Η “Μικρή Αντάντ” εντός του ΔΗΚΟ

Είναι οδυνηρό ν' αναγκάζεται κάποιος να στηλιτεύει τα “εν οίκω”. Όταν όμως τα “εν οίκω” αποτελούν βασική συνιστώσα του αποτελέσματος, τότε η σιωπή γίνεται συνενοχή. Πολύ περισσότερο όταν το διακύβευμα του αποτελέσματος είναι η επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού, τότε όσο βαρύ κι αν είναι το προσωπικό (και όχι μόνο) κόστος, η επιλογή δεν μπορεί να είναι η σιωπή...

Ο εκ της βάσης εκλελεγμένος αντιπρόεδρος του ΔΗΚΟ κ. Νικόλας Παπαδόπουλος, με γραπτή δήλωσή του την 11η Ιουνίου 2010, λέει το αυτονόητο. Αυτό για το οποίο όλα τα κόμματα, πλην του ΑΚΕΛ, προειδοποιούν. Αυτό που κάθε έλλην κύπριος διαισθάνεται και οσφραίνεται. Ότι, δηλαδή, η τακτική, οι χειρισμοί και οι επιλογές του Προέδρου Χριστόφια μάς οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε επαναδιαπραγμάτευση του σχεδίου Ανάν. Ενώ, η τελευταία πράξη θα παιχτεί στην υπό εκκόλαψη διεθνή διάσκεψη, όπου θα “γεφυρωθούν” οι όποιες διαφορές των δύο πλευρών. Και όλα αυτά μέχρι το τέλος του χρόνου, κατά τον Γ.Γ. του ΟΗΕ!

Η άμεση αντίδραση του κυβερνητικού εκπροσώπου, κ. Στεφάνου, στη δήλωση του αντιπροέδρου του ΔΗΚΟ ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη. Το περιεχόμενο δε της απάντησής του, πλήρως προβλέψιμο: “Η Κυβέρνηση σχολιάζει και τοποθετείται επί των απόψεων των κομμάτων και των οργανωμένων συνόλων, και όχι επί προσωπικών θέσεων.”

Δυστυχώς, όμως, λίγες ώρες μετά και χωρίς να έχει συγκληθεί κανένα συλλογικό όργανο του κόμματος, το αυτοαποκαλούμενο ως “επίσημο” ΔΗΚΟ, αντιδρώντας ως άλλη “Μικρή Αντάντ” που κινδυνεύουν τα κεκτημένα της, “καθυσήχασε” τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ότι τα συμπεράσματα, οι διαπιστώσεις, οι εκτιμήσεις ακόμα και οι προβλέψεις του κ. Νικόλα Παπαδόπουλου δεν βρίσκουν σύμφωνο το “επίσημο” ΔΗΚΟ.

Μόνο θλίψη προκαλεί η εικόνα που παγιώνεται, πλέον, στο πολιτικό σκηνικό. Από τη μια η Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ και το αυτοαποκαλούμενο ως “επίσημο” ΔΗΚΟ να στηρίζουν τον Πρόεδρο των “γενναίων προσφορών” στους Τούρκους και απέναντί τους το σύνολο της κοινής γνώμης. Και η ώρα που θα (ξανα)μετρηθούμε με την Ιστορία πλησιάζει...