Ακροβασίες μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης

Είναι με λύπη που παρακολουθούμε τις ακροβασίες του ΔΗΚΟ μεταξύ ΑΚΕΛ και Αναστασιάδη. Προκαλεί αλγεινή εντύπωση να βλέπουμε τον ηγέτη του μεγαλύτερου κόμματος στον Ενδιάμεσο Χώρο να κλείνει επιδεικτικά τα αυτιά στη βούληση της κομματικής του βάσης και στις εκκλήσεις των ηγετών των όμορων πολιτικών δυνάμεων, για σύμπηξη μετώπου και πρόταξη κοινού υποψηφίου. Οι ουτοπικές δηκοϊκές προτάσεις -περί κοινού υποψηφίου όλων των κομμάτων- το μόνο που προσφέρουν είναι πολύτιμο χρόνο στις ανανικές ηγεσίες ΑΚΕΛ - ΔΗΣΥ να κάνουν τους σχεδιασμούς τους, για μια νικηφόρα πορεία στις Προεδρικές Εκλογές του 2013, και παράλληλα αποδομούν την ακλόνητη πίστη των πολιτών, που βρίσκονται πέραν από τις αυλές των ηγεσιών ΑΚΕΛ - ΔΗΣΥ, ότι ήρθε η ώρα για να κυβερνηθεί αυτός ο τόπος από έναν γνήσιο εκφραστή της διεκδικητικής σχολής σκέψης στο Κυπριακό. Έναν πολιτικό που θα κάνει τα αυτονόητα, μακριά από κομματικές σκοπιμότητες. Μια προσωπικότητα που ο πρότερος βίος της θα αποτελεί εγγύηση για τερματισμό της διαπλοκής και της λαμογιάς.

Διαδοχικές μετρήσεις της κοινής γνώμης δείχνουν ότι τώρα -περισσότερο από κάθε άλλη φορά- το εκλογικό σώμα είναι έτοιμο να σπάσει τα κομματικά στεγανά και να ανεβάσει στο λόγο του Προεδρικού έναν ικανό πολιτικό για να αντικαταστήσει τον αποδεδειγμένα (κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση) ανίκανο σημερινό ένοικο. Το Ανώτατο Συνέδριο του ΔΗΣΥ (17/3/2012) απέδειξε τη γύμνια του κ. Αναστασιάδη, που στο δικό του προσωπικό πανηγυράκι 103 (+13%) ηρωικοί συναγερμικοί επέλεξαν τη διαχρονική, διεκδικητική πολιτική της Ελένης Θεοχάρους και αμφισβήτησαν, άμεσα, τον εγκλωβισμό και την απομόνωση σε μια επιλογή ήττας για τρίτη συνεχή πενταετία. Ενώ, πέραν των 200 (+20%) επέλεξαν να αμφισβητήσουν, εμμέσως, τον Νίκο Αναστασιάδη, διά της απουσίας τους από τη σημαντικότερη στιγμή της παράταξης των τελευταίων ετών, όπου ο ηγέτης της θα έπαιρνε το χρίσμα του συναγερμικού προεδρικού υποψηφίου.

Δυστυχώς, οι ταυτόχρονες δηκοϊκές ερωτοτροπίες, με τον κ. Αναστασιάδη και τη σημερινή ηγεσία του ΑΚΕΛ, δημιουργούν έναν ανεξίτηλο λεκέ στην ιστορία του ΔΗΚΟ, προσθέτουν ένα ακόμα λιθαράκι στην απαξίωση των κομμάτων από τους πολίτες και οδηγούν την πολιτική στην εκπόρνευση των προσωπικών ανταλλαγμάτων και του πάρε - δώσε.

Όσοι ετοιμάζονται να ανέβουν στο άρμα του συναγερμικού αμετανόητου ανανιστή ή του εκλεκτού της σημερινής βαμμένης με αίμα (βλ. τραγωδία Μαρί) ακελικής ηγεσίας, ας αναλογιστούν την απολογίαν τους επί του φοβερού βήματος της Ιστορίας…