Το διπλό κίνητρο των τραπεζών για μαζικές εκποιήσεις
Η μεγαλύτερη απειλή που απορρέει από το νέο ρυθμιστικό πλαίσιο περί εκποιήσεων είναι η μαζική και καταχρηστική χρήση τους από τις τράπεζες. Γι’ αυτό, όλες οι ελπίδες για τη μη μετατροπή τους σε μέσο μαζικής εξόντωσης των μικρομεσαίων, δηλαδή αυτών που πλήγηκαν περισσότερο από την κρίση, εναποτέθηκαν στο περιβόητο «πλαίσιο αφερεγγυότητας» και ειδικότερα στο πέμπτο νομοσχέδιο του «πλαισίου» που αφορά την υποχρέωση που θα υπέχουν οι εγγυητές μετά την εκποίηση της υποθηκευμένης περιουσίας του πρωτοφειλέτη. Η μη απαλλαγή των εγγυητών μετά τις εκποιήσεις, όπως θα δείξουμε παρακάτω, θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και οι τράπεζες θα αποκτήσουν διπλό κίνητρο να προχωρήσουν άμεσα σε μαζικές εκποιήσεις. Σήμερα, τα πλείστα τραπεζικά ιδρύματα αντιμετωπίζουν δύο σοβαρά προβλήματα: Το πρώτο πρόβλημα αφορά τον τεράστιο όγκο μη εξυπηρετούμενων δανείων, γεγονός που τις αναγκάζει να καταγράφουν μεγάλες ζημιές στους ισολογισμούς τους υπό τη μορφή «προβλέψεων». Το δεύτερο πρόβλημα αφορά τα μειωμ