Η περιφερειακή απομόνωση του Ερντογάν
Αποτελεί ήδη μακρινό παρελθόν η περιοδεία του ισλαμιστή Ερντογάν, τον Σεπτέμβριο του 2011, στις χώρες της Αραβικής Άνοιξης (Τυνησία, Λιβύη και Αίγυπτο), όπου γινόταν δεκτός με ενθουσιώδεις εκδηλώσεις. Τότε που και ο ίδιος πίστεψε πως μπήκε στην τελική φάση ολοκλήρωσης η νεο-οθωμανική πολιτική του και φαινόταν πιο εφικτή από ποτέ η επιβολή επικυριαρχίας της Άγκυρας στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Πρώτο ισχυρό κτύπημα για τον Ερντογάν αποτέλεσε η ανατροπή του Μοχάμετ Μόρσι και ο εκτοπισμός των Αδελφών Μουσουλμάνων από την ηγεσία της Αιγύπτου, τον Ιούλιο του 2013. Η μετέπειτα κατάληψη της εξουσίας από το μη ισλαμικό καθεστώς του στρατηγού Αλ Σίσι σήμανε την οριστική απώλεια κάθε ίχνους τουρκικής επιρροής στην Αίγυπτο, την ηγέτιδα δύναμη του αραβικού κόσμου, γεγονός που περιόρισε δραματικά τον μεγαλοϊδεατισμό του Ερντογάν. Όμως, το καθοριστικότερο πλήγμα στα νεο-οθωμανικά σχέδια του Ερντογάν ήρθε με τη ρωσική εμπλοκή στη Συρία, που αλλάζει άρδην τους συσχετισμούς στ