Η Κυπριακή Δημοκρατία στο «γύψο»

Μέρος του επικοινωνιακού παιχνιδιού, που παίζει καθημερινά εις βάρος του κυπριακού λαού το Προεδρικό και η σημερινή ηγεσία του ΑΚΕΛ, αποτελεί το έωλο επιχείρημα ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας, με την ευελιξία του, έχει βγάλει την Κύπρο από τη «γωνιά». Όμως, τα αλλεπάλληλα χτυπήματα, που δέχεται η Κυπριακή Δημοκρατία, οδηγούν στο οδυνηρό συμπέρασμα ότι από την 24η Φεβρουαρίου 2008 η Κυπριακή Δημοκρατία μπήκε στο... «γύψο»!

Η επαναφορά στο προσκήνιο τού κανονισμού για το απευθείας εμπόριο των κατεχόμενων με την Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί ίσως τη χειρότερη εξέλιξη επί προεδρίας Χριστόφια. Η έγκριση του εν λόγω κανονισμού θα σημάνει το τέλος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως αυτή καθορίζεται από τη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης, το ομόφωνο ψήφισμα 186/1964 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και τη Συνθήκη Προσχώρηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η προσπάθεια αναβάθμισης του παράνομου καθεστώτος των κατεχομένων μέσω του κανονισμού για το απευθείας εμπόριο βρίσκει την υπνώττουσα Κυβέρνηση Χριστόφια να σφυρίζει αδιάφορα. Αντιθέτως, ανήγαγε σε μείζον εθνικό θέμα την «επανεκλογή» του συντρόφου Ταλάτ στις παράνομες εκλογές του ψευδοκράτους.

Τώρα, με την «εκλογική» νίκη του εθνικιστή Έρογλου, ήρθε η ώρα να πληρώσουμε τοις μετρητοίς την «επένδυση» που έκανε ο Πρόεδρος Χριστόφιας στη «φούσκα» Ταλάτ. Ο Ερτογάν έσπευσε, ήδη, να «πιέσει» τον Έρογλου να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις από το σημείο που έμεινε ο προκάτοχός του. Έτσι, η Άγκυρα παρουσιάζεται με το επικοινωνιακό προσωπείο που χρειάζεται για να συνεχίσει να εξυπηρετεί τις επιδιώξεις της. Προς τη διεθνή κοινότητα, η Άγκυρα θα έχει εξαντλήσει την «καλή» θέλησή της για επίλυση του Κυπριακού με τον «εξαναγκασμό» του εθνικιστή Έρογλου να παραμείνει στις διαπραγματεύσεις. Εξάλλου, τα «συμφωνηθέντα» στα κεφάλαια της διακυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Οικονομίας, υπό τη νομιμοποίηση της «κοινής δήλωσης» Χριστόφια - Ταλάτ, είναι κεκτημένα που δύσκολα θα μπορέσει, ακόμα και αυτός ο Έρογλου, να τα «χαραμίσει» εγκαταλείποντας την τρέχουσα διαδικασία.

Σε μια τέτοια περίπτωση, δυστυχώς, η δική μας πλευρά θα μπει σε ένα δρόμο «μιας κατεύθυνσης», αφού δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής, χωρίς να χρεωθεί ταυτόχρονα την ευθύνη του αδιεξόδου...