Χρίστος Σενέκης

Οι τρομοκρατικές επιθέσεις της 13 ης  Νοεμβρίου στο Παρίσι και η κατάρριψη του ρωσικού επιβατικού αεροσκάφους πάνω από την Αίγυπτο, έφεραν πιο κοντά από ποτέ μια μίνιμουμ συνεννόηση των ΗΠΑ, Γαλλίας και Ρωσίας εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Μια προσέγγιση που δημιουργείται από την αναγκαιότητα αντιμετώπισης ενός κοινού, ισχυρού και επικίνδυνου αντιπάλου, όπως έγινε παλαιότερα με την «Εγκάρδια Συνεννόηση» στις αρχές του 20 ου  αιώνα μεταξύ Γαλλίας, Βρετανίας και Ρωσίας κατά της αυτοκρατορικής Γερμανίας και της συνεργασίας μεταξύ Ρούσβελτ, Στάλιν και Τσόρτσιλ την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κατά της ναζιστικής Γερμανίας.  Σήμερα, ένας συντονισμός ενεργειών των ΗΠΑ, Γαλλίας και Ρωσίας θα αποτελέσει, εκ των πραγμάτων, τον καταλυτικό παράγοντα για την ολοκληρωτική εξουδετέρωση των τζιχαντιστών, κυρίως, στις περιοχές της βόρειας Συρίας, όπου έχουν τις βάσεις τους.  Ένα τέτοιο σενάριο, όμως, θα επιφέρει δύο πολύ ανεπιθύμητα αποτελέσματα για την Άγκυρα, που ανατρέπουν άρδην

Η θεαματική αύξηση των ποσοστών του ΑΚΡ, σε σχέση με τις εκλογές του περασμένου Ιουνίου, και η επανάκτηση της αυτοδυναμίας αποτελούν εκλογικό θρίαμβο που πιστώνεται αποκλειστικά και μόνο στον Ερντογάν. Πλέον, απέχει μόνο ελάχιστους βουλευτές (δεκατρείς, τους οποίους -με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- θα βρει, με πιθανότερο το σενάριο των «αποστασιών» από το εθνικιστικό ΜΗΡ) για να προχωρήσει στη συνταγματική τροποποίηση, που θα μετατρέψει την Τουρκία σε -γαλλικού τύπου- Προεδρική Δημοκρατία. Γεγονός που θα τον φέρει ακόμα πιο κοντά στην υλοποίηση του μεγάλου οράματός του να παραμείνει στην εξουσία μέχρι το 2023 και να ηγηθεί των εορτασμών των 100 χρόνων από την ίδρυση του τουρκικού κράτους. Εξάλλου ο λεγόμενος «θεωρητικός» και νυν Πρωθυπουργός, Αχμέτ Νταβούτογλου, φαίνεται να αποδέχθηκε, πλήρως, το ρόλο του αχυράνθρωπου, αφού στην πανηγυρική του ομιλία -αμέσως μετά τον εκλογικό θρίαμβο του ΑΚΡ- κάλεσε όλα τα κόμματα να συμφωνήσουν στο νέο σύνταγμα. Οφείλουμε, λοιπόν, να παραδεχθ