο της Ε.Ε. κράτησε μόλις 35 δευτερόλεπτα! Ο κ. Σολάνα είπε στον Τάσσο: «Είμαι βέβαιος ότι νοιάζεστε για το λαό σας. Και είμαι βέβαιος ότι θα τους ζητήσετε να υποστηρίξουν την επανένωση». Ο κ. Παπαδόπουλος απάντησε: «Επειδή με ενδιαφέρει το συμφέρον του λαού μου, θα τους ζητήσω να πουν «ΟΧΙ». Ιστορική διαπίστωση αποτελεί το γεγονός ότι όποτε ο Ελληνισμός κινδυνεύει με αφανισμό πάντοτε στο τιμόνι θα είναι ένας μεγάλος ηγέτης που θα ορθώσει το ανάστημά του για να φυλάξει Θερμοπύλες. Ωσάν ο Θεός να είναι Έλληνας... Γι’ αυτό η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας χω

Εκτός από τους «βολεμένους», υπάρχει κανείς άλλος που να μην αναγνωρίζει την αναγκαιότητα της ενοποίησης του ενδιάμεσου χώρου; Πώς θα αντιμετωπιστεί διαφορετικά η σχεδόν καθολική προπαγάνδα για τους «αριστοτεχνικούς» χειρισμούς του Προέδρου Χριστόφια; Πώς θα αντιμετωπιστεί η επιχειρούμενη παραχάραξη της ένδοξης Ιστορίας μας και η ενοχοποίηση των Ελλήνων της Κύπρου για τα δεινά του μαρτυρικού λαού μας; Πώς θα αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά τα ατοπήματα του κ. Αναστασιάδη περί εγγυήσεων και οι επαναλαμβανόμενες απειλές των παραφυάδων του περί τελευταίας ευκαιρίας; Οι νυν «βολεμένοι», προεκλογικώς, επιχειρηματολογούσαν υπέρ της υποψηφιότητας Τάσσου Παπαδόπουλου και έθεταν στο λαό το δίλημμα «Τάσσος ή σχέδιο Ανάν» (εμπνευσμένοι από την περιβόητη δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη το 1974: «Καραμανλής ή Τανκς»). Σήμερα στηρίζουν τον Πρόεδρο Χριστόφια και τον πιστώνουν με σωστή τακτική. «Συμφωνώ απόλυτα και με την τακτική, αλλά και με τις θέσεις που ο Πρόεδρος Χριστόφιας θα διατυπώσει κατά τη διάρκει

Θα έχετε προσέξει ότι ο καραβοκύρης του ανεμοδαρμένου καραβιού «Κύπρος» συνηθίζει ν’ αρχίζει τις δηλώσεις του με τη φράση «εύχομαι και ελπίζω». Είναι αμέτρητες οι φορές που έχει επαναλάβει την εν λόγω φράση τις τελευταίες εβδομάδες! Μερικές από τις επικλήσεις της ... θεάς Τύχης ήταν οι εξής: Την 1/9/2008 δήλωνε «εύχομαι και ελπίζω στο μέλλον και οι κατοχικές δυνάμεις και η Τουρκία να κατανοήσουν ότι δεν πηγαίνουμε στις συνομιλίες με τα χέρια υψωμένα πάνω». Εδώ προκύπτει το εύλογο ερώτημα: Αν πηγαίναμε με τα χέρια υψωμένα πάνω, πόσες ακόμα υποχωρήσεις (και ποιες) θα έκανε η πλευρά μας; Στις 6/11/2008 αναφερόμενος στα μέτρα στήριξης της οικονομίας δήλωσε: «εύχομαι και ελπίζω αυτά τα μέτρα να είναι ικανά να αντιμετωπίσουν αυτή τη κρίση». Βεβαίως, και εμείς το ευχόμαστε αυτό... Ενώ στις 17/11/2008 πριν αναχωρήσει για επίσημη επίσκεψη στη Μόσχα δήλωσε «εύχομαι και ελπίζω η Τουρκία να έχει αποφασίσει να λυθεί το Κυπριακό, διαφορετικά δεν θα λυθεί»! Κάτι μας είπε... το αυτονόητο! Και ερωτώ: Π

Στις 6 Νοεμβρίου 2006, πέρασε στην αιωνιότητα ο στρατηγός Δημήτριος Ματαφιάς. Σε ηλικία 73 ετών, νικημένος από τη λευχαιμία, ο στρατηγός Ματαφιάς άφησε την τελευταία του πνοή στο στρατιωτικό νοσοκομείο Νίμιτς των Αθηνών. Πέρασαν, ήδη, δύο χρόνια που τα ματωμένα τούτα χώματα, «στην άκρη του αρχιπελάγους», σκέπασαν για πάντα τον ακούραστο και ανυποχώρητο πατριώτη. Όμως «του ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογιέται»! Ο στρατηγός Ματαφιάς υπηρέτησε για δεκατρείς μήνες ως αρχηγός της Ε.Φ. (1985-86) και κατάφερε να επαναφέρει τη λεβεντιά και την αγωνιστικότητα στο στράτευμά μας. Αγάπησε την Κύπρο όσο λίγοι. Όρθωσε το ανάστημα του σε δύσκολες ώρες για τον ελληνισμό και δε συμβιβάστηκε ποτέ με τις «αδυναμίες» των πολιτικών ηγεσιών Ελλάδος και Κύπρου. Αγαπήθηκε όμως και απ’ όσους είχαν την τύχη να υπηρετήσουν υπό τις διαταγές του. Αγαπήθηκε, επίσης, από τους νέους αυτού του τόπου (όσο και αν κάποιοι «θέλουν» να πιστεύουν ότι οι νέοι σήμερα διατελούν σε κατάσταση άνευ ιδανικών και αξιών) και

