Η πιο μεγάλη ώρα

Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των Προεδρικών εκλογών αποτελεί βεβαίως έκπληξη. Όσοι υποστηρίξαμε με σθένος την υποψηφιότητα Παπαδόπουλου, πιστεύαμε ότι ο κυπριακός ελληνισμός, έχοντας να επιλέξει μεταξύ τριών υποψηφίων και δύο μόνο διαφορετικών προσεγγίσεων στο Κυπριακό, θα έστελνε τον εκπρόσωπο του ΟΧΙ στον δεύτερο γύρο. Έτσι θα είχαμε επιλογή… Δυστυχώς διαψευστήκαμε. Συγχαρητήρια λοιπόν στους κ.κ. Κασουλίδη και Χριστόφια.

Θερμά συγχαρητήρια όμως αξίζουν και στο 31.79% του Κυπριακού λαού, που επέλεξε τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Που αντιστάθηκε στις καλοκουρδισμένες μηχανές των κομμάτων ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ. Που δεν ενέδωσε στα κελεύσματα των ρουσφετολόγων των επιτελείων Κασουλίδη – Χριστόφια. Την υπόκλισή μας στους φοιτητές που «άφησαν» τα μαθήματα και τις εξετάσεις τους, για να ταξίδεψαν από όλα τα μέρη της γης και να θωρακίσουν την Κυπριακή Δημοκρατία δια της επανεκλογής του Τάσσου Παπαδόπουλου. Τέλος, το σεβασμό και την εκτίμηση μας πρέπει να έχουν όλα τα κόμματα και οι κινήσεις που έδωσαν, ανιδιοτελώς, το άπαν των δυνάμεων τους για τον κοινό στόχο.

Με το πέσιμο της αυλαίας του πρώτου γύρου, οι υποστηρικτές του Τάσσου Παπαδόπουλου, που αποτελούν το ένα τρίτο του Κυπριακού λαού, έχουν χρέος ιερό, να παραμείνουν ενωμένοι. Όλοι μαζί, να απαιτήσουμε από τους δυο υποψηφίους να μας ξεκαθαρίσουν τί αποδέχονται ως λύση και με πιο τρόπο θα την επιδιώξουν. Δεν είναι η ώρα για πλειστηριασμούς και συμφεροντολογικές προσεγγίσεις. Δεν είναι η ώρα για ξεχωριστή διαπραγμάτευση των κομμάτων που υποστήριξαν τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Τώρα είναι η ώρα της απαίτησης για συμμετοχή στη διαπραγμάτευση του εθνικού μας προβλήματος. Αυτό συνεπάγεται τη διεκδίκηση του υπουργείου εξωτερικών από άτομο κοινής αποδοχής μεταξύ των συνεργαζόμενων κομμάτων. Μόνο έτσι θα διασφαλίσουμε την ορθή πορεία του Κυπριακού προβλήματος, όπως αυτή επανατοποθετήθηκε μετά το δημοψήφισμα και με τη διεκδικητική πολιτική που ακολούθησε ο νυν Πρόεδρος. Μόνο έτσι θα είμαστε συνεπείς στα όσα διακηρύσσαμε σε όλη την προεκλογική εκστρατεία.

Η δημιουργία ενός ισχυρού συνασπισμού δυνάμεων που αντιστέκονται σε λύσεις τύπου Ανάν, είναι χρέος για τις γενιές που θα ακολουθήσουν. Είναι χρέος απέναντι σε όλους όσους έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους, για τη διασφάλιση της φυσικής και εθνικής επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού σε τούτο το μαρτυρικό νησί.

Ο μοναχικός δρόμος των κομμάτων θα ισοδυναμεί με χαρακίρι…