Χρίστος Σενέκης

Είναι, πλέον, ασφαλές να πούμε ότι τα περί δήθεν «προοδευτικής διακυβέρνησης» ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας μερικών παρωπιδοφόρων ακελικών. Η «δίκαιη κοινωνία», που ευαγγελίστηκε το προεκλογικό επιτελείο του Δ. Χριστόφια, έγινε ο παράδεισος του κύπριου «αριστερού», αφού η κόκκινη άλωση του δημόσιου τομέα τούς αναβάθμισε σε Άρεια φυλή. Ενώ, η «δίκαιη λύση» αποδεικνύεται, εμπράκτως, ότι ορίζεται ως η επαναφορά του σχεδίου Ανάν, με την εξής διαφορά: Τις πρόνοιες τού τότε σχεδίου για τις οποίες το απέρριψε ο κυρίαρχος λαός και οι οποίες μας επιβλήθηκαν λόγω της ετεροβαρούς επιδιαιτησίας, στην τρέχουσα διαδικασία έχουν κατατεθεί από τη δική μας πλευρά! Οι νέες συλλήψεις, που έγιναν στο συλλαλητήριο της 20ης Ιουλίου, ενισχύουν περαιτέρω την άποψη περί ελλειμματικής δημοκρατίας αφότου εισήλθε στο Προεδρικό μέγαρο ο Δ. Χριστόφιας. Το χειρότερο όμως είναι ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, αφού κάθε σαββατοκυρίακο, εν τη παρουσία του ιδίου και άλλων ηγετικών στελεχώ

Στο άρθρο «Η μήνις του ΔΗΚΟ θυσία στην κομματική ‘παλληκαριά’» (Φιλελεύθερος, 14/7/2009), ο τακτικός αρθρογράφος της εφημερίδας, κ. Γιώργος Καλλινίκου, ελλείψει επιχειρημάτων, ειρωνεύεται το ΔΗΚΟ και τους αξιωματούχους του ότι «δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους όταν μιλούν για το εθνικό θέμα». Διερωτώμαι αν θα ήταν πιο βολικό για τον κ. Καλλινίκου αν όλοι επιδείκνυαν νομιμοφροσύνη - υποταγή στις απαιτήσεις της Τουρκίας και ν’ αφήναμε τις δέκα χιλιάδες μέλισσες του Ονήσιλου να ψοφήσουν απάνω στο παχύ μας δέρμα, κατά τον Παντελή Μηχανικό. Ο κ. Καλλινίκου προσπαθεί να μειώσει τον εκ της βάσης του ΔΗΚΟ νεοεκλεγέντα Γενικό Γραμματέα, αφού διερωτάται «ποια είναι τα κριτήρια για να γίνει κάποιος πολιτικός, αν μπορεί οποιοσδήποτε να μπει σ’ αυτό το χώρο». Η προσέγγιση αυτή αποτελεί ασέβεια προς την κομματική βάση του κόμματος και παράλληλα μειώνει την αξιοπιστία του ίδιου του αρθρογράφου, ο οποίος δεν έδειξε την ίδια σπουδή όταν άλλες ηγεσίες επιβλήθηκαν στα κόμματά τους είτε δια της «δημοκρατί

Νιώθω την ανάγκη να δώσω μίαν απάντηση στο άρθρο του κ. Λόρδου στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» (12/7/2009) με τίτλο «Ντροπή για τα κόμματα και τους ηγέτες». Στο άρθρο του, ο κ. Λόρδος, βάλλει κατά πάντων για τη μη εφαρμογή του νεοαποικιακού μέτρου για εισαγωγή φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου μέσω GCE. Κατανοώ, βεβαίως, την ανάγκη του να υπερασπιστεί τα γαλαζοαίματα τέκνα της «υψηλής κοινωνίας» (λόγω παχουλής τσέπης) στην οποία ανήκει ο κ. Λόρδος. Όμως, οι ανακρίβειες που αναφέρει πρέπει να απαντηθούν. Λέει, λοιπόν, ο εν λόγω κύριος «ντροπή στους καθηγητές που πολλοί από αυτούς εισήχθησαν ως φοιτητές σε διεθνή πανεπιστήμια με τα ίδια ακριβώς διεθνή πιστοποιητικά». Όμως, η πραγματικότητα είναι ότι σε καμία άλλη χώρα του κόσμου (εκτός από την Αγγλία, τη Μάλτα, τη Σιγκαπούρη, το Χονγκ Κονγκ και τη Σρι Λάνκα – εκτός αν αυτές είναι οι χώρες που έχουν «παγκοσμίου κύρους πανεπιστήμια» κ. Λόρδε – μια απλή έρευνα στη Βικιπαίδεια με τη λέξη κλειδί “GCE” θα σας πείσει), δεν γίνονται αποδεχτά τα GCE