Κατήφορος χωρίς τέλος…

Η πρόσφατη πλειοψηφική απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΔΗΚΟ για παραμονή του κόμματος στο κυβερνητικό σχήμα, οριστικοποίησε το «διαζύγιό» του από την εκλογική βάση του. Και ο λόγος του «διαζυγίου» είναι ότι γιγαντώθηκε η διάσταση μεταξύ της βουλήσεως της βάσης και της ηγεσίας. Αποτελεί κανόνα ότι δεν μπορούν οι λίγοι να κοροϊδεύουν τους πολλούς για τόσο πολύ καιρό…

Μετά και την γενναία αποχώρηση της ΕΔΕΚ από την κυβέρνηση Χριστόφια, οι έντιμες επιλογές του ΔΗΚΟ ήσαν δύο: (α) Εγκαταλείπουμε τις διαχρονικές θέσεις μας στο Κυπριακό και παραμένουμε στην κυβέρνηση, είτε (β) Παραμένουμε σταθεροί στις διακηρύξεις μας και αποχωρούμε από την κυβέρνηση.

Αντ’ αυτού, υιοθετήθηκε η μεσοβέζικη θέση «παραμένουμε στην κυβέρνηση διατηρώντας τις διαφωνίες μας». Δηλαδή, κάτι σαν το «ψηφίζουμε ΟΧΙ για να τσιμεντώσουμε το ΝΑΙ». Έτσι, το κόμμα παραμένει υπό την ομηρία του μεγάλου αδελφού της κυβερνητικής «συμμαχίας» και συνυπεύθυνο στις «γενναιόδωρες προσφορές» του Προέδρου Χριστόφια στους Τούρκους.

Το πλέον παράλογο, όμως, είναι ότι το ΔΗΚΟ (δικαίως) αντιπολιτεύτηκε με σθένος τον Γλ. Κληρίδη, την περίοδο 1998-2003, γιατί ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΕ την εκ περιτροπής προεδρίας. Ενώ τώρα συνεχίζει να στηρίζει τον Δ. Χριστόφια που ΠΡΟΤΕΙΝΕ ο ίδιος (!) την εκ περιτροπής προεδρία.

Ειρήσθω εν παρόδω, η όψιμη αντιπαράθεση του ΔΗΣΥ με τον Πρόεδρο Χριστόφια και το ΑΚΕΛ για την εκ περιτροπής προεδρία και η σκληρότατη απάντηση που εισέπραξε από την ηγεσία του ΑΚΕΛ, ακυρώνει εν τη γενέσει της την αναφορά στην επιστολή Χριστόφια προς Καρογιάν ότι ο Πρόεδρος έχει την ευχέρεια «αν το κρίνει και αν το αποφασίσει, να εμπλουτίσει, να τροποποιήσει, να αναδιαμορφώσει ή να αντικαταστήσει προτάσεις»!

Όνειρα θερινής νυκτός και ο κατήφορος συνεχίζεται…

Υ.Γ. Άραγε, ο Γρηγόρης Αυξεντίου, την 3η Μαρτίου 1957, θα παρέμενε στο κρησφύγετο να καεί ζωντανός ή ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, την 13η Μαρτίου 1957, θα ανέβαινε στην αγχόνη «ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του», αν γνώριζαν εκ προοιμίου ότι η «δικαίωση» της θυσίας τους θα περιλάμβανε Τούρκο κυβερνήτη στη γη των πατέρων τους;