Κάθε σπίτι και "κάστρο"
Ελλείψει πολιτικής επικαιρότητας (στο εσωτερικό) είδαμε τις τελευταίες μέρες αναλύσεις επί αναλύσεων για τη στελέχωση των προεκλογικών επιτελείων των υποψηφίων. Δεν γνωρίζω κατά πόσο αυτά αποτελούν «εκ των έσω» πληροφόρηση. Στην περίπτωση όμως του νυν Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας τα πράγματα μάλλον είναι διαφορετικά. Είναι ευνόητο ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος θα εμπλακεί τελευταίος στον προεκλογικό αγώνα. Προέχει η υλοποίηση του προγράμματος, το οποίο δεσμεύτηκε να υλοποιήσει ενώπιον του λαού με την λαϊκή εντολή της 16ης Φεβρουαρίου 2003. Ένα πρόγραμμα, που θα έπρεπε να είναι δεσμευτικό και για τα τρία συνεργαζόμενα κόμματα, καθ' όλη τη διάρκεια της πενταετίας.
Αφού λοιπόν η υποχρέωση του Προέδρου της Δημοκρατίας να φανεί αντάξιος της εμπιστοσύνης του κυπριακού λαού είναι υπεράνω, το βάρος της ευθύνης για την συνέχιση της άνευ συμβιβασμών προάσπισης των δικαίων μας πέφτει στους ώμους του κάθε κύπριου. Όπως σοφά είπε παλαιότερα ο γιατρός «κάθε σπίτι και κάστρο», τώρα απαιτείται το κάθε σπίτι να μετατραπεί σε προεκλογικό επιτελείο. Το κάθε νοικοκυριό οφείλει να προασπίσει την ασφάλεια και την σιγουριά που εμπνέει το κύρος και η αξιοπιστία του Τάσσου Παπαδόπουλου. Ο απλός πολίτης που δεν θεωρεί τον εαυτό του «μαντρισμένο», έχει ιστορικό χρέος να σπάσει τα κομματικά στεγανά και να συμπορευτεί ξανά με την πλατιά μάζα του λαού που είπε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα όσοι ονειρευόμαστε λύση του κυπριακού και όχι διάλυση, όσοι οραματιζόμαστε την επανένωση αλλά μέσα από λύση που να ικανοποιεί το περί δικαίου αίσθημα, δημιουργούμε μια μεγάλη λαϊκή πλατφόρμα υποστήριξης του δοκιμασμένου σε φουρτούνες αληθινού καραβοκύρη.
Η επιβεβλημένη αυτή στάση μας πηγάζει και από τα αναπάντητα ερωτήματα για τα οποία σφυρίζουν αδιάφορα οι άλλοι υποψήφιοι. Πότε επιτελούς θα μας απαντήσει ο κ. Κασουλίδης γιατί δεν έγινε η ... δεύτερη μικρασιατική καταστροφή και γιατί ήταν τόσο σίγουρος ότι η Τουρκία θα τηρούσε τις δεσμεύσεις της που απέρρεαν από το σχέδιο Ανάν, όταν δεν σέβεται την συμφωνία της 8ης Ιουλίου 2006; Καυτό είναι το ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσει και ο κ. Χριστόφιας για πια λύση προτίθεται να «τσιμεντώσει» το ΝΑΙ αν εκλεγεί στο ύπατο αξίωμα και κατά πόσο η παραμονή στην κυβέρνηση ήταν πιο σημαντική από την «ορθή πορεία» (όπως ο ίδιος την αντιλαμβάνεται) στο Κυπριακό;
Εν κατά κλείδι, ο αγώνας μέχρι τις 17 Φεβρουαρίου 2008 πρέπει και θα είναι «ανένδοτος». Είναι η ώρα που ο καθένας από εμάς θα πει ΟΧΙ στις αγγλοαμερικανικές μεθοδεύσεις για επαναφορά του σχεδίου Ανάν. Είναι η ώρα να πούμε ένα ισχυρό ΝΑΙ στη θεμελίωση της διεκδικητικής πολιτικής.
Αφού λοιπόν η υποχρέωση του Προέδρου της Δημοκρατίας να φανεί αντάξιος της εμπιστοσύνης του κυπριακού λαού είναι υπεράνω, το βάρος της ευθύνης για την συνέχιση της άνευ συμβιβασμών προάσπισης των δικαίων μας πέφτει στους ώμους του κάθε κύπριου. Όπως σοφά είπε παλαιότερα ο γιατρός «κάθε σπίτι και κάστρο», τώρα απαιτείται το κάθε σπίτι να μετατραπεί σε προεκλογικό επιτελείο. Το κάθε νοικοκυριό οφείλει να προασπίσει την ασφάλεια και την σιγουριά που εμπνέει το κύρος και η αξιοπιστία του Τάσσου Παπαδόπουλου. Ο απλός πολίτης που δεν θεωρεί τον εαυτό του «μαντρισμένο», έχει ιστορικό χρέος να σπάσει τα κομματικά στεγανά και να συμπορευτεί ξανά με την πλατιά μάζα του λαού που είπε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα όσοι ονειρευόμαστε λύση του κυπριακού και όχι διάλυση, όσοι οραματιζόμαστε την επανένωση αλλά μέσα από λύση που να ικανοποιεί το περί δικαίου αίσθημα, δημιουργούμε μια μεγάλη λαϊκή πλατφόρμα υποστήριξης του δοκιμασμένου σε φουρτούνες αληθινού καραβοκύρη.
Η επιβεβλημένη αυτή στάση μας πηγάζει και από τα αναπάντητα ερωτήματα για τα οποία σφυρίζουν αδιάφορα οι άλλοι υποψήφιοι. Πότε επιτελούς θα μας απαντήσει ο κ. Κασουλίδης γιατί δεν έγινε η ... δεύτερη μικρασιατική καταστροφή και γιατί ήταν τόσο σίγουρος ότι η Τουρκία θα τηρούσε τις δεσμεύσεις της που απέρρεαν από το σχέδιο Ανάν, όταν δεν σέβεται την συμφωνία της 8ης Ιουλίου 2006; Καυτό είναι το ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσει και ο κ. Χριστόφιας για πια λύση προτίθεται να «τσιμεντώσει» το ΝΑΙ αν εκλεγεί στο ύπατο αξίωμα και κατά πόσο η παραμονή στην κυβέρνηση ήταν πιο σημαντική από την «ορθή πορεία» (όπως ο ίδιος την αντιλαμβάνεται) στο Κυπριακό;
Εν κατά κλείδι, ο αγώνας μέχρι τις 17 Φεβρουαρίου 2008 πρέπει και θα είναι «ανένδοτος». Είναι η ώρα που ο καθένας από εμάς θα πει ΟΧΙ στις αγγλοαμερικανικές μεθοδεύσεις για επαναφορά του σχεδίου Ανάν. Είναι η ώρα να πούμε ένα ισχυρό ΝΑΙ στη θεμελίωση της διεκδικητικής πολιτικής.
Σχόλια