Χρίστος Σενέκης

Θεωρώ χρέος μου να απαντήσω στο άρθρο του κ. Α. Παράσχου «Μια δεύτερη προδοσία» στο φύλλο της εφημερίδα σας «Καθημερινή» της περασμένης εβδομάδας 15-16 Αυγούστου 2009. Στο εν λόγω άρθρο, ο κ. Παράσχος καταγγέλλει την απόκρυψη των φωτογραφιών, που όπως ισχυρίζεται ο Τούρκος φωτορεπόρτερ Εργκίν Κονούκσεβερ, αποκαλύπτουν την εν ψυχρώ δολοφονία των πέντε αιχμαλώτων Αντώνη Κορέλη, Ιωάννη Παπαγιάννη, Χριστόφορου Σκορδή, Φίλιππου Χ”Κυριάκου και Παναγιώτη Νικολάου. Αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα, οι υπεύθυνοι θα πρέπει να «σαπίσουν» στη φυλακή για την αποτρόπαια πράξη τους. Όμως ο κ. Παράσχος, στην προσπάθεια του να υποδείξει το μέγεθος του εγκλήματος που διεπράχθη, λόγω της μη δημοσιοποίησης όλων των φωτογραφιών, πιστεύω ότι προσφέρει ισχυρό άλλοθι στην Τουρκία. Κάτι που θα προσπαθήσω να τεκμηριώσω πιο κάτω: Λέει λοιπόν στο άρθρο του ο κ. Παράσχος ότι «δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι αποτελεί έγκλημα πολέμου η εν ψυχρώ εκτέλεση των πέντε Ε/Κ στρατιωτών κοντά στο Τζιάος…». Όμως στην ίδι

Η εξακρίβωση της τύχης των πέντε αγνοουμένων στη φωτογραφία σύμβολο του αγώνα μας, αποτελεί ισχυρή τεκμηρίωση για τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας, που διέπραξε ο τουρκικός στρατός και οι τουρκοκύπριοι «μουτζαχίντ» το 1974. Όμως, πίσω από την τραγωδία των ηρωικώς πεσόντων παλικαριών, υπάρχουν κι άλλες, παράλληλες ιστορίες, που αξίζει να μνημονευτούν. Μια τέτοια ιστορία είναι και η εξής: Ένας εκ των πέντε ηρώων, πριν τον καλέσει το καθήκον, αρραβωνιάστηκε μια νεαρή τότε κοπέλα, η οποία από τότε και μέχρι πριν από λίγες μέρες (όταν έγινε η ταυτοποίηση των λειψάνων του) τον περίμενε. Γι’ αυτήν ο χρόνος σταμάτησε στις 14 Αυγούστου το ’74. Από τότε αφοσιώθηκε στον έτερον έρωτα της ζωής της, τη Ζωγραφική. Η θλίψη και ο πόνος, που δεν τα μοιράστηκε με κανένα, την οδήγησαν να διαβεί τα δύσκολα μονοπάτια της Τέχνης και να την κατακτήσει. Με αποτέλεσμα, σήμερα, να συγκαταλέγεται στους κορυφαίους καλλιτέχνες που γέννησε η Κύπρος. Ιστορίες που παραμένουν στο σκοτάδι, όπως η ανωτέρω, αποτελούν τι

Η διαχείριση από την Κυβέρνηση και τα εκφραστικά της όργανα δύο περιστατικών, που έλαβαν χώρα την περασμένη εβδομάδα, μας κάνουν να διερωτόμαστε αν μας θεωρούν εντελώς ηλίθιους! Η πρώτη περίπτωση αφορά τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού της Ρωσίας κ. Πούτιν. Λέει λοιπόν ο κ. Πούτιν κατά την επίσκεψή του στην Άγκυρα: «Η χώρα μου υποστηρίζει τις προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας, τα σχέδια των Ηνωμένα Έθνη και το σχέδιο Ανάν» και συνέχισε λέγοντας ότι «θα επιδιώξουμε και στο μέλλον την οικοδόμηση των σχέσεων και με τα δύο τμήματα της Κύπρου και θα αναπτύξουμε τις οικονομικές σχέσεις συμπεριλαμβανομένων αυτών με το τουρκικό τμήμα». Η πρώτη αντίδραση από την πλευρά της Κυβέρνησης ήρθε από τον Προεδρικό Επίτροπο κ. Γ. Ιακώβου, ο οποίος μας είπε το εξής καθησυχαστικό: «Πιστεύω ότι η θέση της Ρωσίας στο Κυπριακό, αλλά και γενικότερα έναντι της Κύπρου, δεν έχει αλλάξει». Ενώ η εφημερίδα «Χαραυγή» κυκλοφόρησε την επόμενη μέρα (8/8/2009) με τον πηχυαίο τίτλο: «Σταθερή η θέση της Ρωσίας»! Εδώ πρέπει