Όνειρα θερινής νυχτός
Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να συμμετέχω σε μια 25μελή αποστολή ελληνοκυπρίων στις Βρυξέλλες με στόχο την «επαφή» με 25 τουρκοκύπριους φοιτητές των κατεχομένων. Της πρωτοβουλίας ηγείτο ο κύπριος ευρωβουλευτής Μάριος Ματσάκης και η αυστριακή ευρωβουλευτίνα Κάρεν Ρεσετάριτς. Το πρόγραμμα περιλάμβανε ένα κοινό δείπνο και την επόμενη μέρα ανοικτή συζήτηση περί του Κυπριακού προβλήματος.
Ασήμαντη λεπτομέρεια, αλλά άξιας σχολιασμού, ήταν η επιλογή των ξενοδοχείων, αφού οι «απομονωμένοι» τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας, διέμεναν σε ένα πολυτελέστατο ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης των Βρυξελλών, ενώ η δική μας αποστολή σε ένα … μοτέλ, το οποίο βρισκόταν έξι στάσεις του μετρό, μακριά από το κέντρο! Όμως επειδή, ου περί ξενοδοχείων τον αγώνα ποιούμεθα, ας καταπιαστούμε στα του προγράμματος.
Στο δείπνο, εντελώς απροειδοποίητα, μας ζητήθηκε να δεχθούμε την παρουσία του λεγόμενου υπουργού εξωτερικών της υποτελούς κυβερνήσεως των κατεχομένων, κάτι που φυσικά αρνηθήκαμε. Η δυσαρέσκεια των τουρκοκυπρίων ήταν εμφανής. Η ωραιοποιημένη ατμόσφαιρα, κατά την διάρκεια του δείπνου, ήταν επίπλαστη. Όλοι περιμέναμε την επόμενη μέρα για να διαπιστώσουμε ιδίοις ώμασι πως αντιλαμβάνεται η νέα γενιά τουρκοκυπρίων το Κυπριακό πρόβλημα.
Η συζήτηση έγινε σε αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου και συντονιστές ήταν οι δυο προαναφερθέντες Ευρωβουλευτές. Στην πρώτη μας τοποθέτηση, κάναμε αναφορά στο πως αντιλαμβανόμαστε το Κυπριακό πρόβλημα. Ως θέμα εισβολής, παράνομης κατοχής και εποικισμού. Με το άκουσμα αυτών των λέξεων, οι τουρκοκύπριοι αντέδρασαν και άρχισαν φραστικές επιθέσεις εναντίον μας. Φωνασκούσαν ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη στη δική μας κυβέρνηση και τον Τάσσο Παπαδόπουλο και ότι οι ελληνοκύπριοι δεν θέλουμε λύση γι’ αυτό είπαμε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, εμφανώς εμπνευσμένοι από τα ανεξέλεγκτα και καταστροφικά, για την πατρίδα μας, όψιμα εφευρήματα των επιτελείων Χριστόφια και Κασουλίδη.
Στη συνέχεια της συζήτησης, διαπιστώθηκε πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι «όλος ο καβγάς ήταν για το πάπλωμα», όπου πάπλωμα η αναγνώριση των πτυχίων των σχολών που εδρεύουν στα κατεχόμενα. Παρουσιάστηκε, ως παραβίαση των δικαιωμάτων τους (!) και ότι θα πρέπει άμεσα να αποκατασταθεί η «αδικία». Υπέρ της αναγνώρισης τάχθηκε με κυνισμό και η αυστριακή ευρωβουλευτίνα. Όταν τολμήσαμε να αναφερθούμε στην καταπάτηση του δικαιώματος των ελληνοκυπρίων για επιστροφή στις πατρογονικές τους εστίες και την απαίτηση για ανάκτηση των περιουσιών μας, η απάντηση που πήραμε από τους νεαρούς τουρκοκύπριους ήταν καταπέλτης. Ούτε λίγο ούτε πολύ, μας είπαν ότι δεν μπορεί να υπάρξει λύση με επιστροφή προσφύγων!
Το αποκορύφωμα της αμετροέπειας τους ήταν να μας ζητήσουν να συνδράμουμε στον «δίκαιο αγώνα» για αναγνώριση των πτυχίων τους. Όταν, όπως ήταν φυσικό, απαντήσαμε αρνητικά και είπαμε ότι τέτοια επιμέρους θέματα θα προνοούνται στη συνολική λύση του Κυπριακού, η συζήτηση πήρε τέλος.