Κατά την περίοδο που στην Κύπρο η προεκλογική παραφροσύνη είχε χτυπήσει κόκκινο, ο τέως καγκελάριος Γκέρχαντ Σρέντερ επισκέφθηκε τα κατεχόμενα για ιδιωτική επίσκεψη μέσω του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου. Ο τέως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Τάσσος Παπαδόπουλος σχολίασε την παράνομη επίσκεψη με την πολυσυζητημένη φράση «σπουδαία τα λάχανα». Δραττόμενοι της ευκαιρίας, Χριστόφιας και Κασουλίδης, με τάσεις ακατάσχετης καταστροφολογίας, έκαναν δηλώσεις για δήθεν αναβάθμιση του ψευδοκράτους! Ο μεν κ. Κασουλίδης δήλωσε ότι: «Ένας Πρόεδρος που θεωρεί σπουδαία τα λάχανα τέτοιου είδους χαστούκια που δεχόμαστε, που οδηγούν στην αναβάθμιση του ψευδοκράτους, είναι ένας Πρόεδρος που δεν μπορεί να χειριστεί την υπόθεση της Κύπρου». Ο δε νυν Πρόεδρος κ. Χριστόφιας κατηγόρησε τον Τάσσο Παπαδόπουλο για: «στείρα πολιτική και για παλινδρομήσεις, με αποτέλεσμα να αποενοχοποιηθεί η Τουρκία, να ξεχαστεί η ουσία του Κυπριακού και να ασκούνται πιέσεις στην Κύπρο για λειτουργία των κατεχομένων λιμαν

«Τίποτα πιο δύσκολο από την ευθύτητα και τίποτα πιο εύκολο από την κολακεία» έγραψε ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Ο Νικολό Μακιαβέλλι, στο έργο του «Ο Ηγεμόνας», κάνει ιδιαίτερη μνεία στους κόλακες, που, όπως ο ίδιος αναφέρει, είναι γεμάτα τα «παλάτια». Χαρακτηρίζει την παρουσία τους ως πανούκλα! Δυστυχώς, στη «σύγχρονη» κοινωνία της Κύπρου, πεντακόσια ολόκληρα χρόνια μετά τη συγγραφή του «Ηγεμόνα» από τον Μακιαβέλλι, η «πανούκλα» θεριεύει. Οι Ηρακλειδείς της εξουσίας κατορθώνουν με την ίδια ευκολία που προσκυνούσαν τον προηγούμενο ηγέτη, σήμερα να υποκλίνονται μπροστά στο νέο, περιμένοντας τον επόμενο… Είναι, πάντοτε, οι πρώτοι που εγκαταλείπουν το νυν ηγέτη, όταν αυτός «βουλιάζει» ή μόλις χάσει την εξουσία, για να καθίσουν δίπλα στο νέο ισχυρό αφεντικό. Λειτουργούν ως παραμορφωτικός καθρέφτης της πραγματικότητας και αποπροσανατολίζουν τον ηγέτη για να εδραιώνουν τη θέση τους. Πάγια τακτική τους είναι να επιβραβεύουν τον ηγέτη για κάθε του ενέργεια, σωστή ή λανθασμένη. Αυτό έχει ως

Σε μια περίοδο, που οι ηγεσίες των κομμάτων στηρίζουν τους χειρισμούς Χριστόφια στο Κυπριακό υπό την αρχιμήδεια φράση «μη μου τους κύκλους τάραττε», για να καρπώνονται τα πρόσκαιρα «οφέλη» της συμμετοχής (;) στον κυβερνητικό μηχανισμό, στην Αμμόχωστο δώσαμε τη μάχη για να αποδείξουμε ότι υπάρχουν φωνές που τάσσονται κατά του επίπλαστου «καλού κλίματος». Φωνές που τάσσονται κατά της δρομολογούμενης επαναφοράς τους σχεδίου Ανάν. Την προσπάθειά μας στήριξε το 41% του εκλογικού σώματος. Στείλαμε το μήνυμα ότι υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό νέων, που με προσωπικό κόστος, θα αγωνιστεί κατά της όποιας λύσης θα απεμπολεί ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα ή/και βασικές ελευθερίες. Η συγκινητική υποστήριξη, που τύχαμε από αμμοχωστιανούς από όλες τις επαρχίες της μη κατεχόμενης επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας, μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε τον «ανένδοτο» αγώνα. Όποιο και αν είναι το προσωπικό κόστος, θα παραμείνουμε στην πρώτη γραμμή, με ή χωρίς αξιώματα, για να αντισταθούμε στις τουρκικές (κ

