Χρίστος Σενέκης

Κατά την παρουσίαση της Έκθεσης Προόδου της Τουρκίας, ο Επίτροπος της Κομισιόν αρμόδιος για θέματα διεύρυνσης, Στέφαν Φούλε, προέβη σε μιαν απαράδεκτη και καταδικαστέα παρέμβαση στις εσωτερικές πολιτικές διεργασίες της Κύπρου. Κάλεσε, λοιπόν, τις δύο πλευρές να επαναρχίσουν το διάλογο αμέσως μετά τις Προεδρικές Εκλογές (ως εδώ, κανένα πρόβλημα) και υπογράμμισε ότι αυτό πρέπει να γίνει «όχι από μηδενική βάση». Με δεδομένο ότι ο μόνος υποψήφιος που μίλησε για διαπραγμάτευση από «μηδενική βάση» είναι ο κ. Γιώργος Λιλλήκας, γίνεται φανερό ότι η συγκεκριμένη αναφορά του κ. Φούλε αποτελεί ξεδιάντροπη νουθεσία προς το εκλογικό σώμα να γυρίσει την πλάτη στον κ. Λιλλήκα. Ο μόνος αρμόδιος να αποφασίσει, αν οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν από το σημείο που «πάγωσαν» επί Χριστόφια (επιλέγοντας μεταξύ Αναστασιάδη και Μαλά) ή αν ο νέος κύκλος διαπραγματεύσεων θα ξεκινήσει από «μηδενική βάση» (επιλέγοντας Γιώργο Λιλλήκα), είναι ο κυρίαρχος λαός. Οι απειλές και οι νουθεσίες από προσωπι

Μετά τη συμφωνία του υποψηφίου Νίκου Αναστασιάδη με τον κ. Καρογιάν και τους δηκοϊκούς εν δυνάμει υπουργούς, θα ανέμενε κανείς ότι ο κ. Αναστασιάδης θα ήταν πιο προσεκτικός στις δημόσιες τοποθετήσεις του. Πιστεύαμε ότι μέχρι τις εκλογές, θα κατόρθωνε να μείνει εντός του πλαισίου των εγγράφων που συμφώνησε με την ηγεσία του ΔΗΚΟ. Αντ’ αυτού είδαμε το βράδυ της περασμένης Τρίτης (9/10/2012), στο κρατικό τηλεοπτικό κανάλι και στην εκπομπή «Επωνύμως», έναν αυθεντικό, αμετανοήτα ανανιστή, Νίκο Αναστασιάδη. Με έπαρση έλεγε και ξαναέλεγε ότι δεν οφείλει καμία απολογία για τη στάση του στο δημοψήφισμα της 24 ης Απριλίου 2004, γιατί άκουσον - άκουσον δεν πλειοψήφησε η δική του άποψη και συνεπώς δεν προκλήθηκαν αρνητικές συνέπειες. Αποσιωπά, όμως, τη σημαντικότερη συνέπεια για τον ίδιον, αφού αν ο μη γένοιτο πλειοψηφούσε η δική του άποψη, σήμερα δεν θα ήταν υποψήφιος για Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία θα διαλυόταν τα μεσάνυχτα της μέρας του δημοψηφίσματος. Επί της ουσία

Έντονη συζήτηση -κυρίως στους χώρους κοινωνικής δικτύωσης- προκάλεσε η παρουσία δύο εμβληματικών προσωπικοτήτων τού αγώνα επιβίωσης που διεξάγει ο κυπριακός Ελληνισμός σε προεκλογική συγκέντρωση του Γιώργου Λιλλήκα: Της «γυναίκας σύμβολο» Χαρίτας Μάντολες και της «δασκάλας του Γένους» Ελένης Φωκά. Οι δύο αυτές ηρωίδες γυναίκες αποτελούν την προσωποποίηση του κυπριακού δράματος, που βιώνει σχεδόν κάθε κυπριακή οικογένεια από το μαύρο καλοκαίρι του 1974 και εντεύθεν.  Ποια είναι όμως τα κριτήρια που οδήγησαν την Χαρίτα Μάντολες και την Ελένη Φωκά σε αυτήν τη συνειδητή επιλογή, της συμβολικής υποστήριξης της υποψηφιότητας του Γιώργου Λιλλήκα; Σίγουρα, κανείς δεν μπορεί και δεν έχει το δικαίωμα να χρεώσει υστεροβουλία στην επιλογή τους. Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει, τελευταίως, με πολιτικές προσωπικότητες που εναγκαλίζονται με πολιτικούς αντιπάλους, που μέχρι προσφάτως αλληλοϋβρίζονταν. Τα κίνητρά τους πρέπει να αναζητηθούν αποκλειστικά στο περιεχόμενο που αυτές δίνουν στη χιλιοειπω