Χρίστος Σενέκης

Το Νοέμβριο του 2002 κατατίθεται το σχέδιο Ανάν και οι συνήθεις επιτήδειοι ουδέτεροι θεωρούν πως το τότε πολιτικό προσωπικό σε Ελλάδα και Κύπρο δημιουργεί μοναδική ευκαιρία προώθησης στην ελληνική πλευρά μιας καταφανώς ετεροβαρούς λύσης υπέρ των πάγιων τουρκικών μαξιμαλιστικών θέσεων. Οι εκλογές, όμως, σε Κύπρο (16/2/2003) και Ελλάδα (7/3/2004) χάλασαν την καλοστημένη πλεκτάνη, αφού έφεραν στην Προεδρία της Κύπρου τον Τάσσο Παπαδόπουλο και στην Πρωθυπουργία της Ελλάδας των Κώστα Καραμανλή. Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση του Αλβάρο ντε Σότο προς τους συγγραφείς του βιβλίου «Το Μυστικό Παζάρι» (Βενιζέλου, Ιγνατίου, Μελέτη), ως προς αυτές τις κυβερνητικές αλλαγές. Είπε, σχετικά: «Η εισαγωγή νέων παικτών σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση φέρνει αλλαγές που, πολλές φορές, είναι δύσκολο να τύχουν χειρισμού» («Το Μυστικό Παζάρι», σελ. 47). Κρίνοντας εκ των υστέρων, αποδείχτηκε ότι, όντως, οι «νέοι παίκτες» δεν έγινε κατορθωτό να «τύχουν χειρισμού»... Το Φεβρουάριο του 2008 στήθηκε στην

   Στο παρά πέντε της έναρξης μιας   νέας διαδικασίας επίλυσης του Κυπριακού   θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε την αναγκαιότητα της   προσεκτικής προετοιμασίας , ούτως ώστε να αποφύγουμε λάθη που θα   παγιδεύσουν   μελλοντικά την ελληνοκυπριακή πλευρά. Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα προς αποφυγή αποτελεί το « Συμφωνητικό της Βέρνης », το οποίο είναι ίσως το   σημαντικότερο βαρίδιο   της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης στην προσπάθεια   οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο   και τη   μετέπειτα αξιοποίηση του πιθανού ενεργειακού πλούτου της .   Ως γνωστόν, το   αντικείμενο της διαφοράς   στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο έγκειται στο γεγονός ότι η   ελληνική πλευρά   θεωρεί πως, σύμφωνα με το άρθρο 1(β) της τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης του 1958 για την Υφαλοκρηπίδα και το άρθρο 121(2) της Σύμβασης του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας, τα νησιά του Αιγαίου έχουν υφαλοκρηπίδα και συνεπώς   η οριοθέτηση πρέπει να γίνει στο μέσο της απόστασης από τις ανατολικές ακτές

Ο βραβευμένος το 2009 με το Νόμπελ Ειρήνης, Μπάρακ Ομπάμα, ετοιμάζεται να ανάψει το πράσινο φως για μια «απίστευτα μικρής κλίμακας» επίθεση (σύμφωνα με τον αμερικανό ΥΠΕΞ Τζον Κέρι), περιφρονώντας για ακόμα μια φορά το θεσμικό πλαίσιο του ΟΗΕ. Εν αναμονή -ακόμα- της έκθεσης των επιθεωρητών του ΟΗΕ, για την καταγγελθείσα χρήση χημικών της 21ης Αυγούστου στη Δαμασκό και ενώ το καθεστώς Άσαντ έχει κατ' αρχήν αποδεχθεί την πρόταση της Μόσχας για να τεθούν υπό διεθνή έλεγχο τα συριακά αποθέματα χημικών όπλων και στη συνέχεια να καταστραφούν, καθώς επίσης να εντάξει τη Συρία στον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων, ο πλανητάρχης έχει επιδοθεί σε ένα επικοινωνιακό ράλι για να πείσει την αμερικανική κοινή γνώμη για την «αναγκαιότητα» της επίθεσης. Στο ευρωπαϊκό πεδίο, η άτυπη Σύνοδος των 28 -πάντα πρόθυμων στα αμερικανικά κελεύσματα- υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ στο Βίλνιους εξέφρασε την άποψη πως υπάρχουν «ισχυρές ενδείξεις» ότι το συριακό καθεστώς του Μπασάρ Αλ Άσαντ έκ

