Χρόνος δίσεκτος, μήνας Δευτερογιούνης

Έτος δίσεκτο, αυτό που διανύουμε, μήνας Δευτερογιούνης και οι μαύρες επέτειοι στοιχειώνουν και το φετινό καλοκαίρι. Η μαρτυρική Κύπρος παραμένει μοιρασμένη για ακόμα μια χρονιά. Το άδικο συνεχίζει να πνίγει τους πρόσφυγες και τους συγγενείς των σκοτωμένων και των αγνοουμένων μας.

Κι όμως, για ακόμα μια φορά, θα πρέπει να υποστούμε τον ψυχολογικό βιασμό των εορτασμών, στα κατεχόμενα, των «επιτυχιών» του Αττίλα από την τουρκική και τουρκοκυπριακή πολιτική ηγεσία. Την ίδια περίοδο που ο Ταλάτ θα βγάζει στομφώδεις λόγους για τα «κατορθώματα» του τουρκικού στρατού επί της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο κ. Χριστόφιας, ως καλός συνδαιτυμόνας, θα συναντηθεί εκ νέου με τον κατοχικό ηγέτη. Την ώρα που θα έπρεπε να υψώνουμε, όσο ποτέ, τον τόνο της φωνής μας και με όπλο τις παλιές και πρόσφατες καταδικαστικές αποφάσεις του ΕΔΑΔ κατά της Τουρκίας, να αξιούμε ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.

Όταν ο νομίμως εκλεγμένος Πρόεδρος θα συναντάται, τρεις μόνο μέρες μετά από τη μαύρη επέτειο του «βιασμού» της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τον «παράνομο» Ταλάτ, ποια είναι τα μηνύματα που θα στέλνουμε εντός και εκτός της Κύπρου; Μήπως μοιράζουμε, άθελά μας, συγχωροχάρτια στο βωμό της διατήρησης του «καλού κλίματος»;

Αυτές τις μέρες, αντί να δίνουμε άλλοθι, θα πρέπει να στέλνουμε το μήνυμα διεθνώς ότι η Τουρκία, δια του στρατού της, είναι ο εισβολέας, ο καταπατητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών μας. Είναι ο ληστής των περιουσιών μας. Ενώ η εκάστοτε τουρκοκυπριακή ηγεσία βαρύνεται με το αδίκημα (τουλάχιστον) της κλεπταποδοχής. Άρα οφείλουμε να διεκδικήσουμε να μας επιστραφεί ό,τι δικαιωματικά μας ανήκει.

Βεβαίως, αποτελεί ουτοπία η επιστροφή όσων παράνομα και καταχρηστικά μας στερούν, όταν σημαία του αγώνα μας είναι η διζωνικότητα, δηλαδή ο ρατσιστικός πληθυσμιακός διαχωρισμός. Η λύση δυο ισότιμων πολιτειών με ισχυρή διζωνικότητα, θα οδηγήσει, με μαθηματική ακρίβεια, στην τουρκοποίηση των σημερινών κατεχόμενων εδαφών μας. Με τη δική μας συγκατάθεση...