Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2007

Όνειρα θερινής νυχτός

Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να συμμετέχω σε μια 25μελή αποστολή ελληνοκυπρίων στις Βρυξέλλες με στόχο την «επαφή» με 25 τουρκοκύπριους φοιτητές των κατεχομένων. Της πρωτοβουλίας ηγείτο ο κύπριος ευρωβουλευτής Μάριος Ματσάκης και η αυστριακή ευρωβουλευτίνα Κάρεν Ρεσετάριτς. Το πρόγραμμα περιλάμβανε ένα κοινό δείπνο και την επόμενη μέρα ανοικτή συζήτηση περί του Κυπριακού προβλήματος. Ασήμαντη λεπτομέρεια, αλλά άξιας σχολιασμού, ήταν η επιλογή των ξενοδοχείων, αφού οι «απομονωμένοι» τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας, διέμεναν σε ένα πολυτελέστατο ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης των Βρυξελλών, ενώ η δική μας αποστολή σε ένα … μοτέλ, το οποίο βρισκόταν έξι στάσεις του μετρό, μακριά από το κέντρο! Όμως επειδή, ου περί ξενοδοχείων τον αγώνα ποιούμεθα, ας καταπιαστούμε στα του προγράμματος. Στο δείπνο, εντελώς απροειδοποίητα, μας ζητήθηκε να δεχθούμε την παρουσία του λεγόμενου υπουργού εξωτερικών της υποτελούς κυβερνήσεως των κατεχομένων, κάτι που φυσικά αρνηθήκαμε. Η δυσαρέσκεια των τουρκοκυπρίω

Ακόμα και έτσι…

Ακόμα και σε μια ονειρική για «κάποιους» κυπριακή κοινωνία, ο Τάσσος Παπαδόπουλος προηγείται στις προτιμήσεις των ερωτηθέντων στις «επιστημονικές έρευνες» πρόθεσης ψήφου. Αυτό επιβεβαίωσε η δημοσκόπηση που παρουσίασε τη Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2007 το κρατικό κανάλι. Σε μια «έρευνα», η οποία ανίχνευσε μόλις το ένα τρίτο της εκλογικής δύναμης του Ευρωπαϊκού Κόμματος και το ένα δεύτερο αυτής της ΕΔΕΚ, ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας προηγείται (!) έναντι των ανθυποψηφίων του, ενώ διατηρεί σημαντική διαφορά στην «παράσταση νίκης». Ίσως σε επόμενη «έρευνα» (ελπίζω όχι στο κρατικό κανάλι) να δούμε ολοκληρωτικό αποκλεισμό των κομμάτων που σήμερα αποτελούν το μέτωπο αντίστασης. Έτσι με την τεχνητή αυτή μέθοδο, να επιδιωχθεί η εξασθένηση της ισχυρής πεποίθησης που έχει σήμερα ο κυπριακός ελληνισμός, ότι δηλαδή, ο Τάσσος Παπαδόπουλος θα παραμείνει στο πηδάλιο του κράτους. Δεν μπορώ επίσης, να μην σχολιάσω την αλαζονική στάση του κ. Κατσουρίδη βλέποντας τα σενάρια δευτέρου γύρου. Μιλώντας

Περί παροχολογίας

Έρμαιο παροχολογίας γίνεται ο προσφυγικός κόσμος σε κάθε εκλογική αναμέτρηση αυτού του τόπου. Έτσι, ενόψει προεδρικών εκλογών, ο Ιωάννης Κασουλίδης, πιστός στο ραντεβού, «τάζει φούρνους ποξαμάθκια» στους πρόσφυγες (όπου «φούρνους» βλ. επιχορηγήσεις, χαμηλότοκα δάνεια, οικόπεδα, αναγνώριση της προσφυγικής ιδιότητας στους εκ μητρογονίας πρόσφυγες κ.α.). Μετά το αποτυχημένο πυροτέχνημα περί 14μηνης θητείας στην Εθνική Φρουρά, ο κ. Κασουλίδης επανέρχεται δριμύτερος και υπόσχεται επιχορήγηση 42.000 λιρών σε νεαρά ζευγάρια για απόκτηση κατοικίας (ακόμα και 142.000 λιρών όπως είπε σε μεσημβρινή εκπομπή ο Λευτέρης Χριστοφόρου)! Κάθε σώφρων πρόσφυγας, μετά την έκπληξη στο άκουσμα της εξαγγελίας και προτού σπεύσει να … βγάλει σχέδια, διερωτάται: Που θα τα βρει όλα αυτά τα λεφτά που «σκορπά» απλόχερα – προεκλογικά – ο εν λόγω υποψήφιος; Και αφού απάντηση δεν παίρνει, καταλήγει στη σοφή λαϊκή ρήση «απ’ ον αππέξω του χορού, πολλά τραούθκια ξέρει». Δυστυχώς όμως, για τον κ. Κασουλίδη

