Νέα πολιτικά ήθη από το ΑΚΕΛ

Η επιλογή υποψηφίων για τη στελέχωση του ψηφοδελτίου τού κυβερνώντος κόμματος ΑΚΕΛ εισήγαγε νέα πολιτικά ήθη. «Μεταγραφές» στελεχών από άλλους πολιτικούς χώρους και υποψηφιότητες δημοσιογράφων του κρατικού καναλιού συνθέτουν, πλέον, το παζλ της πολιτικής ηθικής του τόπου μας. Αυστηρώς κομματικά ομιλούντες, θα έλεγε κανείς ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Όμως, οι ανωτέρω νεοφανείς τακτικές δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες. Δεν μπορούν να μην τύχουν σχολιασμού και καλόπιστης κριτικής, πριν παγιωθούν ως στρατηγικές επιλογές από τους κομματικούς σχηματισμούς της πατρίδας μας. Και αυτό γιατί μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι τίποτα δεν μπορεί να είναι πολιτικά ορθό, αν είναι ηθικά λάθος.

Οι πολιτικές «μεταγραφές» προσωπικοτήτων που προέρχονται από τα παραδοσιακά συνεργαζόμενα με το ΑΚΕΛ κόμματα, ΔΗΚΟ – ΕΔΕΚ, είναι ομολογουμένως πρωτοφανείς. Η προσπάθεια ενίσχυσης του ΑΚΕΛ, μέσω παράλληλης αποδυνάμωσης των εταίρων του στη Κυβέρνηση, καταδεικνύει το πώς αντιλαμβάνεται η ηγεσία του την έννοια της συνεργασίας. Βεβαίως, εδώ, πρέπει να ενθυμίσουμε την οργίλη αντίδραση της ίδιας αυτής ηγεσίας και την επιστράτευση οδοστρωτήρων όταν κάποιοι τόλμησαν να στηρίξουν την επανεκλογή του αειμνήστου ηγέτη του ΟΧΙ, του Τάσσου Παπαδόπουλου. Ταυτοχρόνως, η άνεση με την οποία εν ενεργεία μέλη των κομμάτων ΔΗΚΟ – ΕΔΕΚ μεταπηδούν στο ΑΚΕΛ, φανερώνει τη χαλάρωση των ηθικών φραγμών. Αφού πήραν ό,τι είχαν να πάρουν από τα κόμματά τους, προσφεύγουν στον Μεγάλο Αδελφό για να τον κολακεύσουν, αναμένοντας την ελεημοσύνη του.

Όσο αφορά τη συμμετοχή δημοσιογράφων του κρατικού καναλιού στα ψηφοδέλτια του κυβερνώντος ΑΚΕΛ, είναι κάτι που βρίσκεται εκτός οποιουδήποτε κοινώς αποδεκτού πλαισίου δεοντολογίας. Χωρίς, βεβαίως, να αρνείται κανείς το δικαίωμα του «εκλέγεσθε» στους υπαλλήλους του κρατικού ιδρύματος, η συμμετοχή κάποιων εξ αυτών στα ψηφοδέλτια του κόμματος, που εκ των πραγμάτων έχει το γενικό πρόσταγμα στο χώρο εργασίας τους, δημιουργεί πολλά ερωτηματικά. Οι «εκλεκτοί» έχουν την ίδια μεταχείριση με όλους τους άλλους συναδέλφους τους; Αν κάποιοι «τολμηροί» υπάλληλοι του ιδρύματος επιλέξουν να ενισχύσουν ως υποψήφιοι άλλους πολιτικούς σχηματισμούς, μήπως ρισκάρουν το εργασιακό τους μέλλον;

Όλα τα ανωτέρω αποτελούν σημεία των καιρών, που θα πρέπει να αποτελέσουν αφορμή για προβληματισμό. Ενόψει βουλευτικών εκλογών, εκτός των μειζόνων θεμάτων, ο πολίτης οφείλει να αξιολογήσει και το διαμορφούμενο πλαίσιο αρχών και αξιών. Η επιβράβευση αυτών των τακτικών θα τις καταστήσει μέρος του πολιτικού παιγνίου και θα ενισχύσει έτι περαιτέρω την απαξίωση των πολιτών από τη πολιτική και τους πολιτικούς. Αντιθέτως, η απόρριψή τους θα ανοίξει το δρόμο σε νέους ανθρώπους για να τολμήσουν να εισέλθουν στη πολιτική, φέρνοντας μαζί τους καινοτόμες ιδέες.