Το Σάββατο, 6 Σεπτεμβρίου 2008 (10:00 – 16:00), θα πραγματοποιηθεί τη 10ο Τακτικό Επαρχιακό Συνέδριο της ΝΕ.ΔΗ.Κ. Αμμοχώστου στο ξενοδοχείο Adams Beach Hotel στην Αγία Νάπα. Με υψηλό αίσθημα ευθύνης και γνωρίζοντας τις δυσκολίες του όλου εγχειρήματος, διεκδικώ την ψήφο των Αμμοχωστιανών (μελών της ΝΕ.ΔΗ.Κ. Αμμοχώστου) για την προεδρία της ΝΕ.ΔΗ.Κ. Αμμοχώστου. Υπηρέτησα με όλες μου τις δυνάμεις τη φοιτητική μας παράταξη Αναγέννηση. Υπηρέτησα το κόμμα μας, το ΔΗ.ΚΟ., συμμετέχοντας στην συντονιστική επιτροπή για την επανίδρυση του ΔΗ.ΚΟ. Ελλάδος, κατόπιν στη Γραμματεία του ΔΗ.ΚΟ. Ελλάδος και αναλαμβάνοντας ως υπεύθυνος καθόδου φοιτητών και εργαζομένων από το εξωτερικό σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2001 και εντεύθεν. Τέλος, υποστήριξα, ποικιλοτρόπως, την υποψηφιότητα του Τάσσου Παπαδόπουλου. Με προσωπικό κόστος, ποτέ δεν επέλεξα να κρυφτώ πίσω από το δάκτυλό μου, ούτε να λειτουργήσω ως αυλοκόλακας κανενός,. Με καθαρό λόγο, κυρίως μέσω αρθρογραφίας στον ημερήσιο τύπο, εκφράζω τι

Έχει απόλυτο δίκαιο ο Πρόεδρος Χριστόφιας όταν λέει ότι το κράτος της Κύπρου δεν είναι θεοκρατικό. Αλλά, βεβαίως, ούτε και προεδροκρατικό! Το κράτος της Κύπρου είναι, πρώτα και κύρια, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ. Από τον πρώτο πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας μέχρι τον τελευταίο, έχουμε όλοι το δικαίωμα να εκφράζουμε ελεύθερα τις απόψεις μας. Φαίνεται ότι κάποιοι ενοχλούνται, εντόνως, με τις καυστικές πολιτικές τοποθετήσεις του Αρχιεπισκόπου στο Εθνικό Θέμα. Δεν έδειξαν όμως την ίδια σπουδή για την πολιτική παρέμβαση του μητροπολίτη Κύκκου και Τηλλυρίας Νικηφόρου με στόχο να πνιγεί η δίκαιη εξέγερση των κατοίκων του Κάτω Πύργου. Προφανώς, η θεοκρατική παρέμβαση του μητροπολίτη Νικηφόρου βόλευε τους εραστές της «ευέλικτης» πολιτικής. Άκρως υποτιμητική είναι η αναφορά του Προέδρου Χριστόφια για τα ποσοστά εκλογής του Αρχιεπισκόπου. Επιμελώς, ξεχνάει ότι και ο ίδιος (όπως και ο Αρχιεπίσκοπος) πέτυχε την εκλογή του στον δεύτερο γύρο, ενώ στον πρώτο γύρο ήταν δεύτερος… Επίσης, σαν ποίημα έγινε στα χείλη τω

Η δημοσκόπηση, που παρουσίασε η εφημερίδα « Σημερινή » (19/08/2008), αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι «αδερφοί» μας Τουρκοκύπριοι λένε όχι στον έντιμο και βιώσιμο συμβιβασμό. Σχεδόν ένας στους δύο (43%) τάσσεται υπέρ της λύσης δύο κρατών, ενώ μερικοί (16%) επιθυμούν τη διατήρηση της σημερινής κατάστασης. Μόλις ένας στους δέκα Τουρκοκύπριους (12%) αποδέχεται λύση που θα προνοεί επιστροφή των προσφύγων στις περιουσίες τους. Τέλος, η συντριπτική πλειοψηφία (76%) υποστηρίζει την παραμονή των Τουρκικών στρατευμάτων και το 62% θεωρεί ότι μέρος των εποίκων πρέπει να παραμείνουν και μετά τη «λύση». Οι απαντήσεις που έδωσαν οι Τουρκοκύπριοι ήταν, άκρως, αναμενόμενες για όσους έχουν αμφιβολίες – ανησυχίες για το πολυδιαφημισμένο «καλό κλίμα», που προπαγανδίζουν καθημερινά ο Χριστόφιας, ο Αναστασιάδης και οι παραφυάδες τους. Αντίθετα, αποτελούν (οι απαντήσεις) ισχυρό ράπισμα σε όσους προσπαθούν, ως να είναι σε εντεταλμένη υπηρεσία, να επιβάλουν μια επίπλαστη περιρέουσα ατμόσφαιρ

Η λύση που επιχειρείται να επιβληθεί στην αντίληψη του λαού ως «αναγκαίο» κακό, προνοεί τη δημιουργία δυο ισότιμων κρατιδίων με εγγυημένες πλειοψηφίες. Στο φτωχό μου μυαλό όμως, υπάρχουν μόνο δύο τρόποι εφαρμογής αυτής της ρατσιστικής πρόνοιας. Και οι δύο εξίσου καταστροφικοί για τον ελληνισμό της Κύπρου. Αν θεωρήσουμε, για χάρη παραδείγματος, ότι το ποσοστό στο τουρκοκυπριακό κρατίδιο (μετά τη λύση) θα είναι 80% τουρκοκύπριοι και 20% ελληνοκύπριοι, αυτό σημαίνει ότι για κάθε πέντε «νόμιμους» κατοίκους του τουρκοκυπριακού κρατιδίου, οι τέσσερις θα είναι τουρκικής καταγωγής και ο ένας ελληνικής. Άρα, ο πρώτος τρόπος εφαρμογής της πρόνοιας των εγγυημένων πλειοψηφιών θα είναι η μη επιστροφή προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες. Στην περιοχή που προβλέπεται να είναι υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση, πριν από την εισβολή διέμεναν πέραν των 100.000 ελληνοκυπρίων και οι τουρκοκύπριοι δεν ξεπερνούσαν τις 80.000 (σε όλη την Κύπρο). Αυτό σημαίνει ότι δικαίωμα επιστροφής αποκτούν μ