Ένας χρόνος από το θάνατο του Στρατηγού μας

Στις 6 Νοεμβρίου του 2006 άφησε την τελευταία του πνοή ο στρατηγός Δημήτριος Ματαφιάς, στο στρατιωτικό νοσοκομείο Νίμιτς της Αθήνας, όπου νοσηλευόταν τους τελευταίους μήνες χτυπημένος από λευχαιμία. Αυτό που όλοι γνωρίζουν, ειδικά όσοι υπηρέτησαν υπό τις διαταγές του στρατηγού Ματαφιά, είναι ότι αποτέλεσε τον αναμορφωτή της Εθνικής Φρουράς στη μετά 74 εποχή. Ήταν ο στρατηγός, που κατά τους 13 μήνες (1985 – 1986) στους οποίους διετέλεσε αρχηγός, κατάφερε να ξαναφέρει την περηφάνια και τη λεβεντιά στους νέους της Κύπρου. Τους νέους της Κύπρου που τόσο αγάπησε και πίστεψε. Όπως ο ίδιος είπε στην άσκηση Νικηφόρος του 85: «Αυτοί οι νέοι θα είναι οι αυριανοί ηγέτες του τόπου. Δεν έχουν καμιάν άλλη εκλογή, παρά να διαφεντέψουν αυτήν την πατρίδα κι αν χρειαστεί να δώσουν το αίμα τους...». Για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μου θα μείνει το τηλεφώνημα που πήρα από την Αθήνα στις 8 Νοεμβρίου 2006 από την κόρη του στρατηγού, την κυρία Έφη Μάταφια. Με φωνή που μαρτυρούσε θλίψη για την απώλεια του πατέρ

Θέατρο του παραλόγου

Είναι εντελώς απαράδεκτο και καταδικαστέο, να αιχμαλωτίζονται τα νέα μυαλά της πατρίδας μας, μέσα σε κομματικά στεγανά. Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες είναι πρωτάκουστο για τα κυπριακά δεδομένα και πρέπει να μας προβληματίσει πολύ σοβαρά. Η ηγεσία των φοιτητών (ΠΟΦΕΝ) και η ηγεσία των μαθητών (ΠΣΕΜ) φόρεσαν τον «κόκκινο» προεκλογικό τους μανδύα και πραγματοποίησαν κινητοποίηση στο Προεδρικό μέγαρο, με σκοπό να διαμαρτυρηθούν για την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, παρασυρόμενοι και ποδηγετούμενοι από την ηγεσία του ΑΚΕΛ. Να θυμίσω ότι πρώτο το ΑΚΕΛ, το 2003, μετά από μελέτη του Δρ Σωτήρη Γιόκκα πρότεινε τη σταδιακή αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης! Επίσης, το πακέτο σύγκλισης που κατατέθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση από την Κυπριακή Δημοκρατία, ήταν ομόφωνη απόφαση του τότε υπουργικού συμβουλίου, στο οποίο συμμετείχαν τέσσερις υπουργοί του ΑΚΕΛ… Και κάτι ακόμα, σε συνάντηση της περσινής ηγεσίας της ΠΟΦΕΝ με τον πρώην υπουργό εσωτερικών κ. Νεοκλή Συλικιώτη, μας ανέφερε ότι η αύξησ

