Το πάθημα της Ντόρας…

Οι ελεγχόμενοι κομματικοί μηχανισμοί, η ευρεία στήριξη από όλα σχεδόν τα ΜΜΕ και το κάλπικο χαμόγελο δεν στάθηκαν ικανά ν’ αλλοιώσουν τη βούληση της βάσης του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας (ΝΔ). Οι ενδοτικές θέσεις της κ. Ντόρας Μπακογιάννη – Μητσοτάκη στα εθνικά θέματα λειτούργησαν ως καμπανάκι σε χιλιάδες νεοδημοκράτες, που αφυπνίστηκαν, εισέρευσαν στα εκλογικά τμήματα και με εκκωφαντικό τρόπο πολτοποίησαν τα όνειρά της για την προεδρία της ΝΔ και αργότερα για τον πρωθυπουργικό θώκο.

Ο μέχρι πρότινος κυνηγημένος και φιμωμένος από τα μητσοτακικά κονκλάβια του κόμματος, ο Α. Σαμαράς, είναι ο έβδομος πρόεδρος της ΝΔ. Στο πρόσωπο του «εθνικιστή» Α. Σαμαρά, οι νεοδημοκράτες (και όχι μόνο) αντίκρισαν «την ελπίδα της Ελλάδας» και του έδωσαν το χρίσμα για να ηγηθεί του κόμματός τους σε μια κρίσιμη εποχή, που δρομολογείται κλείσιμο όλων των εθνικών θεμάτων. Τα έργα και οι πράξεις του Α. Σαμαρά αποτελούν εγγύηση για τη μετακίνηση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε πιο διεκδικητικές θέσεις, που θα αποτελούν το αντίβαρο στην εξωτερική πολιτική που ασκεί σήμερα η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου.

Η πρωτοφανής αντίδραση των νεοδημοκρατών αποτελεί προειδοποίηση και στους εν Κύπρω ηγέτες κομμάτων, που σέρνουν τον κυπριακό ελληνισμό σε μια διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, όπου το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα είναι εκ προοιμίου απορριπτέο από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας.

Βαρύτερες όμως είναι οι ευθύνες στα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου, που διαχρονικά αποτελούσαν το ανάχωμα για την επιβολή «νόθων λύσεων». Γι’ αυτό δεν μπορεί να γίνεται άλλο ανεκτή η συμμετοχή των κομμάτων αυτών σ’ έναν ετερόκλητο κυβερνητικό συνεταιρισμό που τα καθιστά συνυπεύθυνα στις διολισθήσεις Χριστόφια στο Κυπριακό.

Επίσης, δεν μπορούν να παραμένουν σε ισχύ αποφάσεις, οι οποίες στοχεύουν σε φίμωση στελεχών, που με τις επισημάνσεις τους έχουν συμβάλει σημαντικά στην έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση της κοινής γνώμης.