Καταρρέει το ομόσπονδο Βέλγιο

Στο Βέλγιο, μετά από επτά μήνες ακυβερνησίας, μια νέα συνταγματική μεταρρύθμιση (η έκτη από το 1970 και εντεύθεν) φαντάζει ως η μόνη λύση για άρση του αδιεξόδου. Μια μεταρρύθμιση, που θ’ απομακρύνει ακόμα περισσότερο τις εθνότητες των ολλανδόφωνων Φλαμανδών και των γαλλόφωνων Βαλόνων. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα, η πρωτεύουσα της Ευρώπης, η πόλη των Βρυξελλών, αποτελεί, ίσως, το μόνον λόγο που δεν έχει επέλθει, ακόμα, το πλήρες σχίσμα σε δύο ανεξάρτητα κράτη, τη Φλάνδρα και τη Βαλονία.

Στις καθαρά πολιτικές εξελίξεις, στις εκλογές τού Ιουνίου τού 2010, το άλλοτε χαρακτηρισμένο ως ακροδεξιό - εθνικιστικό κόμμα τού Μπαρτ Ντε Βέφερ, «Νέα Φλαμανδική Συμμαχία», αναδείχθηκε σε πρώτο κόμμα με ποσοστό 30%. Σε συνδυασμό με το ότι στη Βαλονία κυριαρχεί το «Σοσιαλιστικό Κόμμα» τού Έλιο ντι Ρούπο, κάνει ακόμα πιο δύσκολο το εγχείρημα τού αμοιβαίου συμβιβασμού, μεταξύ Φλαμανδών και Βαλόνων, για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Στην πραγματικότητα, όμως, οι εύποροι Φλαμανδοί δεν θέλουν πια να ζουν στο ίδιο κράτος με τους φτωχότερους Βαλόνους. Και ο λόγος είναι η συνεχής μεταφορά πόρων από τη Φλάνδρα στη Βαλονία, μέσω του κρατικού προϋπολογισμού. Σε μια εποχή γενικότερης περισυλλογής, που για να καταστεί πλεονασματικός ο προϋπολογισμός τού Βελγίου πρέπει να γίνουν μαζικές περικοπές, οι Φλαμανδοί φαίνεται να επιλέγουν μοναχικό δρόμο, απαλλαγμένο από τη «παρασιτική» παρουσία των Βαλόνων.

Αν, τελικώς, επιβεβαιωθεί το σενάριο που θέλει τη -γερμανικής επιρροής- Φλάνδρα ν’ ανεξαρτητοποιείται, τότε θα προκύψει μια ακόμα χώρα - δορυφόρος τού Βερολίνου. Ταυτοχρόνως, θα δρομολογηθεί η προσάρτηση της γαλλόφωνης Βαλονίας από τη Γαλλία. Μοναδικό ερωτηματικό, πού θα καταλήξουν οι δίγλωσσες και κοσμοπολίτικες Βρυξέλλες...