Χρίστος Σενέκης

Το επικοινωνιακό σκηνικό που στήθηκε με τους πρώην υπουργούς του ΔΗΚΟ, οι οποίοι στρατολογήθηκαν δίπλα στον Μάριο Καρογιάν για να εκδηλώσουν την υποστήριξή τους στην υποψηφιότητα του Νίκου Αναστασιάδη (εμένα περισσότερο μου φάνηκε ως πρόθεση να διαθέσουν τους εαυτούς τους προς υπουργοποίηση), σε συνδυασμό με τη συγκυρία του εορτασμού της 28 ης Οκτωβρίου, έφεραν στη θύμησή μου ένα άρθρο που διάβασα προ διετίας. Ένα άρθρο του Αντώνη Ανδρουλιδάκη, με τίτλο «Το μπόι ενός πιτσιρικά». Στο εν λόγω άρθρο, ο κ. Ανδρουλιδάκης   αναφέρει την ιστορία ενός πιτσιρικά 12 χρονών που στήθηκε μαζί με άλλους 200 Έλληνες απέναντι στα πολυβόλα των κατακτητών στο σκοπευτήριο της Καισαριανής, την Πρωτομαγιά του ’44. Αναφέρει, λοιπόν, ο συγγραφέας: «Εύστροφος ο μικρός, καθώς έκοβε το μάτι του, πήρε χαμπάρι πως το μπόι του ήταν κάτω από τη γραμμή του θερισμού. Κι ανασηκώθηκε στα ακροδάκτυλα… Και γίνηκαν με μιας αυτοί οι 2-3 πόντοι χιλιόμετρα ήθους. Όταν αρχίνισαν τα όργανα του θανάτου, όχι μόνο κανείς

Κατά την παρουσίαση της Έκθεσης Προόδου της Τουρκίας, ο Επίτροπος της Κομισιόν αρμόδιος για θέματα διεύρυνσης, Στέφαν Φούλε, προέβη σε μιαν απαράδεκτη και καταδικαστέα παρέμβαση στις εσωτερικές πολιτικές διεργασίες της Κύπρου. Κάλεσε, λοιπόν, τις δύο πλευρές να επαναρχίσουν το διάλογο αμέσως μετά τις Προεδρικές Εκλογές (ως εδώ, κανένα πρόβλημα) και υπογράμμισε ότι αυτό πρέπει να γίνει «όχι από μηδενική βάση». Με δεδομένο ότι ο μόνος υποψήφιος που μίλησε για διαπραγμάτευση από «μηδενική βάση» είναι ο κ. Γιώργος Λιλλήκας, γίνεται φανερό ότι η συγκεκριμένη αναφορά του κ. Φούλε αποτελεί ξεδιάντροπη νουθεσία προς το εκλογικό σώμα να γυρίσει την πλάτη στον κ. Λιλλήκα. Ο μόνος αρμόδιος να αποφασίσει, αν οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν από το σημείο που «πάγωσαν» επί Χριστόφια (επιλέγοντας μεταξύ Αναστασιάδη και Μαλά) ή αν ο νέος κύκλος διαπραγματεύσεων θα ξεκινήσει από «μηδενική βάση» (επιλέγοντας Γιώργο Λιλλήκα), είναι ο κυρίαρχος λαός. Οι απειλές και οι νουθεσίες από προσωπι

Μετά τη συμφωνία του υποψηφίου Νίκου Αναστασιάδη με τον κ. Καρογιάν και τους δηκοϊκούς εν δυνάμει υπουργούς, θα ανέμενε κανείς ότι ο κ. Αναστασιάδης θα ήταν πιο προσεκτικός στις δημόσιες τοποθετήσεις του. Πιστεύαμε ότι μέχρι τις εκλογές, θα κατόρθωνε να μείνει εντός του πλαισίου των εγγράφων που συμφώνησε με την ηγεσία του ΔΗΚΟ. Αντ’ αυτού είδαμε το βράδυ της περασμένης Τρίτης (9/10/2012), στο κρατικό τηλεοπτικό κανάλι και στην εκπομπή «Επωνύμως», έναν αυθεντικό, αμετανοήτα ανανιστή, Νίκο Αναστασιάδη. Με έπαρση έλεγε και ξαναέλεγε ότι δεν οφείλει καμία απολογία για τη στάση του στο δημοψήφισμα της 24 ης Απριλίου 2004, γιατί άκουσον - άκουσον δεν πλειοψήφησε η δική του άποψη και συνεπώς δεν προκλήθηκαν αρνητικές συνέπειες. Αποσιωπά, όμως, τη σημαντικότερη συνέπεια για τον ίδιον, αφού αν ο μη γένοιτο πλειοψηφούσε η δική του άποψη, σήμερα δεν θα ήταν υποψήφιος για Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία θα διαλυόταν τα μεσάνυχτα της μέρας του δημοψηφίσματος. Επί της ουσία

