Ζητείται πυξίς

Οι δύο συνεντεύξεις τύπου, με τις οποίες ο Πρόεδρος Χριστόφιας παρουσίασε τα «επιτεύγματα» της διετίας, και η «παιδική πανήγυρη» που στήθηκε στο οδόφραγμα του Λιμνίτη επιβεβαιώνουν, δυστυχώς, το επίπεδο της πολιτικής των σημερινών ενοίκων του προεδρικού μεγάρου. Οι ιδεολογικές αγκυλώσεις, η πεποίθηση της κατοχής του αλάθητου και άκρατος λαϊκισμός αποτελούν τους βασικούς «πυλώνες» διαμόρφωσης της κυβερνητικής πολιτικής και της υπεράσπισης αυτής.

Στην πρώτη δημοσιογραφική διάσκεψη, που αφορούσε το Κυπριακό, και υπό το βάρος των αποτελεσμάτων δημοσκόπησης εβδομαδιαίας εφημερίδας, στην οποία ένα ποσοστό της τάξης του 40% των ακελικών τάχθηκαν κατά των «γενναίων προσφορών» (εκ περιτροπής προεδρία, σταθμισμένη ψήφος και παραμονή εποίκων), ο Πρόεδρος Χριστόφιας εξαπέλυσε ωμό εκβιασμό προς τη βάση του ΑΚΕΛ (κάτι που πρώτος, ευφυώς, επεσήμανε ο Γ. Λιλλήκας). Χωρίς λύση, είπε, δεν θα διεκδικήσει ξανά την Προεδρία της Δημοκρατίας. Εμμέσως, πλην σαφώς, κάλεσε τους ακελικούς να άρουν τις ανησυχίες τους ως προς το περιεχόμενο της λύσης και να στηρίξουν το κυοφορούμενο σχέδιο αν θέλουν να παραμείνουν στην Κυβέρνηση!

Αντιθέτως, στη δεύτερη δημοσιογραφική διάσκεψη, ο Πρόεδρος Χριστόφιας «χάιδεψε» τα ώτα των ακελικών, αφού εστίασε την οικονομική «ανάλυσή» του στο σοβιετικής προελεύσεως αυτοκίνητο, που χρησιμοποιούσε στο μακρινό παρελθόν. Όμως, η ανικανότητα πρόβλεψης των δεικτών της οικονομίας και η ανυπαρξία μέτρων για αντιμετώπιση της κρίσης οδηγούν στο αβίαστο συμπέρασμα ότι με αυτή την κυβέρνηση «δυστυχώς θα πτωχεύσουμε».

Τέλος, στο πανηγύρι της ντροπής που στήθηκε στον Λιμνίτη, εντελώς απροκάλυπτα, ο Πρόεδρος Χριστόφιας έγινε το δεκανίκι του κατοχικού ηγέτη. Η εικόνα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας να περιχαρίζει με τον Ταλάτ σε μια ύστατη προσπάθεια να τον πριμοδοτήσει στις παράνομες εκλογές των κατεχόμενων της 18ης Απριλίου θα μείνει για χρόνια χαραγμένη στη μνήμη μας. Ας μη λησμονεί, όμως, ο Πρόεδρος Χριστόφιας ότι οι προσφάτως κατατεθείσες προτάσεις του κ. Ταλάτ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων χαιρετίστηκαν από αυτόν ακόμα τον εθνικιστή Έρογλου...

Βεβαίως, το πραγματικό πανηγύρι στήθηκε εδώ και καιρό στην Άγκυρα, αφού η ανυπαρξία αντίστασης στους σχεδιασμούς της επέφερε αλλεπάλληλες νίκες στο τουρκικό στρατόπεδο. Η επίσκεψη του Γ.Γ. του ΟΗΕ στο λεγόμενο προεδρικό των κατεχομένων, η αναγνώριση από το ΕΔΑΔ της τουρκικής επιτροπής αποζημιώσεων ως ικανοποιητικό ένδικο μέσο και η επαναφορά (πιο έντονα από ποτέ) της τουρκικής απαίτησης για το απευθείας εμπόριο με το ψευδοκράτος θα πρέπει να προβληματίσει όλους μας πολύ έντονα για το πού μας οδηγεί η «ευέλικτη» και «αριστοτεχνική» πολιτική του Προέδρου Χριστόφια.