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, στην εφημερίδα «Αλήθεια», ο κατοχικός ηγέτης κ. Ταλάτ, μας τόνισε εμφαντικά ότι η ομοσπονδία του νέου κράτους θα είναι συνεταιρισμός της Κυπριακής Δημοκρατίας με την παράνομη και μη αναγνωρισμένη ΤΔΒΚ. Επί λέξει: «Το ξέρω ότι αυτό το ζήτημα είναι ταμπού για τους Ελληνοκυπρίους, αλλά για μένα είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η ομοσπονδία θα σχηματιστεί από την Κυπριακή Δημοκρατία και την Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου». Η δήλωση αυτή υποδηλώνει την υφέρπουσα τουρκική, επεκτατική πολιτική επί της Κύπρου (και όχι μόνο). Καμία όμως ουσιαστική αντίδραση δεν υπήρξε από την επίσημη Κυπριακή Δημοκρατία. Θα έπρεπε να ξεκαθαριστεί ότι ο ένας και μόνος συνεταιρισμός επί της Κύπρου έγινε το 1960. Αλλιώς αυτοαναιρούμαστε. Παρά τον καθολικό αγώνα του ελληνισμού της Κύπρου για «ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, χωρίς όρους, χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς παραχώρηση βάσεων σε οποιαδήποτε δύναμη» (8° Συνέδριο του ΑΚΕΛ, Μάρτης 1954), Ελλάδα και Τουρκία «συνεταιρίσθηκαν» κα

Έτος δίσεκτο, αυτό που διανύουμε, μήνας Δευτερογιούνης και οι μαύρες επέτειοι στοιχειώνουν και το φετινό καλοκαίρι. Η μαρτυρική Κύπρος παραμένει μοιρασμένη για ακόμα μια χρονιά. Το άδικο συνεχίζει να πνίγει τους πρόσφυγες και τους συγγενείς των σκοτωμένων και των αγνοουμένων μας. Κι όμως, για ακόμα μια φορά, θα πρέπει να υποστούμε τον ψυχολογικό βιασμό των εορτασμών, στα κατεχόμενα, των «επιτυχιών» του Αττίλα από την τουρκική και τουρκοκυπριακή πολιτική ηγεσία. Την ίδια περίοδο που ο Ταλάτ θα βγάζει στομφώδεις λόγους για τα «κατορθώματα» του τουρκικού στρατού επί της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο κ. Χριστόφιας, ως καλός συνδαιτυμόνας, θα συναντηθεί εκ νέου με τον κατοχικό ηγέτη. Την ώρα που θα έπρεπε να υψώνουμε, όσο ποτέ, τον τόνο της φωνής μας και με όπλο τις παλιές και πρόσφατες καταδικαστικές αποφάσεις του ΕΔΑΔ κατά της Τουρκίας, να αξιούμε ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ. Όταν ο νομίμως εκλεγμένος Πρόεδρος θα συναντάται, τρεις μόνο μέρες μετά από τη μαύρη επέτειο του «βιασ

Η διαγραφή του πρώην πρωθυπουργού κ. Κ. Σημίτη από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου αποτελεί το τελειωτικό χτύπημα μεταξύ «πατριωτών» και «εκσυγχρονιστών». Η αδυναμία του σημερινού ηγέτη του κινήματος να συγκεράσει τις δυο τάσεις, τον οδηγεί σε επικίνδυνες ατραπούς. Πολιτικοί σχηματισμοί, που κινούνται στον ευρύτερο χώρο του κέντρου, οφείλουν (για λόγους επιβίωσης) να λειτουργούν μέσα από τη σύνθεση διαφορετικών φιλοσοφιών. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στις τάξεις του ΔΗΚΟ. Πολλοί θα πουν «τα εν οίκω μη εν δήμω». Όμως οι κινήσεις της ηγεσίας παγιώνουν την αντίληψη στη βάση του κόμματος, ότι δηλαδή λαμβάνει χώρα εκκαθάριση της μιας εκ των δύο τάσεων. Δεν αναφέρομαι, βεβαίως, στη διελκυστίνδα «σπυρικών» και «τασσικών». Η πραγματική, ιδεολογική αντιπαράθεση που υπάρχει σήμερα στο ΔΗΚΟ είναι μεταξύ αυτών που εκφράζουν τη λεγόμενη «σκληρή γραμμή στο Κυπριακό» και σε αυτούς που εναποθέτουν την εδραίωση τους στο κόμμα προτάσσοντας τον «κομματικό πατριωτισμό» τους. Ο αποκλεισμός των φ

