Ο καναπές μου, η συνενοχή μου…

Πλησιάζουν εκλογές και οι «ρήτορες», του πάντα επίκαιρου Νίκου Γκάτσου, «από το μπαλκόνι θα ποτίσουν τις ψυχές με αφιόνι και θα κόψουν χέρια και φτερά». Θα φορέσουν το καθωσπρέπει προσωπείο για να «κατέβουν» στη βάση προς άγραν ψήφων. Θα κάνουν στροφή προς τη διεκδικητική γραμμή. Οι «ανέφικτοι» στόχοι, ξαφνικά, θα γίνουν εφικτοί. Θα πουν μεγάλα λόγια. Θα βάλουν υψηλούς στόχους. Ο πήχης θα καταρρίψει όλα τα προηγούμενα ρεκόρ! Κι όμως, η εμπειρία μάς έχει διδάξει ότι από την επόμενη κιόλας μέρα των εκλογών, αντί για τα επιβαλλόμενα, εθνικά σωτήρια άλματα, θα βιώσουμε ξανά τους εύκαμπτους ελιγμούς, που θα μας «επιτρέψουν» να περάσουμε και πάλι κάτω από τον πήχη της αξιοπρέπειάς μας. Πάντα υπό τα χειροκροτήματα των επιτήδειων ουδέτερων και των ξένων μεσολαβητών…

Και ο κόσμος; Οι απλοί ψηφοφόροι, τί πράττουν; Πώς αντιδρούν; Άλλοι κοιτούν αριστερά. Άλλοι δεξιά γυρνούν το μάτι. Όλοι περιμένουν κάτι! Θα πιστέψουμε, όμως, κι αυτή τη φορά, τις πρόσκαιρες μεγαλοστομίες ή θα διερωτηθούμε, επιτέλους, προς τί η πολιτική μετάλλαξη; Γιατί, άραγε, οι ακριβοπληρωμένοι επικοινωνιολόγοι «ντύνουν», ξαφνικά, «φουστανελάδες» τους πολιτικούς αρχηγούς; Γιατί προσθέτουν, περιοδικά και ανά πενταετία, στο λεξιλόγιο τους το Βαρώσι, τη Κερύνεια, τη Μόρφου…

Η απάντηση είναι εξίσου απλή όσο και σκληρή για τους επίδοξους, μεταμοντέρνους ανανιστές. Η πατριωτική «δεξαμενή» ψηφοφόρων ακόμα αντιστέκεται και εντός της βρίσκεται η συντριπτική πλειοψηφία του Λαού μας. Γι’ αυτό, οι καλά εκπαιδευμένοι, εντεταλμένοι, πολιτικοί χαμαιλέοντες θα προσπαθήσουν να υφαρπάξουν και πάλι τη ψήφο μας για να συνεχίσουν το αρεστό στους ξένους, εθνικά επιζήμιο έργο τους.

Στην οριακή για το μέλλον μας μάχη, του προσεχούς Μαΐου, οφείλουμε όλοι να εγκαταλείψουμε τον καναπέ μας. Να ορθώσουμε το μπόι μας λίγο ψηλότερα. Να εμπιστευτούμε τις διαχρονικά πατριωτικές φωνές, που με βαρύ κόστος στηρίζουν τα δίκαια του Λαού μας. Να ξεχωρίσουμε τους ιδεολόγους από τους καιροσκόπους. Να στηρίξουμε αυτούς που δεν έχουν ξεγράψει σε διζωνικές αλχημείες την άγια γη των πατέρων μας. Τότε και μόνο τότε θα εκμηδενίσουμε τη δική μας συνενοχή…