Η πολιτική συνέπεια μετεκλογικά...

Τα όσα τεκταίνονται, μετεκλογικά στη κυπριακή πολιτική σκηνή, καταδεικνύουν μιαν πρωτοφανή σχιζοφρενική λογική. Όσοι παρουσιάζονται, σήμερα, συνεπείς με όσα έλεγαν, προεκλογικώς, απειλούνται με διαγραφές. Η πολιτική συνέπεια, ο καθαρός πολιτικός λόγος και η προσήλωση στο εθνικό συμφέρον αποτελούν ανάθεμα. Ενώ, την ίδια ώρα, τα ανατολίτικα παζάρια για τα πολιτειακά οφίκια νομιμοποιούνται στο όνομα τού κομματικού πατριωτισμού. Τελικώς, το ερώτημα που τίθεται είναι: Όποιος ελεύθερα συλλογάται «θέτει εαυτόν εκτός κόμματος»;

Όμως, τα πραγματικά δεδομένα έχουν ως εξής: Όλες οι, επί τριετίας, νουθεσίες τού ΔΗΚΟ προς τον Πρόεδρο Χριστόφια για απόσυρση των «γενναίων προσφορών» προς τους Τούρκους έπεσαν στο κενό. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας, ευρισκόμενος στο εξωτερικό, συνεχίζει τις καταστροφικές δηλώσεις κατά της Ελλάδας, του Ελληνισμού και της Εκκλησίας, με αποτέλεσμα να προσθέτει, συνεχώς, φαρμακερά βέλη στη φαρέτρα της τουρκικής διπλωματίας - προπαγάνδας. Η οικονομική πολιτική, που ακολουθεί, έχει φέρει τα κυπριακά νοικοκυριά στη δυσχερέστερη θέση από το 1974 και εντεύθεν. Η αναξιοκρατία και η ευνοιοκρατική μεταχείριση των ακελικών έχει αναχθεί, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, σε σύγχρονη «λερναία ύδρα».

Με βάση τα ανωτέρω, η ανανέωση (και η «εμβάθυνση») της συνεργασίας ΑΚΕΛ - ΔΗΚΟ, με την εκλογή προέδρου της Βουλής προτεινόμενου από το ΑΚΕΛ (πριν ακόμα πάρει το χρίσμα από το κόμμα του), αποτελεί ύψιστο διακύβευμα, για το οποίο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να εκφέρει άποψη. Πόσω μάλλον οι αξιωματούχοι των κομμάτων. Αποτελεί, τουλάχιστον, πολιτική ατολμία όταν ηγετικά στελέχη στρουθοκαμηλίζουν για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Από την άλλη, όμως, δεν μπορεί να απειλείται με διαγραφή ένα ηγετικό στέλεχος ενός κόμματος επειδή όρθωσε ανάστημα και διαχώρισε τη θέση του από την επικρατούσα άποψη των σκοτεινών «μαγειρείων». Διότι κατά τον Θουκυδίδη, στον «Επιτάφιο» του Περικλή, «το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχο» (μτφρ: ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι). Δεν μπορεί ένας κομματικός αξιωματούχος, όπως ο δεύτερος τη τάξει του ΔΗΚΟ, αναπληρωτής πρόεδρος κ. Γιώργος Κολοκασίδης, που εξελέγη από τη βάση του κόμματος με 6506 ψήφους, να απειλείται με διαγραφή από ένα σώμα των 30 ατόμων και μάλιστα χωρίς να ακολουθούνται οι καταστατικές πρόνοιες και διαδικασίες (βλ. Καταστατικό ΔΗΚΟ, άρθρο 62).

Στο ΔΗΚΟ, ούτε ο ιδρυτής Σπύρος Κυπριανού, ούτε ο Τάσσος Παπαδόπουλος χρειάστηκαν ποτέ ουρλιαχτά και απειλές για να πείσουν για την ορθότητα των απόψεών τους. Την ίδια νηφαλιότητα, με την οποία εκείνοι διαχειρίστηκαν «τρικυμίες» στο κόμμα, καλούμαστε να υιοθετήσουμε και εμείς σήμερα. Εξάλλου, στο δημοκρατικότερο κόμμα της κυπριακής κοινωνίας, όλες οι απόψεις είναι θεμιτές...