«Θα ακολουθείται από εδώ και πέρα στο Κυπριακό η πολιτική του Δημήτρη Χριστόφια και όχι η πολιτική του οποιουδήποτε άλλου». Τάδε έφη Άντρος Κυπριανού. Σαφές το μήνυμα... Ποιοι όμως το έλαβαν; Η άκρως εριστική δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του ΑΚΕΛ αποτελεί αυστηρή επίπληξη προς τους Τάσσο Παπαδόπουλο και Βάσο Λυσσαρίδη, οι οποίοι πήραν θέση (όπως όφειλαν να κάνουν) για το «κοινό ανακοινωθέν» και τη συνεχή διολίσθηση από τις θέσεις αρχών (μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια κλπ). Βεβαίως το ότι, οι ΗΠΑ και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έσπευσαν να χαιρετήσουν το ανακοινωθέν, δεν προκαλεί καμιά ανησυχία στον κ. Κυπριανού, αφού ως γνωστόν οι δύο αυτοί «συμπαραστάτες» της Κυπριακής Δημοκρατίας, αγωνίζονται, εδώ και δεκαετίες, για τη διασφάλιση των συμφερόντων μας! Η φίμωση που επιδιώκεται σε όλα τα επίπεδα, θα πρέπει να γίνει σεβαστή και από τους Παπαδόπουλο και Λυσσαρίδη. Όπως, δυστυχώς, έγινε από τις συγκυβερνούσες (;) ηγεσίες. Η «πεπονόφλουδα» του κ. Χριστόφια, όπως ονομάζει το «κοινό ανακοινωθέν» η αθην

Στον ελλαδικό τηλεοπτικό σταθμό ΑΛΤΕΡ και συγκεκριμένα στην εκπομπή «Αθέατος Κόσμος», ο έγκριτος δημοσιογράφος Κώστας Χαρδαβέλλας, κόντρα στο ρεύμα των καιρών, έφερε στο φως της δημοσιότητας την ιστορία οχτώ Ελλαδιτών καταδρομέων που στάλθηκαν στην Κύπρο το Σεπτέμβριο του 1964, υπό τον λοχία Κωσταντή Αλεξίου. Μια ιστορία που ξεχάσαμε όλοι εμείς οι λιλιπούτειοι, οι καθημερινοί έκλυτοι άνθρωποι. Μια ιστορία ηρώων που τους ξέχασε η ίδια η πατρίδα την οποία υπηρέτησαν. Όσοι επέζησαν από την έκρηξη της βόμβας ΝΑΠΑΛ και την 48ήμερη παραμονή τους σε σπηλιά του Πενταδακτύλου επέστρεψαν στην Ελλάδα σε άθλια κατάσταση. Από τότε κανένας δεν νοιάστηκε γι’ αυτούς τους λεβέντες. Η αγνωμοσύνη της πολιτείας πείσμωσε τρεις συμπατριώτες μας, τους Νίκο Παπά, Χάρη Θεοφάνους και Μάκη Σαββίδη από τη Λεμεσό, οι οποίοι πήραν την πρωτοβουλία για ανέγερση μνημείου προς τιμή της «Ομάδας των 8». Διοργάνωσαν, επίσης, εκδήλωση με στόχο να στηριχτούν ποικιλοτρόπως οι «αθέατοι» αυτοί ήρωες. Κατά τη διάρκεια

Πρόσφατα, είχα την «τύχη» να παρακολουθήσω μια εκπομπή στο ΡΙΚ1. Μια εκπομπή που, μέχρι προσφάτως, ασχολείτο με τη διαπλοκή στην έλευση του φυσικού αερίου, το ασήκωτο χαράτσι της φορολογίας στο πετρέλαιο θέρμανσης (όπως θα έλεγε, προ Χριστόφια, ο Λ. Χριστοφόρου, όταν ο ΔΗΣΥ ήταν στην αντιπολίτευση!), την άνοδο των τιμών των ακινήτων, το ρουσφέτι, τα σκάνδαλα και διάφορα άλλα κακώς έχοντα της Κυπριακής κοινωνίας. Θεωρώντας, λοιπόν, ότι όλα αυτά διορθώθηκαν ως δια μαγείας στη μετά Τάσσου εποχή, η εκπομπή άλλαξε θεματολογία και πραγματεύεται τη «φιλία» μεταξύ ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων! Θα ήθελα να ξεκινήσω από την παρουσιάστρια, η οποία στην προσπάθεια της να μας επιβάλει τις «φρέσκιες» απόψεις της, μας είπε ότι «οι εκάστοτε πρόεδροι αποδέχτηκαν τους εποίκους». Η αλήθεια (και θα έπρεπε να τη γνωρίζει) είναι ότι, με βάση τη συνθήκη της Γενεύης, ο εποικισμός είναι έγκλημα πολέμου και οι έποικοι δεν αποκτούν δικαιώματα με το πέρασμα του χρόνου! Την εν λόγω συνθήκη, καλά κάνει να την δι

