Η ώρα της κάλπης

Ο Αβραάμ Λίνκολν είχε πει ότι «η ψήφος είναι πιο ισχυρή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου».

Η δεινή θέση στην οποία έχει οδηγηθεί η ελληνοκυπριακή πλευρά, λόγω των συνεχών υποχωρήσεων στα πλαίσια των «κυπριακής ιδιοκτησίας» διαπραγματεύσεων για λύση του Κυπριακού, αλλά και η υπό χρεοκοπία κυπριακή οικονομία, λόγω κυβερνητικής ατολμίας και ιδεολογικών αγκυλώσεων, καθιστούν τις εκλογές της 22ας του Μάη εξαιρετικά σημαντικές για το μέλλον του τόπου και του λαού μας.

Όσο και αν ακούγεται κλισέ, οι επικείμενες βουλευτικές εκλογές είναι, πιθανότατα, οι σημαντικότερες στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας, αφού θα εξουσιοδοτήσουν εκείνους τους εκπροσώπους του λαού, που ίσως κληθούν να επικυρώσουν το εκκολαπτόμενο νεοανανικό σχέδιο Χριστόφια - Ταλάτ - Έρογλου και που θα πρέπει να λάβουν εκείνα τα διαρθρωτικά μέτρα, που θα θεμελιώσουν την εξυγίανση της κυπριακής οικονομίας.

Στο Κυπριακό η συμπόρευση των ηγεσιών των κομμάτων ΑΚΕΛ - ΔΗΣΥ καταδεικνύει την επικινδυνότητα των καιρών. Η πρόσφατη σύμπλευση των δύο στο θέμα του εκ περιτροπής Τούρκου κυβερνήτη, είτε με τη μορφή προέδρου, είτε με τη μορφή πρωθυπουργού, έχει κατεβάσει ακόμα πιο χαμηλά τον πήχη των δικών μας διεκδικήσεων. Όμως, ο μεγαλύτερος κίνδυνος που ελλοχεύει είναι να επιδιωχθεί η επικύρωση του νέου σχεδίου λύσης από τη βουλή, πριν τεθεί σε δημοψήφισμα, κάτι που θα αυξήσει κατακόρυφα την ψυχολογική πίεση στο λαό.

Στην οικονομία, ευτυχώς ή δυστυχώς για τους εκάστοτε διαχειριστές, υπάρχουν οι αριθμοί, οι οποίοι λένε την αλήθεια. Ο μεν ΔΗΣΥ παρέδωσε μια χρεοκοπημένη οικονομία με δημόσιο έλλειμμα που προσέγγιζε το -7% και δημόσιο χρέος πέραν του 60%, με τα οποία ουδέποτε θα εντασσόμασταν στο σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την ΟΝΕ. Το δε ΑΚΕΛ, που παριστάνει τον «Ρομπέν των φτωχών», παρέλαβε από τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο ευημερούσα πλεονασματική οικονομία (+4%) και «κατόρθωσε» μέσα σε μόλις τρία χρόνια να την οδηγήσει στα άκρως επικίνδυνα επίπεδα του 2003. Τα νοικοκυριά αντιμετωπίζουν πρωτοφανή οικονομική καχεξία και πέραν των 30.000 νέων αντιμετωπίζουν τον εφιάλτη της ανεργίας, της χειρότερης κοινωνικής διάκρισης.

Τώρα που ήγγικεν η ώρα της κάλπης, τώρα που βρισκόμαστε μπροστά σε ένα κρίσιμο «σταυροδρόμι» κομματικών επιλογών και υποψηφίων, ας αναλογιστούμε τα δεδομένα που τίθενται ενώπιόν μας και ας επιλέξουμε με γνώμονα το μέλλον των παιδιών μας, συναρτήσει της φυσικής και εθνικής επιβίωσης του Ελληνισμού στην Κύπρο μας.