Το «αγγελικό» σχέδιο Ανάν

Η προκλητική δήλωση του κατοχικού ηγέτη κ. Ταλάτ (κατά την αναχώρηση του για τη Νέα Υόρκη) ότι το σχέδιο Ανάν είναι αγγελικό, εντέχνως έπεσε στα μαλακά. Ίσως γιατί κάποιοι στην ελληνοκυπριακή πλευρά το θεωρούν αγγελικότερο! Όμως το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Αν η φιλοσοφία του σχεδίου Ανάν, για την τουρκική πλευρά είναι αγγελική, πώς μπορεί παράλληλα να αποτελεί το ευκταίο για τη δική μας πλευρά; Και αντίστροφα: Αν το περιεχόμενο της εν λόγω λύσης ήταν αγγελικό για την πλευρά μας, θα γινόταν αποδεκτό από την Τουρκία και τους εδώ εγκάθετους της; Την ίδια ώρα, πολιτικοί αναλυτές από όλο τον κόσμο κάνουν λόγο για πιθανή εκτόνωση της κρίσης στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις με παραχωρήσεις, που αλλού, στο Κυπριακό. Η πάγια αυτή τακτική επιβεβαιώνεται από τη δις επαναλαμβανόμενη δήλωση του υφυπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Ντάνιελ Φριτς, ότι δηλαδή η Αμερική προσπαθούσε να πείσει την Τουρκία να της επιτρέψει να χρησιμοποιήσει τα τουρκικά εδάφη για να εισβάλει στο Ιράκ, με ανταλλάγματ

Ο καλός ο «άνθρωπος»

Σε άρθρο του κ. Στεφάνου (εκπροσώπου του κ. Χριστόφια) στον Φιλελεύθερο της Κυριακής (30/09/2007) κάνει τη δική του ανάλυση της μεγάλης δημοσκόπησης με κάλπη που παρουσίασε το ΡΙΚ. Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζει τα συμπεράσματα του για τα ευρήματα της δημοσκόπησης. Παρουσιάζει, κατά την άποψη του, την μεγάλη διαφορά του κ. Χριστόφια, έναντι των ανθυποψήφιών του, σε επίπεδο … ανθρωπιάς («Χαρακτηρίζεται από ανθρωπιά και κοινωνική ευαισθησία…»)! Δηλαδή, με την λογική του κ. Στεφάνου, το ότι η κάρτα που παρουσίαζε ποιος είναι καταλληλότερος να χειριστεί το Κυπριακό και που συντριπτικά ο Τάσσος Παπαδόπουλος ψηφίστηκε πρώτος με 34%, έναντι 26% του κ. Χριστόφια και 24% του κ. Κασουλίδη, θα έπρεπε αβίαστα να μας οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι αμφισβητείται ο πατριωτισμός των κ.κ. Χριστόφια και Κασουλίδη. Δεν θα μπω σε αυτό τον πειρασμό, αλλά θα θυμίσω στον κ. Στεφάνου ότι πολλές φορές, εκμεταλλευόμενος το πολιτειακό του αξίωμα, ο κ. Χριστόφιας λειτούργησε πυροσβεστικά σε αντ

«Δυστυχώς επτωχεύσαμεν»

Αναλύοντας και ερμηνεύοντας το αποτέλεσμα των εκλογών, της 16ης Σεπτεμβρίου 2007, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να αναφωνήσουν, δια των ηγετών τους, ότι και ο Χαρίλαος Τρικούπης: «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Για τον κ. Καραμανλή, που έχασε πέραν των 300 χιλιάδων ψήφων από το 2004, υπάρχουν τα σωσίβια της «πρωτιάς» και της (ισχνής) αυτοδυναμίας. Έτσι διασώθηκε από περιπέτειες. Περιπέτειες που δεν θα μπορέσει να αποφύγει ο κ. Παπανδρέου, αφού το χαμηλότερο ποσοστό του ΠΑΣΟΚ από την μεταπολίτευση και εντεύθεν, προκαλεί τριγμούς. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ηγετικά στελέχη του κινήματος περίμεναν στη γωνιά τον κ. Παπανδρέου και με εκ προμελέτης ενέργειες, δρομολογούν μετωπική σύγκρουση. Μια σύγκρουση με διακύβευμα την προεδρία της «πληγωμένης παράταξης», όπως ανέφερε ο κ. Βενιζέλος, καταθέτοντας την υποψηφιότητα του στην, όλο συμβολισμούς (έξω από το Ζάππειο), αρχηγική του παρέμβαση. Στην πεντακομματική Βουλή που προέκυψε, ο Έλληνας πολίτης αναμένει ότι κάτι θα αλλάξει. Μέσα από την πολυφω

