Ελευθερία ή Επανένωση

Χωρίς να έχω καμία πρόθεση να μειώσω τη σημασία και το περιεχόμενο των εννοιών ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ, θα ήθελα να καταθέσω την ανησυχία μου για το σταδιακό παραγκωνισμό της λέξης ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Ίσως αυτή η συζήτηση να μην είναι τόσο … δόκιμη σε αυτή την περίοδο (υφέρπει η ταμπέλλα του σοβινιστή – εθνικιστή), αλλά είναι κάτι που θα πρέπει να μας προβληματίσει. Κυρίως θα πρέπει να εξετάσουμε αν η αντικατάσταση της λέξης ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ από τη λέξη ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ έχει αποφέρει στην ελληνοκυπριακή πλευρά τα προσδοκόμενα αποτελέσματα.

Η επιμονή (ή εμμονή) των ταγών μας, να περιγράφουν μονολεκτικά, με τον όρο ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ, τον πολύχρονο αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού για: 1) Ελευθερία των σκλαβωμένων εδαφών μας από τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής, 2) Διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων μας, 3) Επιστροφή όλων των προσφύγων στις εστίες και τις περιουσίες τους, 4) Πλήρη αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας, μειώνει (άθελα) το δίκαιο του αγώνα μας. Όλα όσα έχει υποστεί, για σχεδόν 34 χρόνια ο λαός μας, δεν εμπεριέχονται στον όρο ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ. Ούτε η επανένωση προϋποθέτει την άρση όλων των αδικιών που συνεπάγονται της εισβολής και της κατοχής. Τέλος, η εμμονή να πείσουμε για την αγνότητα των προθέσεων μας, αλλά και την καλή μας θέληση, προτάσσουμε στους διεθνείς μεσολαβητές την ετοιμότητα μας για λύση που να επανενώνει την πατρίδα μας, δημιουργώντας εντύπωση βιασύνης για το κλείσιμο του Κυπριακού, με αποτέλεσμα να αποδυναμώνεται η διαπραγματευτική μας θέση.

Αν θέλουμε να κρατήσουμε άσβεστη τη φλόγα για δικαίωση του λαού μας και στη νέα γενιά πρέπει να επανεξετάσουμε ακόμα και τη φρασεολογία μας. Το σύνθημα «Λευτεριά Επιστροφή», όπως και οι εικόνες των κατεχομένων εκκλησιών μας με τη λεζάντα «Δεν ξεχνώ» πριν από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΡΙΚ, έχουν αναγιώσει τη γενιά των σημερινών 30άρηδων. Τι άλλαξε σήμερα; Μήπως πρέπει να ξεχάσουμε;

Ο απανταχού Ελληνισμός έχει τη δική του ιστορία. Μια ιστορία που γράφτηκε σε χιλιάδες τοίχους με μπογιά. Κατά το Μάνο Λοΐζο είναι μια λέξη μοναχά ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.