Χρίστος Σενέκης

Κατά τις διαβουλεύσεις για τη σύναψη της Σύμβασης για το δίκαιο της Θάλασσας (ΣΔΘ) διαμορφώθηκαν δύο παρατάξεις, όσον αφορά στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών. Η μια παράταξη, στην οποία συμπεριλαμβανόταν και η Ελλάδα, υποστήριζε ότι πρέπει να καθιερωθεί η αρχή της μέσης γραμμής , ενώ η άλλη παράταξη, στην οποία συμπεριλαμβανόταν και η Τουρκία, υποστήριζε την καθιέρωση της αρχής της ευθυδικίας - επιείκειας . Τελικώς, τόσο για την υφαλοκρηπίδα (άρθρο 83 της ΣΔΘ) όσο και για την ΑΟΖ (άρθρο 74 της ΣΔΘ) υιοθετήθηκε ενιαία διατύπωση ότι « η οριοθέτηση … πρέπει να πραγματοποιείται με συμφωνία που θα συνάπτεται με βάση το διεθνές δίκαιο, όπως αναφέρεται στο άρθρο 38 του Καταστατικού του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (ΔΔΧ) προς το σκοπό της επίτευξης δίκαιης λύσης ». Σημειώνεται, εδώ, ότι το άρθρο 38 του Καταστατικού του ΔΔΧ ορίζει πως το ΔΔΧ εκδικάζει συμφώνως προς το διεθνές δίκαιο, εφαρμόζοντας τις διεθνείς συμβάσεις, τα διεθνή έθιμα, τις γενικές αρχές του δικαίου, καθώς και τις (πρ

Το Καταστατικό Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (ΔΔΧ) αποτελεί Παράρτημα του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (ΗΕ) και συνεπώς όλα τα κράτη μέλη των ΗΕ είναι, αυτοδικαίως, μέλη του Καταστατικού του ΔΔΧ (άρθρα 92 - 95 του Χάρτη των ΗΕ). Όμως, από δικονομική άποψη, το ΔΔΧ δεν δεσμεύει τα κράτη ως προς το μηχανισμό επίλυσης διαφορών, ο οποίος βασίζεται στην εκδήλωση της βούλησης των κρατών. Γι’ αυτό, υπάρχουν τέσσερις τρόποι με τους οποίους το ΔΔΧ μπορεί να αποκτήσει δικαιοδοσία. Ο πρώτος τρόπος είναι μέσω κατάθεσης δήλωσης αποδοχής της δικαιοδοσίας του ΔΔΧ από τα κράτη για μελλοντικές προσφυγές, συμφώνως προς το άρθρο 36.2 του Καταστατικού του ΔΔΧ. Η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν προβεί σε σχετική δήλωση, υπό τον όρο της αμοιβαιότητας, ενώ η Τουρκία και η Λιβύη δεν έχουν κάνει σχετική δήλωση. Ο δεύτερος τρόπος είναι με την υπογραφή συνυποσχετικού από τα διάδικα κράτη, με το οποίο απονέμεται δικαιοδοσία στο ΔΔΧ για μία ή περισσότερες διαφορές που δηλώνονται σε αυτό (π.χ. Υπόθεση της Συ

Οι έκνομες δραστηριότητες της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ και η επιθετική ρητορική της έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας έχουν βασική στόχευση να σύρουν την πλευρά μας σε διαπραγμάτευση με αποκλειστικό αντικείμενο τη διαχείριση του φυσικού πλούτου της κυπριακής ΑΟΖ. Η Τουρκία επιχειρεί να καθίσει σε ένα τέτοιο τραπέζι διαπραγμάτευσης από θέση ισχύος και δια της συγκατάθεσής μας να αποκτήσει λόγο και ρόλο στους ενεργειακούς σχεδιασμούς της Ανατολικής Μεσογείου, στους οποίους μέχρι στιγμής είναι αποκλεισμένη. Η εξεύρεση συμφωνίας στο Κυπριακό δεν φαίνεται να είναι στην ατζέντα της τουρκικής διπλωματίας, αλλά και αν ακόμα υπάρχει είναι πολύ χαμηλά στη λίστα. Η Τουρκία δεν θεωρεί, πλέον, ότι ο συντομότερος δρόμος προς το θαλάσσιο πλούτο της Ανατολικής Μεσογείου περνάει μέσα από μια -έστω τουρκικών προδιαγραφών- συμφωνία στο Κυπριακό. Φαίνεται πεπεισμένη ότι μπορεί να πετύχει μια συμφωνία ανεξάρτητη από τη συνολική διευθέτηση του Κυπριακού, η οποία να αφορά αποκλειστικά την αξιοποί

Οι αναφορές του Προέδρου Αναστασιάδη ότι, όσα διαπραγματεύτηκε και συμφώνησε μέχρι και τη διάσκεψη στο Κραν Μοντάνα, οδηγούν σε ένα δυσλειτουργικό κρατικό μόρφωμα, έχει ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά της άλλης πλευράς, η οποία προτάσσει ως άμυνα, για τη διατήρηση των κεκτημένων της διαδικασίας, αυθαίρετες ερμηνείες ή/και παρερμηνείες της «πολιτικής ισότητας». Η πολιτική ισότητα καταγράφηκε, επισήμως, στο Ψήφισμα 716 (1991) του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και ερμηνεύθηκε από τον τότε Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ στην έκθεση S/21183 της 8ης Μαρτίου 1990. Ο ορισμός που δίνεται στην εν λόγω έκθεση έχει ως ακολούθως: « Ενώ πολιτική ισότητα δεν σημαίνει ίση αριθμητική συμμετοχή σε όλα τα ομοσπονδιακά κυβερνητικά τμήματα και διοίκηση, θα πρέπει να αντανακλάται, μεταξύ άλλων, με διάφορους τρόπους : - Με την ανάγκη όπως το ομοσπονδιακό Σύνταγμα του κράτους της Κύπρου θα υιοθετείται και θα τροποποιείται με τη συναίνεση και των δύο κοινοτήτων, -Με την αποτελεσματική συμμετοχή