Αβάντα Morgan Stanley

Η αυτόκλητη και αναίσχυντη δήλωση της Morgan Stanley για επικείμενη αύξηση της τιμής της μετοχής του ΟΤΕ σε ενδεχόμενη εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας, γυρίζει την Ελλάδα πίσω στην δεκαετία του 60’. Όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η Ε.Ρ.Ε. αβαντάρονταν από τους αγγλοαμερικάνους και με την βοήθεια του στρατού, της αστυνομίας των πόλεων και της χωροφυλακής «άλωναν» τα εκλογικά κέντρα. Αυτό που παρέλειψε να αναφέρει στη δήλωση της η Morgan Stanley είναι ότι αποτελεί τον τρίτο μεγαλύτερο μέτοχο του ΟΤΕ. Άρα εμμέσως απειλεί τις χιλιάδες των μικροεπενδυτών που είναι τοποθετημένοι μετοχικά στον εν λόγω οργανισμό. Το κατά πόσο ο ελληνικός λαός αποφασίζει με κριτήριο την απόδοση του χαρτοφυλακίου του, αυτό είναι κάτι που θα περιμένουμε να το δούμε το βράδυ της 16ης Σεπτεμβρίου 2007. Η έλλειψη επιχειρημάτων από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά και η μηδενιστική πολιτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης, συνθέτουν το παζλ μιας προεκλογικής περιόδου που άγει και φέρεται από τις επιλογές του κεφ

Κάθε σπίτι και "κάστρο"

Ελλείψει πολιτικής επικαιρότητας (στο εσωτερικό) είδαμε τις τελευταίες μέρες αναλύσεις επί αναλύσεων για τη στελέχωση των προεκλογικών επιτελείων των υποψηφίων. Δεν γνωρίζω κατά πόσο αυτά αποτελούν «εκ των έσω» πληροφόρηση. Στην περίπτωση όμως του νυν Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας τα πράγματα μάλλον είναι διαφορετικά. Είναι ευνόητο ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος θα εμπλακεί τελευταίος στον προεκλογικό αγώνα. Προέχει η υλοποίηση του προγράμματος, το οποίο δεσμεύτηκε να υλοποιήσει ενώπιον του λαού με την λαϊκή εντολή της 16ης Φεβρουαρίου 2003. Ένα πρόγραμμα, που θα έπρεπε να είναι δεσμευτικό και για τα τρία συνεργαζόμενα κόμματα, καθ' όλη τη διάρκεια της πενταετίας. Αφού λοιπόν η υποχρέωση του Προέδρου της Δημοκρατίας να φανεί αντάξιος της εμπιστοσύνης του κυπριακού λαού είναι υπεράνω, το βάρος της ευθύνης για την συνέχιση της άνευ συμβιβασμών προάσπισης των δικαίων μας πέφτει στους ώμους του κάθε κύπριου. Όπως σοφά είπε παλαιότερα ο γιατρός «κάθε σπίτι και κάστρο», τώρα απαιτείται τ

Δύο μέτρα και δύο σταθμά από τον πρόεδρο της ΝΕΔΗΚ

Οι φοιτητές της Αναγέννησης δεν έμαθαν ποτέ να κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους. Αρκετές φορές στο παρελθόν διαφώνησαν με πολιτικές του κόμματος και είχαν το θάρρος και την τόλμη να εκφράσουν δημοσίως την διαφωνία τους. Αφού ο στρουθοκαμηλισμός δεν αποτελεί αξία για τους φίλους και τα στελέχη της Αναγέννησης έχω καθήκον, αλλά και υποχρέωση, να αναφερθώ στα όσα έγιναν στο καταστατικό συνέδριο της παράταξης που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 5 Αυγούστου 2007. Στο εν λόγω συνέδριο θα επικυρωνόταν το καταστατικό, το οποίο θα ήταν η βάση λειτουργία της Συντονιστικής Γραμματείας των Αναγεννήσεων. Μετά θα ακολουθούσε η εκλογή προέδρου και των μελών της γραμματείας. Ο πρόεδρος της ΝΕΔΗΚ υποστήριξε (δικαίωμά του!) τον ένα από τους δυο υποψηφίους για την προεδρεία. Από τις εννιά Αναγεννήσεις που συμμετείχαν πέρσι σε εκλογική διαδικασία στο χώρο σπουδών τους (ανεβάζοντας τα ποσοστά τους), τουλάχιστο οι έξι υποστήριζαν τον άλλο υποψήφιο. Δυστυχώς, ο πρόεδρος της ΝΕΔΗΚ επικαλούμενος τις διαδικα