Πέρασαν τέσσερα χρόνια από το δημοψήφισμα της 24η Απριλίου του 2004, όταν οι Έλληνες της Κύπρου, με συγκλονιστικό ποσοστό, απέρριψαν το σχέδιο Ανάν. Ένα σχέδιο που οι κορυφαίοι συνταγματολόγοι του Έθνους το χαρακτήρισαν ως «συνταγματικό τερατούργημα» και που «έρχεται σε πλήρη αντίθεση προς τις θεμελιώδεις αρχές του σεβασμού της αξιοπρέπειας του ανθρώπου, της προστασίας των δικαιωμάτων του και της δημοκρατίας» (δήλωση του Κώστα Μαυριά, προέδρου της Ένωσης Ελλήνων Συνταγματολόγων και μέλους της εκτελεστικής επιτροπής της Διεθνούς Ένωσης Συνταγματικού Δικαίου και του Γεώργιου Κασιμάτη, διευθυντή του Ινστιτούτου Συνταγματικών Ερευνών του Πανεπιστημίου Αθηνών, στις 23/4/2004 στον ελληνικό τύπο). Στις 24 Απριλίου του 2004, ο λαός έδωσε τις συντεταγμένες στην πολιτική του ηγεσία για τη λύση που δεν θα παραβιάζει τις «κόκκινες γραμμές» του. Με στεντόρεια φωνή, ο Έλληνας της Κύπρου, είπε ένα δυνατό ΟΧΙ, πρώτιστα, στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας λίγες μόνο μέρες πριν την ένταξη της στ

Την περασμένη Παρασκευή, 11 Απριλίου 2008, έλαβε χώρα το 13 ο Παγκύπριο Συνέδριο μαθητών της ΠΣΕΜ. Το σύνθημα του συνεδρίου ήταν: «Συνεχίζουμε τον αγώνα για ανθρωποκεντρική παιδεία και δημοκρατικό σχολείο». Και ερωτώ: Ποιοι συνεχίζουν τον αγώνα για ανθρωποκεντρική παιδεία; Μήπως τα ΕΔΟΝόπουλα, τα οποία κατέχουν τις πλείστες έδρες της ΠΣΕΜ; Επίσης, με ποιες «δημοκρατικές διαδικασίες» πέρασε στο περιθώριο η ελληνοχριστιανική παιδεία, πριν ακόμα κλείσει δυο μήνες στη προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας ο κ. Χριστόφιας; Ακόμα ποιο έντονο «κόκκινο» χρώμα, είχε η θεματολογία του συνεδρίου. Μερικά από τα ζητήματα που υπήρχαν στην ατζέντα της ημερήσιας διάταξης ήταν η θεσμική κατοχύρωση των μαθητικών οργανώσεων (εκλεπτυσμένη φρασεολογία για την κομματικοποίηση στα σχολεία), η διδασκαλία της Κυπριακής (μόνο) Ιστορίας και άλλα. Η ΠΣΕΜ, δυστυχώς, ως ο διαπρύσιος κήρυκας της ΕΔΟΝ (όπως έχει καταντήσει), «αποφάσισε» να διεκδικήσει από την πολιτεία τη νομιμοποίηση της δράσης των κομματικών – μαθ

Μετά το πέρας των διαπραγματεύσεων στο παγωμένο Μπούρκενστογκ της Ελβετίας και την παράδοση του τελικού σχεδίου στα ενδιαφερόμενα μέρη από το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, άρχισαν οι αμερικανικές (και άλλες) πιέσεις για θετική κατάληξη του όλου εγχειρήματος, δια της αποδοχής του σχεδίου στα χωριστά δημοψηφίσματα. Η αμερικανική κυβέρνηση, υπερεκτιμώντας την επιρροή της στη νεοεκλεγείσα, τότε, κυβέρνηση Καραμανλή, ανέμενε ένα καθαρό ΝΑΙ από το νέο Πρωθυπουργό. Στο διάγγελμά του όμως, ο έλληνας Πρωθυπουργός, αρκέστηκε να πει: «μέσα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής προοπτικής, τα θετικά σημεία μπορούν να αποδειχτούν υπέρτερα των αρνητικών». Η έμμεση (λάιτ) υποστήριξη του σχεδίου δυσαρέστησε την αμερικανική κυβέρνηση. Λίγους μήνες αργότερα, οι ΗΠΑ αναγνώρισαν τα Σκόπια με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Τότε, πολλοί αναλυτές ερμήνευσαν (και όχι άδικα) την κίνηση της αμερικανικής κυβέρνησης ως τιμωρία της Ελλάδας για τη διάψευση των προσδοκιών της. Οι αυξημένες προσδοκίες που φορτώθηκαν

Χωρίς να έχω καμία πρόθεση να μειώσω τη σημασία και το περιεχόμενο των εννοιών ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ, θα ήθελα να καταθέσω την ανησυχία μου για το σταδιακό παραγκωνισμό της λέξης ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Ίσως αυτή η συζήτηση να μην είναι τόσο … δόκιμη σε αυτή την περίοδο (υφέρπει η ταμπέλλα του σοβινιστή – εθνικιστή), αλλά είναι κάτι που θα πρέπει να μας προβληματίσει. Κυρίως θα πρέπει να εξετάσουμε αν η αντικατάσταση της λέξης ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ από τη λέξη ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ έχει αποφέρει στην ελληνοκυπριακή πλευρά τα προσδοκόμενα αποτελέσματα. Η επιμονή (ή εμμονή) των ταγών μας, να περιγράφουν μονολεκτικά, με τον όρο ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ, τον πολύχρονο αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού για: 1) Ελευθερία των σκλαβωμένων εδαφών μας από τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής, 2) Διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων μας, 3) Επιστροφή όλων των προσφύγων στις εστίες και τις περιουσίες τους, 4) Πλήρη αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας, μειώνει (άθελα) το δίκαιο του αγώνα μας. Όλα όσα έχει υποστεί, για σχεδόν 34