Η νέα ιδέα που έπεσε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων (δυστυχώς, από τη δική μας πλευρά) με την Τρόικα και αφορά στο διαχωρισμό της Τράπεζας Κύπρου σε «Εμπορική» και «Κτηματική», δεν αποτελεί τίποτε άλλο από μια εκλεπτυσμένη παραλλαγή του διαχωρισμού της Λαϊκής Τράπεζας σε «Καλή» και «Κακή». Εφαρμόζοντας, λοιπόν, την ίδια συνταγή και στην Τράπεζα Κύπρου αποτελεί σχιζοφρενικό παραλογισμό να θεωρεί κάποιος ότι η κατάληξη θα είναι διαφορετική. Όμως, στην περίπτωση της Τράπεζας Κύπρου οι συνέπειες θα είναι ακόμα πιο τραγικές.   Προφανώς, τα «λαμπρά μυαλά», που προτείνουν τη λύση του διαχωρισμού της Τράπεζας Κύπρου σε «Εμπορική» («Καλή») και «Κτηματική» («Κακή»), θέλουν να επιταχύνουν τη διαδικασία εκποίησης περιουσιών που αποτελούν εγγυήσεις σε «προβληματικά» δάνεια, ούτως ώστε να απαλλάξουν από αυτά τα βαρίδια (βλ. «προβληματικά» δάνεια) την «Εμπορική». Αλλιώς, γιατί να γίνει αυτός ο διαχωρισμός; Επίσης, είναι αυτονόητο ότι η γιγαντιαία υποχρέωση στον EL A (που κληρονομήθηκε, π

Η υπερψήφιση της μνημονιακής σύμβασης από τη Βουλή βάζει την Κύπρο σε μια πορεία που οπωσδήποτε δεν μπορεί να είναι πολύ διαφορετική απ’ αυτή των άλλων χωρών που έχουν υπαχθεί σε παρόμοια προγράμματα αυστηρής λιτότητας. Οι ακραία υφεσιακές συνέπειες των οικονομικών πολιτικών της Τρόικας, που βιώνει ήδη εδώ και τρία χρόνια η Ελλάδα, δεν αφήνουν περιθώρια για να γίνουν πιστευτά τα περί «επανεκκίνησης» της οικονομίας.   Τα διαδοχικά ελλείμματα θα φέρουν διαδοχικά μνημόνια και ο φαύλος κύκλος της δυστυχίας απλώς θα διαιωνίζεται, παρά τις μεγαλοστομίες ότι έτσι αποφεύγουμε την «άτακτη χρεωκοπία». Δυστυχώς, ο μνημονιακός Γολγοθάς που καλείται να ανέβει ο κυπριακός λαός είναι Γολγοθάς χωρίς Ανάσταση…   Το ψευτοδίλημμα που τίθεται στον κυπριακό λαό, «μνημόνιο ή χρεωκοπία», είναι το όχημα που χρειάζεται η πολιτική ηγεσία για να δικαιολογήσει τη δική της αδυναμία να υπερασπιστεί το ευ ζην της κοινωνίας, την οποία υποτίθεται εκπροσωπεί και υπερασπίζεται. Αλήθεια, τι σημαίνει «χρεωκοπία»

