Το ΔΗ.ΚΟ. σε παγίδα

Η διαγραφή του πρώην πρωθυπουργού κ. Κ. Σημίτη από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου αποτελεί το τελειωτικό χτύπημα μεταξύ «πατριωτών» και «εκσυγχρονιστών». Η αδυναμία του σημερινού ηγέτη του κινήματος να συγκεράσει τις δυο τάσεις, τον οδηγεί σε επικίνδυνες ατραπούς. Πολιτικοί σχηματισμοί, που κινούνται στον ευρύτερο χώρο του κέντρου, οφείλουν (για λόγους επιβίωσης) να λειτουργούν μέσα από τη σύνθεση διαφορετικών φιλοσοφιών.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στις τάξεις του ΔΗΚΟ. Πολλοί θα πουν «τα εν οίκω μη εν δήμω». Όμως οι κινήσεις της ηγεσίας παγιώνουν την αντίληψη στη βάση του κόμματος, ότι δηλαδή λαμβάνει χώρα εκκαθάριση της μιας εκ των δύο τάσεων. Δεν αναφέρομαι, βεβαίως, στη διελκυστίνδα «σπυρικών» και «τασσικών». Η πραγματική, ιδεολογική αντιπαράθεση που υπάρχει σήμερα στο ΔΗΚΟ είναι μεταξύ αυτών που εκφράζουν τη λεγόμενη «σκληρή γραμμή στο Κυπριακό» και σε αυτούς που εναποθέτουν την εδραίωση τους στο κόμμα προτάσσοντας τον «κομματικό πατριωτισμό» τους.

Ο αποκλεισμός των φοιτητών (εξωτερικού) του ΔΗΚΟ από τις εκλογικές διαδικασίες της ΝΕΔΗΚ αποτελεί ενδεικτικό της προσπάθειας παραγκωνισμού όσων δεν καρπούνται τα όποια λάφυρα εξουσίας και, κυρίως, δεν έμαθαν να αγωνίζονται για αυτά. Η πιο μαχητική ομάδα του ΔΗΚΟ, οι φοιτητές, με ανιδιοτέλεια αφιερώνουν τα καλύτερα τους χρόνια στην υπηρεσία του κόμματος. Η εκλογική αναμέτρηση της ΝΕΔΗΚ, κατά το μήνα Σεπτέμβριο, υποβαθμίζει τους φοιτητές σε απλούς νεροκουβαλητές.

Την ώρα που απαιτείται μέγιστη ενότητα, και όχι μόνο στα στενά κομματικά πλαίσια, όταν πολλοί θεωρούν την ενοποίηση του ενδιάμεσου χώρου ως εκ των ων ουκ άνευ για να αποτρέψουμε τη δρομολογούμενη ανέντιμη λύση στο Κυπριακό, «κάποιοι» κάνουν αποκλεισμούς. Ας ελπίσουμε ότι η προσπάθεια επίδειξης δύναμης του ανίσχυρου Γ. Παπανδρέου, δεν θα εφαρμοστεί και στο εσωτερικό του ΔΗΚΟ. Αυτό που έχει αποδειχτεί πολλάκις, είναι ότι η βάση των κομμάτων του ενδιάμεσου χώρου ιεραρχεί ψηλότερα τον πραγματικό πατριωτισμό και χαμηλότερα το μοντέρνο εφεύρημα, τον «κομματικό πατριωτισμό».