Έντονη συζήτηση -κυρίως στους χώρους κοινωνικής δικτύωσης- προκάλεσε η παρουσία δύο εμβληματικών προσωπικοτήτων τού αγώνα επιβίωσης που διεξάγει ο κυπριακός Ελληνισμός σε προεκλογική συγκέντρωση του Γιώργου Λιλλήκα: Της «γυναίκας σύμβολο» Χαρίτας Μάντολες και της «δασκάλας του Γένους» Ελένης Φωκά. Οι δύο αυτές ηρωίδες γυναίκες αποτελούν την προσωποποίηση του κυπριακού δράματος, που βιώνει σχεδόν κάθε κυπριακή οικογένεια από το μαύρο καλοκαίρι του 1974 και εντεύθεν.  Ποια είναι όμως τα κριτήρια που οδήγησαν την Χαρίτα Μάντολες και την Ελένη Φωκά σε αυτήν τη συνειδητή επιλογή, της συμβολικής υποστήριξης της υποψηφιότητας του Γιώργου Λιλλήκα; Σίγουρα, κανείς δεν μπορεί και δεν έχει το δικαίωμα να χρεώσει υστεροβουλία στην επιλογή τους. Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει, τελευταίως, με πολιτικές προσωπικότητες που εναγκαλίζονται με πολιτικούς αντιπάλους, που μέχρι προσφάτως αλληλοϋβρίζονταν. Τα κίνητρά τους πρέπει να αναζητηθούν αποκλειστικά στο περιεχόμενο που αυτές δίνουν στη χιλιοειπω

Σε μια περίοδο που οι κυβερνώντες προσπαθούν να αποδώσουν στον τραπεζικό τομέα όλα τα μακροοικονομικά προβλήματα της κυπριακής Οικονομίας και που οι όποιες ελπίδες ανάκαμψης εναποθέτονται στην περιβόητη «ανάπτυξη», οφείλουμε να προβάλουμε με επιχειρήματα ποιοι -πραγματικά- σκότωσαν την «ανάπτυξη». Χωρίς, βεβαίως, να απαλλάσσουμε από τις δικές τους ευθύνες τα γκόλντεν μπόις των κυπριακών τραπεζών και τις τζογαδόρικες επιλογές τους, που εξανέμισαν τις εξοικονομήσεις δεκαετιών των κυπριακών νοικοκυριών.  Όμως, όσον αφορά τις κυβερνητικές ευθύνες, που εντέχνως συγκαλύπτονται, η αλήθεια είναι η εξής: Στα διαδοχικά ελλείμματα των προϋπολογισμών από το 2009 και εντεύθεν, η παρούσα Κυβέρνηση αντί να αντιδράσει με μέτρα που να μειώνουν τις δημόσιες δαπάνες, επέλεξε την εύκολη λύση τού εσωτερικού δανεισμού από τις κυπριακές τράπεζες και τον Συνεργατισμό, σπρώχνοντας έτσι το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Το Κράτος άντλησε, δηλαδή, μεγάλο μέρος των κεφαλαίων των κυπριακών τραπεζών και του Συνερ

Στη συνάντηση της περασμένης Τετάρτης (16/5/2012), μεταξύ Α. Κυπριανού και Μ. Καρογιάν, μπήκαν οι βάσεις για την αναβίωση της καταστροφικής συνεργασίας ΑΚΕΛ - Καρογιάν. Μια συνεργασία που στοίβαξε σορούς προβλημάτων για τον τόπο και το λαό μας. Μια συνεργασία που θεμελιώθηκε το 2008 με τη στήριξη του Μ. Καρογιάν από το ΑΚΕΛ στη θέση του Προέδρου της Βουλής και ως αντάλλαγμα ο κ. Καρογιάν πρόσδεσε το ΔΗΚΟ στο άρμα του ΑΚΕΛ, καθιστώντας το ιστορικό κόμμα της αντίστασης και της διεκδίκησης συνυπεύθυνο στις εθνοκτόνες υποχωρήσεις του Χριστόφια στο Κυπριακό, στη λεηλασία της Οικονομίας και στο μακελειό της 11 ης Ιουλίου. Πρέπει να θυμίσουμε, όμως, ότι η συνεργασία ΑΚΕΛ - Καρογιάν καταγγέλθηκε, εγκαίρως, από μερίδα της ηγεσίας του ΔΗΚΟ και τον Φεβρουάριο του 2010 προτάθηκε η έξοδος του κόμματος από το κυβερνητικό σχήμα, αμέσως μετά την αξιοπρεπή αποχώρηση της ΕΔΕΚ. Δυστυχώς, με διάφορες ραδιουργίες, το ΔΗΚΟ συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις του ΑΚΕΛ και διατήρησε εν ζωή το εφιαλτικό «Τρ

