Ο επικίνδυνος διαχωρισμός της Τράπεζας Κύπρου

Η νέα ιδέα που έπεσε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων (δυστυχώς, από τη δική μας πλευρά) με την Τρόικα και αφορά στο διαχωρισμό της Τράπεζας Κύπρου σε «Εμπορική» και «Κτηματική», δεν αποτελεί τίποτε άλλο από μια εκλεπτυσμένη παραλλαγή του διαχωρισμού της Λαϊκής Τράπεζας σε «Καλή» και «Κακή». Εφαρμόζοντας, λοιπόν, την ίδια συνταγή και στην Τράπεζα Κύπρου αποτελεί σχιζοφρενικό παραλογισμό να θεωρεί κάποιος ότι η κατάληξη θα είναι διαφορετική. Όμως, στην περίπτωση της Τράπεζας Κύπρου οι συνέπειες θα είναι ακόμα πιο τραγικές.

 

Προφανώς, τα «λαμπρά μυαλά», που προτείνουν τη λύση του διαχωρισμού της Τράπεζας Κύπρου σε «Εμπορική» («Καλή») και «Κτηματική» («Κακή»), θέλουν να επιταχύνουν τη διαδικασία εκποίησης περιουσιών που αποτελούν εγγυήσεις σε «προβληματικά» δάνεια, ούτως ώστε να απαλλάξουν από αυτά τα βαρίδια (βλ. «προβληματικά» δάνεια) την «Εμπορική». Αλλιώς, γιατί να γίνει αυτός ο διαχωρισμός; Επίσης, είναι αυτονόητο ότι η γιγαντιαία υποχρέωση στον ELA (που κληρονομήθηκε, παρανόμως, από την πρώην Λαϊκή Τράπεζα) θα μεταφερθεί στην «Κτηματική», γεγονός που οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η εκποίηση περιουσιών -κάποια στιγμή- θα πρέπει να γενικευθεί για να καλυφθεί σταδιακά η συγκεκριμένη υποχρέωση.

 

Βεβαίως, η επιλογή του προαναφερθέντος διαχωρισμού της Τράπεζας Κύπρου αποτελεί «βολική» λύση για τους ανεπαρκείς κυβερνητικούς διαχειριστές της κρίσης, τους Τροϊκανούς και τους μιζαδόρους μεσάζοντες (ευδοκιμούν τα τελευταία χρόνια στον τόπο μας) ανάμεσα στην «Κτηματική» και τα διεθνή επενδυτικά ταμεία. Θα δημιουργήσει, όμως, δραματικές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις που θα απειλήσουν την κοινωνική συνοχή. Η μαζικότητα των προσφερόμενων περιουσιών, σε συνδυασμό με την αδυναμία χρηματοδότησης από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα του τόπου των (ελάχιστων) ενδιαφερόμενων αγοραστών, θα οδηγήσουν σε γενική μείωση της πραγματικής αξίας της κυπριακής γης. Η κατάσταση θα γίνει ακόμα πιο δραματική όταν θα γίνει (που αναπόφευκτα θα γίνει)  ομαδοποίηση - πακετοποίηση περιουσιών, οι οποίες θα προσφερθούν σε μεγάλα διεθνή επενδυτικά ταμεία. Αυτά τα ταμεία, ουσιαστικά, θα επιβάλουν τις τιμές στις υπό (ξε)πούλημα περιουσίες, λόγω της (αποκλειστικής) ικανότητας που φέρουν για μαζική αγορά.

 

Η γενικευμένη μείωση της αξίας των περιουσιών θα επηρεάσει στην πορεία και την «Εμπορική» («Καλή»), αφού τα μέχρι πρότινος ενυπόθηκα εξυπηρετούμενα δάνεια δεν θα καλύπτονται από τις υπάρχουσες εξασφαλίσεις και θα μετατραπούν κι αυτά σε «προβληματικά». Συνεπώς, θα δημιουργήσει πρόσθετες ανάγκες για χρηματοδότηση από τον ELA, αν και κανείς δεν εγγυάται ότι θα παρέχεται εσαεί.

 

Στις αρνητικές συνέπειες αυτής της επιλογής δεν μπορεί να μην συνυπολογισθεί και η ανθρωπιστική πλευρά του ζητήματος, αφού είναι δεδομένο ότι σε έναν τέτοιο διαχωρισμό της Τράπεζας Κύπρου, οι ανάγκες σε προσωπικό της «Εμπορικής» θα συρρικνωθούν σημαντικά και σε συνδυασμό με τον βραχυπρόθεσμο ορίζοντα εργασιών της «Κτηματικής» θα οδηγήσουν ακόμα μερικές εκατοντάδες συμπολίτες μας στην ανεργία.