Σε άρθρο του, ο κ. Πάντης Παπαλοΐζου, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΕΔΕΚ, στο «Φιλελεύθερος» ημ. 1/3/2008 και με τίτλο «Ο ενδιάμεσος χώρος», κάνει λόγω για συνένωση του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ. Συμφωνώ και επαυξάνω ότι μια τέτοια εξέλιξη θα είχε ευεργετικά αποτελέσματα πρώτιστα στο Κυπριακό Πρόβλημα. Κάτι που αντιλαμβάνεται ήδη, η βάση των κομμάτων του ενδιάμεσου χώρου και που οφείλουν να το αφουγκραστούν και οι ηγεσίες τους. Δεν θα επαναλάβω την επιχειρηματολογία του κ. Παπαλοΐζου , με την οποία αναδεικνύει τις ευνοϊκές συγκυρίες για την θετική κατάληξη ενός τέτοιου εγχειρήματος, με την οποία συμφωνώ απόλυτα. Θα πρόσθετα όμως ότι σε αυτή την προσπάθεια θα πρέπει να στρατευτούν όλες οι δυνάμεις που στήριξαν την υποψηφιότητα Τάσσου Παπαδόπουλου. Οι «όμορες» δυνάμεις, που δώσαμε μαζί την μάχη του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών, έχουν θέση σε αυτή την προσπάθεια. Το ΕΥΡΩΚΟ, το ΑΔΗΚ, ακόμα και το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών (αν οι ίδιοι το επιθυμούν), μπορούν να συμβάλουν στη δημ

Συγχαρητήρια στο νέο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον κ. Δημήτρη Χριστόφια. Όλοι ευχόμαστε να βγει νικητής από τις κρίσιμες μάχες που θα χρειαστεί να δώσει, πρώτα και κύρια, στο Εθνικό μας θέμα. Αμέριστη θα είναι η στήριξη των δικοϊκών (και όχι μόνο) όσο προτάσσεται ως προϋπόθεση για την όποια λύση, η αναγκαιότητα, αυτή να συνάδει με το Διεθνές Δίκαιο και να μην αποτελεί παρέλκυση από το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο. Αυτό που με εξέπληξε τη νύχτα της 24 ης Φεβρουαρίου 2008, είναι η ευκολία με την οποία τα στελέχη του επιτελείου Κασουλίδη, που παρέλασαν από τα τηλεοπτικά κανάλια, διαλαλούσαν την στήριξη τους στο νεοεκλεγέντα πρόεδρο. Το ίδιο δήλωσε εμφαντικά και ο κ. Αναστασιάδης, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο ακόμα και συμμετοχής του κόμματος του, στη νέα κυβέρνηση υπό τον κ. Χριστόφια. Βεβαίως, οι δηλώσεις αυτές, θα έπρεπε να θεωρούνται θεμιτές και να μας χαροποιούν ιδιαίτερα. Όμως, ο πρότερος βίος του κ. Αναστασιάδη (κυρίως κατά την προεκλογική περίοδο) και η πολεμική που άσκησε, π

Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των Προεδρικών εκλογών αποτελεί βεβαίως έκπληξη. Όσοι υποστηρίξαμε με σθένος την υποψηφιότητα Παπαδόπουλου, πιστεύαμε ότι ο κυπριακός ελληνισμός, έχοντας να επιλέξει μεταξύ τριών υποψηφίων και δύο μόνο διαφορετικών προσεγγίσεων στο Κυπριακό, θα έστελνε τον εκπρόσωπο του ΟΧΙ στον δεύτερο γύρο. Έτσι θα είχαμε επιλογή… Δυστυχώς διαψευστήκαμε. Συγχαρητήρια λοιπόν στους κ.κ. Κασουλίδη και Χριστόφια. Θερμά συγχαρητήρια όμως αξίζουν και στο 31.79% του Κυπριακού λαού, που επέλεξε τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Που αντιστάθηκε στις καλοκουρδισμένες μηχανές των κομμάτων ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ. Που δεν ενέδωσε στα κελεύσματα των ρουσφετολόγων των επιτελείων Κασουλίδη – Χριστόφια. Την υπόκλισή μας στους φοιτητές που «άφησαν» τα μαθήματα και τις εξετάσεις τους, για να ταξίδεψαν από όλα τα μέρη της γης και να θωρακίσουν την Κυπριακή Δημοκρατία δια της επανεκλογής του Τάσσου Παπαδόπουλου. Τέλος, το σεβασμό και την εκτίμηση μας πρέπει να έχουν όλα τα κόμματα και οι κινήσεις που έδωσαν,

Η προσπάθεια να εμπεδωθεί, στους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του ΔΗ.ΣΥ., η πιθανότητα να υποστηριχτεί στον δεύτερο γύρο των εκλογών ο κομμουνιστής υποψήφιος, πλήττει πρώτα και κύρια την δική τους υποψηφιότητα. Ισχυρίζεται, ο κ. Ν. Αναστασιάδης, ότι δεν ασχολείται με «ποντίκια και αρουραίους», όμως η λυσσαλέα αντίδραση του στην ανακοίνωση της ΣΕΚ, αποτελεί δικαίωση για αυτούς, που εδώ και καιρό, έγραφαν για παρασκηνιακή συνεργασία, μεταξύ της ηγεσία του ΑΚΕΛ και του κ. Ν. Αναστασιάδη, για να υποστηριχτεί ο Δ. Χριστόφιας στο ύπατο αξίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όσοι είχαμε την τύχη να συμμετέχουμε σε εκλογικές αναμετρήσεις των φοιτητικών ενώσεων, κυρίως του ελλαδικού χώρου, έχουμε κάποιες έντονες αναμνήσεις. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές από αυτές. Στις γενικές συνελεύσεις, αλλά και κατά τη διάρκεια της καταμέτρησης των ψήφων, η διαδικασία εξελίσσεται σε διελκυστίνδα μεταξύ της Πρωτοπορίας και της Προοδευτικής. Ανταλλάσσονται συνθήματα από τους «οπαδούς» των δυο παρατάξεων κα