Η Κυβέρνηση Χριστόφια και η ηγεσία του ΑΚΕΛ κατηγορούν τον τέως διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, κ. Αθ. Ορφανίδη, γιατί, ασκώντας δήθεν «πλημμελώς» τον εποπτικό ρόλο του, δεν απέτρεψε τις κυπριακές τράπεζες να εκτεθούν σε τόσο μεγάλο βαθμό στα ελληνικά κρατικά ομόλογα. Σε αυτές τις κατηγορίες, βρήκαν απρόσμενο (;) υποστηριχτή αυτόν που έδινε τις εντολές για τις αγορές των ελληνικών κρατικών ομολόγων. Αυτόν που για να έχει πιθανόν «ευνοϊκή» μεταχείριση στους διαγωνισμούς του ελληνικού Δημοσίου φόρτωνε κυπριακή τράπεζα με «τοξικά» ομόλογα. Αυτόν που ξεπουλούσε - ξεφόρτωνε τις μετοχές κυπριακής τράπεζας στους ανυποψίαστους μικροεπενδυτές σε τιμή έως και 50 φορές μεγαλύτερη από την τιμή που διαπραγματεύεται σήμερα στο Χρηματιστήριο. Αυτός, λοιπόν ο «φτωχός, με λεφτά» (όπως αυτοπροσδιορίστηκε σε συνέντευξή του στο περιοδικό « Lifo », τεύχος 177) είναι ο νέος ευκαιριακός υπερασπιστής της ηγεσίας της κυπριακής Αριστεράς, την ίδια ώρα που στην Ελλάδα εκκρεμούν αγωγές του συγκεκριμένο

Ο Επίσκοπος Καρπασίας Χριστοφόρος, έχοντας εξαντλήσει όλα τα «νούσιμα» διπλωματικά μέσα, σε μια συμβολική διαμαρτυρία, έκλεισε για λίγη ώρα μαζί με τέσσερις ιερείς το οδόφραγμα του Αγίου Δομετίου. Μια ενέργεια που, όπως ο ίδιος την χαρακτήρισε, ήταν μια «έσχατη, προσωπική, αυθόρμητη ενέργεια» απέναντι στην απάνθρωπη μεταχείριση που τυγχάνει από το βάρβαρο κατοχικό καθεστώς, το οποίο του στερεί το δικαίωμα να βρίσκεται αυτές τις Άγιες Μέρες κοντά στο ποίμνιό του, τους 300 ηρωικούς εγκλωβισμένους καρπασίτες. Άθελά του, ο θρησκευτικός ηγέτης της Καρπασίας ανέδειξε τις δύο σχολές σκέψεις στο Κυπριακό. Από τη μια πλευρά έχουμε τους αυτοαποκαλούμενους ως «ρεαλιστές», οι οποίοι επενδύουν στη χημεία και στις φιλίες μέσω της «υψηλής πολιτικής» των … δείπνων με τον εγκάθετο της Άγκυρας (θα θυμάστε πρόσφατα τις «φιέστες» σε Πύλα και Λεμεσό) και οι οποίοι ενοχλούνται από τέτοιου είδους αυθόρμητες ενέργειες. Ο δε Πρόεδρος Χριστόφιας, κύριος εκφραστής της λεγόμενης «ρεαλιστικής» σχολής σκέψης, δεν

