Η Επόμενη Μέρα των Προεδρικών Εκλογών

Οι Προεδικές Εκλογές ανήκουν, πλέον, στην ιστορία και ευχή όλων είναι η νέα Κυβέρνηση να φανεί αντάξια των προσδοκιών του Κυπριακού λαού και να κατορθώσει να απομακρύνει τα σύνεφα της χρεοκοπίας, που μαζεύτηκαν πάνω από τον ουρανό της πατρίδας μας. Γι’ αυτό, ο νέος Πρόεδρος και η Κυβέρνησή του θα κριθούν από τις πράξεις τους και όχι από τις όποιες μεγαλώστομες εξαγγελίες. Το αμφιλεγόμενο πολιτικό παρελθόν του νέου Προέδρου, και ειδικά η επιλογή του να ηγηθεί τού «ΝΑΙ» στο εθνοκτόνο σχέδιο Ανάν, αποτελεί ένα ακόμα παράγοντα που πρέπει να καθοδηγεί τις πράξεις και τις επιλογές του, ούτως ώστε να εξαγνυστεί πολιτικά για την υστεροφημία του. Βεβαίως, η στελέχωση της νέας Κυβέρνησης, με κάποιες προσωπικότητες που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή τού ανανικού μπλοκ, προκαλεί ήδη προβληματισμό.

 

Από την πλευρά των Τούρκων, παρά την εκπεφρασμένη -προεκλογικά- προτίμησή τους προς τον Νίκο Αναστασιάδη, φρόντισαν να διαλύσουν εξ αρχής τους ευσεβοποθισμούς για κάμψη της αδιαλλαξίας τους. Χαρακτηριστική ήταν η προκλητικότατη δήλωση του Πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν, για «ίσα δικαιώματα από το φυσικό αέριο για τη Βόρεια και τη Νότια Κύπρο», που οπωσδήποτε πρέπει να ερμηνευτεί και ως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να διαπιστωθούν οι ανοχές και τ’ αντανακλαστικά του νεοεκλεγέντος Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη και της Κυβέρνησής του. Πάντως, μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν υπήρξε καμία κυβερνητική αντίδραση από την πλευρά μας.

 

Η ηγεσία του ΑΚΕΛ, αντιμέτωπη με την οργή του κόσμου για την αποτυχημένη παταγωδώς πενταετία Χριστόφια, επέλεξε να δώσει μια λυσσαλέα προεκλογική μάχη, για να εξασφαλίσει τη βέβαιη εκλογή του Νίκου Αναστασιάδη, περνώντας με νύχια και με δόντια τον Σταύρο Μαλά στο δεύτερο γύρο. Στην Εζεκία Παπαϊωάννου η επιλογή από την αρχή της προεκλογικής περιόδου ήταν να βρεθεί στην αντιπολίτευση, έχοντας απέναντι τον ηγέτη της Δεξιάς, τον Νίκο Αναστασιάδη. Έτσι, πιστεύουν ότι θα ανακτήσουν τις απώλειες που είχαν σε ποσοστά, βάζοντας για ακόμα μια φορά πάνω απ’ όλα το κόμμα. Όμως, η ηγεσία του ΑΚΕΛ και ο τέως Πρόεδρος Χριστόφιας, που λόγω των αποτυχημένων πολιτικών τους φέρουν την αποκλειστική ευθύνη που σήμερα στο Προεδρικό βρίσκεται ο Νίκος Αναστασιάδης, δύσκολα θα μπορέσουν να πείσουν για την αξιοπιστία του αντιπολιτευτικού λόγου τους.

 

Στο ΔΗΚΟ, η «αυτονόμηση» της πλειοψηφίας των φίλων και των μελών του κόμματος, που επέλεξαν να ακολουθήσουν τη συνείδησή τους, παρά την ηγεσία τους, δημιουργεί αναπόφευκτα έντονη αμφισβήτηση στη νυν ηγεσία, της οποίας έτσι κι αλλιώς η θητεία -καταστατικά- λίγει στα μέσα του τρέχοντος μηνός. Δυστυχώς, όμως, για ακόμα μια φορά, η δηκοϊκή ηγεσία, υπό τον κ. Καρογιάν, αρνείται να λάβει τα μηνύματα της βάσης του κόμματος. Αντί, λοιπόν, να οδηγηθεί το κόμμα άμεσα σε εκλογικό συνέδριο, όπως προβλέπεται από το καταστατικό, άρχισαν τα σενάρια περί σύγκλισης καταστατικού συνεδρίου, περιφρονώντας την πολιτική ηθική που επιβάλλει οι καταστατικές αλλαγές να γίνονται από νεοεκλεγείσες ηγεσίες και όχι από ηγεσίες που έχει ήδη εκπνεύσει η θητεία τους.

Τέλος, όσον αφορά τον Γιώργο Λιλλήκα και τις συνιστώσες που στήριξαν την υποψηφιότητά του, έχουν το ιστορικό καθήκον να κρατήσουν σε εγρήγορση το απροσκύνητο 25% του κυπριακού λαού, το οποίο παρά τις απειλές και τους εκβιασμούς, τις ψεύτικες υποσχέσεις και τις ανέξοδες απολογίες, επέλεξε τη λεωφόρο της αξιοπρέπειας και της διεκδίκησης. Αυτό το 25% αποτελεί τη μαγιά των ανθρώπων που θα αντισταθούν μέχρι τέλους σε νόθες λύσεις, στο ξεπούλημα εθνικού πλούτου και στην υποταγή σε μνημόνια δυστυχίας. Εξάλλου, μόνο αυτή η συμμαχία πολιτών νομιμοποιείται ν’ ασκήσει αντιπολιτευτικό λόγο, αφού στο πλαίσιο της προεκλογικής περιόδου πρόταξε στον κυπριακό λαό ουσιωδώς διακριτή -από τους άλλους δύο κύριους υποψηφίους- πρόταση διακυβέρνησης, σε όλα τα μείζονα ζητήματα.