Η επίσκεψη του τέως καγκελάριου της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ στα κατεχόμενα, κάνοντας χρήση του παράνομου αεροδρομίου « Ερτζιάν», προκάλεσε χαιρέκακες δηλώσεις από τα επιτελεία Χριστόφια και Κασουλίδη. Ας θυμίσουμε όμως μερικές πραγματικότητες τους σημερινούς πανηγυρίζοντες, διότι το πολιτικό αλσχάιμερ βλάπτει σοβαρά την πατρίδα μας. Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΣΥ, Τάσος Μητσόπουλος, είπε για την εν λόγω επίσκεψη: «αποτελεί ακόμη ένα επεισόδιο στο σίριαλ της πολιτικής αναβάθμισης των κατεχομένων…» . Δηλαδή, όταν πρώτος, ο κ. Γλαύκος Κληρίδης (για τον οποίο, παρεμπιπτόντως, ακόμα και αθηναϊκά φύλλα γράφουν ότι επιστρατεύεται για την στήριξη του κ. Χριστόφια στον β’ γύρο – βλ. «Το ΠΑΡΟΝ της Κυριακής» 27/1/2008) περνούσε στα κατεχόμενα για τα περιβόητα δείπνα Κληρίδη – Ντεκτάς να θεωρήσουμε, κ. Μητσόπουλε, ότι εγκαινίαζε την πολιτική αναβάθμιση των κατεχομένων; Ο κ. Χριστόφιας σχολίασε την επίσκεψη Σρέντερ στα κατεχόμενα ως εξής: « Λύπη λοιπόν εκφράζω και ζητώ εγρήγορση ούτ

Γίνεται ηλίου φαεινότερη, όσο πλησιάζουμε την 17 η Φεβρουαρίου 2008, η ανίερη συμμαχία της ηγεσία του ΑΚΕΛ με τον κ. Νίκο Αναστασιάδη (και τους αυλικούς του). Στην εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού «Αντέννα», που ακολούθησε την πρώτη διακαναλική αναμέτρηση των τριών βασικών διεκδικητών της Προεδρίας, το βράδυ της Πέμπτης (24/01/2008) και μετά από έντονη αντιπαράθεση των κ. Νίκου Κατσουρίδη και Αβέρωφ Νεοφύτου, ο πρώτος έκανε μια σημαντική διαπίστωση! Είπε λοιπόν, ο κ. Κατσουρίδης, ότι ο κ. Νεοφύτου εξαπολύει, τις τελευταίες μέρες, δριμεία επίθεση κατά του Χριστόφια, στέλνοντας έτσι διαφορετικά μηνύματα από αυτά που στέλνει ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ! Η δήλωση, του κ. Κατσουρίδη, έρχεται να επιβεβαιώσει τις ανησυχίες του κυπριακού λαού, ότι κάποιοι, «κεκλεισμένων των θυρών», αποφάσισαν, για το μέλλον του. Αποφάσισαν να κατευθύνουν τα πυρά τους, μόνο, κατά του Τάσσου Παπαδόπουλου. Το επιτελείο Χριστόφια και ο κ. Αναστασιάδης, είναι πλέον στο ίδιο χαράκωμα και με τη βούλα. Με την «υπογραφ

Εξ αφορμής του θέματος της λεγόμενης επιστροφής της Καρπασίας και το «πάρε δώσε» που έγινε (;) στο Μπούργκενστοκ, δυστυχώς διαπιστώνουμε ότι η παραπληροφόρηση που επιδιώκεται από τον Ν. Αναστασιάδη και τους «αριστερούς» πλέον ψάλτες Γ. Βασιλείου και Γ. Ιακώβου, δεν έχει προηγούμενο. Το θέμα της «επιστροφής» της Καρπασίας (με τον περιβόητο χάρτη Ερντογάν, που ειρήσθω εν παρόδω δεν κατατέθηκε ποτέ από την τουρκική πλευρά) με αντάλλαγμα την αποδοχή των μόνιμων παρεκκλίσεων ως πρωτογενές δίκαιο, αφήνει τους κ.κ. Βασιλείου και Ιακώβου αμετάκλητα εκτεθειμένους! Συγκεκριμένα στο βιβλίο «Σχέδιο Ανάν – Το μυστικό παζάρι», των έγκριτων δημοσιογράφων Βενιζέλου, Ιγνατίου και Μελέτη, στις σελ. 407-408 αναφέρει ότι το Εθνικό Συμβούλιο της 30 ης Μαρτίου 2004 αποφάσισε να εξουσιοδοτήσει τους κ.κ. Βασιλείου και Ιακώβου να επισκεφθούν τον κ. Φερχόιγκεν και να συζητήσουν μαζί του το ενδεχόμενο επιστροφής της Καρπασίας. Ο ίδιος, ο κ. Βασιλείου, αφηγείται ότι: «Μόλις έφτασε ενώπιον του κ. Φερχόι