Είναι με λύπη που παρακολουθούμε τις ακροβασίες του ΔΗΚΟ μεταξύ ΑΚΕΛ και Αναστασιάδη. Προκαλεί αλγεινή εντύπωση να βλέπουμε τον ηγέτη του μεγαλύτερου κόμματος στον Ενδιάμεσο Χώρο να κλείνει επιδεικτικά τα αυτιά στη βούληση της κομματικής του βάσης και στις εκκλήσεις των ηγετών των όμορων πολιτικών δυνάμεων, για σύμπηξη μετώπου και πρόταξη κοινού υποψηφίου. Οι ουτοπικές δηκοϊκές προτάσεις -περί κοινού υποψηφίου όλων των κομμάτων- το μόνο που προσφέρουν είναι πολύτιμο χρόνο στις ανανικές ηγεσίες ΑΚΕΛ - ΔΗΣΥ να κάνουν τους σχεδιασμούς τους, για μια νικηφόρα πορεία στις Προεδρικές Εκλογές του 2013, και παράλληλα αποδομούν την ακλόνητη πίστη των πολιτών, που βρίσκονται πέραν από τις αυλές των ηγεσιών ΑΚΕΛ - ΔΗΣΥ, ότι ήρθε η ώρα για να κυβερνηθεί αυτός ο τόπος από έναν γνήσιο εκφραστή της διεκδικητικής σχολής σκέψης στο Κυπριακό. Έναν πολιτικό που θα κάνει τα αυτονόητα, μακριά από κομματικές σκοπιμότητες. Μια προσωπικότητα που ο πρότερος βίος της θα αποτελεί εγγύηση για τερματισμό της διαπ

Είναι, πλέον, πλειστάκις (δημοσκοπικά) καταγεγραμμένη η αποστροφή της κοινής γνώμης προς το πρόσωπο του Προέδρου Χριστόφια, για τον οποίο θεωρεί πως φέρει την «κύρια ευθύνη» για τη τραγωδία στο Μαρί, για τη μη έγκαιρη λήψη μέτρων για να αποφευχθούν τα χειρότερα -που βιώνουμε σήμερα- στην Οικονομία και για την αδιέξοδη στρατηγική των συνεχών υποχωρήσεων στο Κυπριακό. Όμως, ο φερόμενος ως μεσσίας, κ. Νίκος Αναστασιάδης, αποτελεί πράγματι διέξοδο; Ας εστιαστούμε στο ύψιστο θέμα, το Κυπριακό: Στην τελευταία διήμερη συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου, οι κ.κ. Χριστόφιας και Αναστασιάδης συμφώνησαν ότι ο Αλ. Ντάουνερ, στην έκθεσή του περί τα τέλη Μαρτίου προς τον ΓΓ του ΟΗΕ, πιθανότατα δεν θα προτείνει τη σύγκληση πολυμερούς διάσκεψης, η οποία θα είναι εκ προοιμίου καταδικασμένη σε αποτυχία, για να προστατευτεί η φήμη του ΓΓ. Παράλληλα, υπάρχει η εκτίμηση ότι θα επιδιωχθεί μερικό πάγωμα της διαδικασίας μέχρι τις Προεδρικές Εκλογές, τον Φεβρουάριο του 2013. Από την πλευρά μας, αποφεύγεται, προ

Η επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε από το κυβερνητικό στρατόπεδο για να δικαιολογηθεί το τελεσίγραφο του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, ότι δηλαδή ο δρόμος προς την πολυμερή διάσκεψη μπορεί να ανακοπεί στο Συμβούλιο Ασφαλείας, αποτελεί παραδοχή της ολοκληρωτικής ήττας της ελληνοκυπριακής πλευράς, κατά την τελευταία τριμερή συνάντηση στο Greentree της Νέας Υόρκης. Η διαδικασία έχει ξεφύγει, εντελώς, από τον έλεγχο του Προέδρου Χριστόφια και τα κλειδιά της διαδικασίας βρίσκονται στα επικίνδυνα χέρια του Αλ. Ντάουνερ. Ο «αναβαθμισμένος» Αλ. Ντάουνερ θα αξιολογήσει την πορεία της διαδικασίας, των επόμενων λίγων εβδομάδων, και μέχρι το τέλος του προσεχούς Μαρτίου θα καταθέσει έκθεση προς τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ. Ποιο, όμως, θα είναι το αντικείμενο της αξιολόγησης του Αλ. Ντάουνερ; Με δεδομένο ότι καμία διαπραγμάτευση δεν γίνεται τους τελευταίους μήνες, λόγω της αδιαλλαξίας της τουρκικής πλευράς και της εξάντλησης (;) όλων των ελληνοκυπριακών υποχωρήσεων, ο Αλ. Ντάουνερ θα αξιολογήσει τη