Σχήμα οξύμωρο

Ακούσαμε και διαβάσαμε πολλά από πολλούς για την ενέργεια του Αρχιεπισκόπου να τελέσει τρισάγιο στους τάφους των 22 νεαρών που σκοτώθηκαν υπηρετώντας, ίσως χωρίς την θέληση τους (ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα σήμερα;), τους ηγέτες του πραξικοπήματος. Αυτό που ενοχλεί όμως είναι ότι βιώνοντας το δράμα και τις συνέπειες της κατάλυσης της δημοκρατίας, χρεώσαμε σε αυτούς τους νεκρούς το ... προπατορικό αμάρτημα! Ας αναλογιστούμε την αδικία που γίνεται εξισώνοντας τους 22 αυτούς νέους με τους εν Ελλάδι αξιωματικούς που έδιναν τις εντολές, με τον Γεωργίτση και τον Ιωαννίδη, αλλά και τους εδώ “γνωστούς” ομοϊδεάτες τους! Αυτοί οι “γνωστοί” που όσο οξύμωρο και αν είναι, σήμερα αποτελούν την ελίτ της κοινωνικό – πολιτικό – οικονομικής ζωής της ημικατεχώμενης πατρίδας μας. Όσοι δηλαδή είναι εν ζωή, απολαμβάνουν “άφεση αμαρτιών” με την ανοχή όλων μας. Ακόμα πιο οξύμωρο είναι να ακούμε πολιτικούς να διαρρηγνύονται τα ιμάτια τους για την πράξη του Αρχιεπισκόπου. Οι ίδιοι που καθημερινά διακηρύττ

Με Ταλάτ και Πουργουρίδη συνοδοιπόρους...

ΠΑΡΕΛΑΒΕ χάος (βλ. Δημοσιονομικό έλλειμμα, Χρηματιστήριο, Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, κ.ά.). Όμως το κυριότερο κληροδότημα της διακυβέρνησης Κληρίδη ήταν το έκτρωμα-σχέδιο Ανάν. Τόλμησε να πει την άποψή του, όπως έκανε ο κάθε Κύπριος πολίτης, γνώστης ή μη του νομικίστικου περιεχομένου του σχεδίου. Λογοκρίθηκε και από τους «έσω» και από τους «έξω». Όμως ο Τάσσος Παπαδόπουλος στάθηκε θεματοφύλακας της ιστορίας και του πολιτισμού μας. Ως κυματοθραύστης, δέχτηκε τα πυρά πανταχόθεν για το αποτέλεσμα της λαϊκής ετυμηγορίας στο δημοψήφισμα. Για να φτάσουμε στο σήμερα... Να κατηγορείται ακόμα και από τους πρώην συγκυβερνώτες του ΑΚΕΛ ότι δεν έχει την καλύτερη εικόνα στο εξωτερικό! Ότι οι ξένοι δεν πιστεύουν ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος θέλει πραγματικά λύση (και μη μου πείτε ότι της εν λόγω φρασεολογίας τα πνευματικά δικαιώματα δεν τα κατέχει ο κ. Αναστασιάδης). Οι έξωθεν απειλές και τα ψεύτικα διλήμματα, κατά την περίοδο που προηγήθηκε του δημοψηφίσματος, οδήγησαν στην πατριωτική αντίδραση του

Γραμματείς και φαρισαίοι...

Στην πρώτη γραμμή όλοι! Να κατακρίνουν τους τελειόφοιτους μαθητές των λυκείων που βγήκαν στους δρόμους να γιορτάσουν το τέλος της μαθητικής τους ζωής! Να γιορτάσουν το τέλος μιας χρονιάς που η πίεση των εξετάσεων για εισδοχή στα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα τους γέμισε με άγχος και τους μείωσε στο ελάχιστο τον ελεύθερο τους χρόνο. Λες και όλοι αυτοί που ασχολήθηκαν με τις “λεηλασίες” (κλάπηκαν μπογιές από αίθουσα τέχνης) που έκαναν τα παιδιά δεν ήταν κάποτε και αυτοί τελειόφοιτοι. Οι κύριοι “τέλειοι” στα Μ.Μ.Ε που έκαναν πρώτο θέμα τα έκτροπα των μαθητών, ας μας πουν τί έκαναν αυτοί όταν αποφοιτούσαν από το λύκειο ή ακόμα καλύτερα ας ψάξουν τί κάνουν τα δικά τους παιδιά. Πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε ως κοινωνία τί θέλουμε από την νέα γενιά του τόπου μας. Όμως πρώτα πρέπει να παραδεχθούμε τον αλάνθαστο νόμο της εξέλιξης! Κάθε γενιά θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Ότι αυτόν τον τόπο τον δανειζόμαστε από τα παιδιά μας και οφείλουμε να τον παραδώσουμε τουλάχιστο όπω