  Η ιστορική απόφαση της Βουλής να απορρίψει την πρώτη συμφωνία Αναστασιάδη - Γιούρογκρπουπ έδωσε την ευκαιρία και το χρόνο στην κυπριακή κυβέρνηση να επαναξιολογήσει γεωπολιτικο-οικονομικά τη στρατηγική της. Αντί αυτού, δυστυχώς, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν έπραξε τα δέοντα και κλεισμένος στο Προεδρικό Μέγαρο ανέμενε με τάσεις ρεβανσισμού την επόμενη συνεδρία του Γιούρογκρουπ . Ενώ, μετά την αποτυχημένη αποστολή Σαρρή στη Ρωσία, οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης παρέλασαν από τα ΜΜΕ και χαιρέκακα ειρωνεύονταν όλους όσοι πίστεψαν σε λύση εκτός Τρόικας. Όμως, τα εγκληματικά λάθη στους χειρισμούς για εξεύρεση εναλλακτικής λύσης, μεταξύ πρώτου και δεύτερου Γιούρογκρουπ, καθόρισαν τις εξελίξεις και αποδυνάμωσαν ακόμα περισσότερο την κυπριακή διαπραγματευτική θέση.   Κατ’ αρχήν, η αποστολή στη Μόσχα τού κ. Σαρρή, ο οποίος αποτέλεσε τον αρχιτέκτονα της πρώτης συμφωνίας Αναστασιάδη - Γιούρογκρουπ και που ουσιαστικά προσέδενε εσαεί την Κύπρου στο τροϊκάνό μπλοκ, αφαιρούσε από την αξιοπισ

Οι Προεδικές Εκλογές ανήκουν, πλέον, στην ιστορία και ευχή όλων είναι η νέα Κυβέρνηση να φανεί αντάξια των προσδοκιών του Κυπριακού λαού και να κατορθώσει να απομακρύνει τα σύνεφα της χρεοκοπίας, που μαζεύτηκαν πάνω από τον ουρανό της πατρίδας μας. Γι’ αυτό, ο νέος Πρόεδρος και η Κυβέρνησή του θα κριθούν από τις πράξεις τους και όχι από τις όποιες μεγαλώστομες εξαγγελίες. Το αμφιλεγόμενο πολιτικό παρελθόν του νέου Προέδρου, και ειδικά η επιλογή του να ηγηθεί τού «ΝΑΙ» στο εθνοκτόνο σχέδιο Ανάν, αποτελεί ένα ακόμα παράγοντα που πρέπει να καθοδηγεί τις πράξεις και τις επιλογές του, ούτως ώστε να εξαγνυστεί πολιτικά για την υστεροφημία του. Βεβαίως, η στελέχωση της νέας Κυβέρνησης, με κάποιες προσωπικότητες που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή τού ανανικού μπλοκ, προκαλεί ήδη προβληματισμό.   Από την πλευρά των Τούρκων, παρά την εκπεφρασμένη -προεκλογικά- προτίμησή τους προς τον Νίκο Αναστασιάδη, φρόντισαν να διαλύσουν εξ αρχής τους ευσεβοποθισμούς για κάμψη της αδιαλλαξίας τους. Χαρ

Μέσα στη δίνη του προεκλογικού πυρετού, υπήρξε μια πρόταση που άναψε λίγο φως στο βάθος του τούνελ, γέννησε ελπίδα και δημιούργησε την προοπτική ν’ απεγκλωβιστούμε από την προδιαγεγραμμένη πορεία των διαδοχικών μνημονίων, που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσουν στην εξαθλίωση του λαού μας (βλ. περίπτωση Ελλάδας). Η μόνη, λοιπόν, ουσιαστική και τεκμηριωμένη πρόταση που τέθηκε στον προεκλογικό διάλογο ήταν η άμεση αξιοποίηση μέρους του φυσικού αερίου από το «οικόπεδο 12». Προσωπικώς, δεν θα εστιαστώ στην επιστημονική τεκμηρίωση της συγκεκριμένης πρότασης. Στο κομμάτι αυτό τοποθετήθηκαν καταρτισμένοι και διεθνώς αναγνωρισμένοι ακαδημαϊκοί στον τομέα της Ενέργειας, όπως ο δρ Μιχάλης Οικονομίδης και ο δρ Νίκος Λυγερός, αλλά και διαπρεπείς οικονομολόγοι όπως ο δρ Στέλιος Πλατής κ.α. Αυτό που προκαλεί ενδιαφέρον είναι η λυσσαλέα αντίδραση κατά της συγκεκριμένης πρότασης, με σκοπό να την σκοτώσουν εν τη γενέσει της. Το πλέον οξύμωρο, δε, είναι ότι η αντίδραση προήλθε από αυτούς πο