Οι τουρκοκύπριοι έφυγαν με έκδηλα ζωγραφισμένη την απογοήτευση στα πρόσωπα τους, γιατί δεν πήραν αυτό που επιζητούσαν, αλλά σίγουρα θα το ξανά επιχειρήσουν. Ευελπιστώντας κάτω από άλλες προϋποθέσεις…
Εμείς, η ομάδα των ελληνοκυπρίων, φύγαμε από το Ευρωκοινοβούλιο κυριευμένοι από θυμό. Θυμό που πηγάζει από την ενορχηστρωμένη κοροϊδία του λαού μας, ότι τάχατες κάποιοι έχουν την ικανότητα να ελιχθούν επαναπροσεγγιστικά ανάμεσα στους τουρκοκύπριους και να επιτύχουν λύση. Όνειρα θερινός νυχτός…
Λύση, έστω υποφερτή, θα επιτευχθεί με απαγκίστρωση από τέτοιου είδους απλοϊκές προσεγγίσεις. Λύση θα επιτευχθεί ορθώνοντας το ανάστημα μας και διεκδικώντας με σθένος τα δίκαια του λαού μας, όπως αυτά κατοχυρώνονται από το διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Ασήμαντη λεπτομέρεια, αλλά άξιας σχολιασμού, ήταν η επιλογή των ξενοδοχείων, αφού οι «απομονωμένοι» τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας, διέμεναν σε ένα πολυτελέστατο ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης των Βρυξελλών, ενώ η δική μας αποστολή σε ένα … μοτέλ, το οποίο βρισκόταν έξι στάσεις του μετρό, μακριά από το κέντρο! Όμως επειδή, ου περί ξενοδοχείων τον αγώνα ποιούμεθα, ας καταπιαστούμε στα του προγράμματος.
Στο δείπνο, εντελώς απροειδοποίητα, μας ζητήθηκε να δεχθούμε την παρουσία του λεγόμενου υπουργού εξωτερικών της υποτελούς κυβερνήσεως των κατεχομένων, κάτι που φυσικά αρνηθήκαμε. Η δυσαρέσκεια των τουρκοκυπρίων ήταν εμφανής. Η ωραιοποιημένη ατμόσφαιρα, κατά την διάρκεια του δείπνου, ήταν επίπλαστη. Όλοι περιμέναμε την επόμενη μέρα για να διαπιστώσουμε ιδίοις ώμασι πως αντιλαμβάνεται η νέα γενιά τουρκοκυπρίων το Κυπριακό πρόβλημα.
Η συζήτηση έγινε σε αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου και συντονιστές ήταν οι δυο προαναφερθέντες Ευρωβουλευτές. Στην πρώτη μας τοποθέτηση, κάναμε αναφορά στο πως αντιλαμβανόμαστε το Κυπριακό πρόβλημα. Ως θέμα εισβολής, παράνομης κατοχής και εποικισμού. Με το άκουσμα αυτών των λέξεων, οι τουρκοκύπριοι αντέδρασαν και άρχισαν φραστικές επιθέσεις εναντίον μας. Φωνασκούσαν ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη στη δική μας κυβέρνηση και τον Τάσσο Παπαδόπουλο και ότι οι ελληνοκύπριοι δεν θέλουμε λύση γι’ αυτό είπαμε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, εμφανώς εμπνευσμένοι από τα ανεξέλεγκτα και καταστροφικά, για την πατρίδα μας, όψιμα εφευρήματα των επιτελείων Χριστόφια και Κασουλίδη.
Στη συνέχεια της συζήτησης, διαπιστώθηκε πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι «όλος ο καβγάς ήταν για το πάπλωμα», όπου πάπλωμα η αναγνώριση των πτυχίων των σχολών που εδρεύουν στα κατεχόμενα. Παρουσιάστηκε, ως παραβίαση των δικαιωμάτων τους (!) και ότι θα πρέπει άμεσα να αποκατασταθεί η «αδικία». Υπέρ της αναγνώρισης τάχθηκε με κυνισμό και η αυστριακή ευρωβουλευτίνα. Όταν τολμήσαμε να αναφερθούμε στην καταπάτηση του δικαιώματος των ελληνοκυπρίων για επιστροφή στις πατρογονικές τους εστίες και την απαίτηση για ανάκτηση των περιουσιών μας, η απάντηση που πήραμε από τους νεαρούς τουρκοκύπριους ήταν καταπέλτης. Ούτε λίγο ούτε πολύ, μας είπαν ότι δεν μπορεί να υπάρξει λύση με επιστροφή προσφύγων!
Το αποκορύφωμα της αμετροέπειας τους ήταν να μας ζητήσουν να συνδράμουμε στον «δίκαιο αγώνα» για αναγνώριση των πτυχίων τους. Όταν, όπως ήταν φυσικό, απαντήσαμε αρνητικά και είπαμε ότι τέτοια επιμέρους θέματα θα προνοούνται στη συνολική λύση του Κυπριακού, η συζήτηση πήρε τέλος.
Οι τουρκοκύπριοι έφυγαν με έκδηλα ζωγραφισμένη την απογοήτευση στα πρόσωπα τους, γιατί δεν πήραν αυτό που επιζητούσαν, αλλά σίγουρα θα το ξανά επιχειρήσουν. Ευελπιστώντας κάτω από άλλες προϋποθέσεις…
Εμείς, η ομάδα των ελληνοκυπρίων, φύγαμε από το Ευρωκοινοβούλιο κυριευμένοι από θυμό. Θυμό που πηγάζει από την ενορχηστρωμένη κοροϊδία του λαού μας, ότι τάχατες κάποιοι έχουν την ικανότητα να ελιχθούν επαναπροσεγγιστικά ανάμεσα στους τουρκοκύπριους και να επιτύχουν λύση. Όνειρα θερινός νυχτός…
Λύση, έστω υποφερτή, θα επιτευχθεί με απαγκίστρωση από τέτοιου είδους απλοϊκές προσεγγίσεις. Λύση θα επιτευχθεί ορθώνοντας το ανάστημα μας και διεκδικώντας με σθένος τα δίκαια του λαού μας, όπως αυτά κατοχυρώνονται από το διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Σχόλια