Θέλουμε την αξιοπρέπεια μας πίσω!
Πέρασαν κιόλας 40 μέρες από το θάνατο του Τάσσου Παπαδόπουλου. Κι όμως μέρα με τη μέρα το κενό που άφησε πίσω του γιγαντώνεται. Διευρύνεται η ανασφάλεια που δημιουργεί η μυστικοπάθεια με την οποία διαπραγματεύεται το μέλλον των παιδειών μας ο Πρόεδρος Χριστόφιας, ενώ ο υπουργός Παιδείας με τις προσβλητικές του τοποθετήσεις βάλθηκε να εξισώσει την εισβολή, τους εγκλωβισμένους, τους πολλαπλάσιους έλληνες πεσόντες και αγνοουμένους μας και τον ξεριζωμό από τις πατρογονικές μας εστίες με τη «βιαιότητα» που επέδειξε το νόμιμο κράτος για να καταπνίξει την τουρκανταρσία του 63-64. (Τίτλος της ακελικής εφημερίδας: «Συνετρίβη η Ανταρσία στη Λεμεσό» και συνεχίζει: «οι νόμιμες δυνάμεις της Δημοκρατίας κυρίευσαν χτες με ηρωικές εφόδους όλα τα οχυρά των Τούρκων στασιαστών. Δεκάδες Τούρκοι τρομοκράτες εφονεύθησαν και πάνω από εκατόν ετραυματίσθησαν», εφημερίδα «Χαραυγή» 14/02/1964.)
Αφελώς πολλοί πιστέψαμε ότι το κενό ενός ιστορικού ηγέτη με 50χρονη πείρα στο Εθνικό πρόβλημα θα μπορούσε να καλυφθεί ΜΟΝΟ με τη σοφία των πολλών. Δυστυχώς όμως η σημερινή κατάσταση στο ΔΗΚΟ και στην ΕΔΕΚ που προσπαθούν οι ολίγοι να διαφυλάξουν τα κεκτημένα τους σε χαρτοφυλάκια και σε συνεχόμενες θητείες ισοπεδώνουν την αξιοπρέπειά μας.
Ενόψει του εκλογικού συνεδρίου του ΔΗΚΟ δημιουργείται μια τεράστια ευκαιρία για να τεθούν προς συζήτηση: το μείζον θέμα της συνέχισης ή όχι της στήριξης άνευ όρων του Προέδρου Χριστόφια και οι προοπτικές της ενοποίησης του ενδιάμεσου χώρου. Οι διεκδικούντες τα ανώτατα αξιώματα του κόμματος οφείλουν να τοποθετηθούν ευθαρσώς και όχι με γενικόλογα όπως γίνεται μέχρι και σήμερα. Θέλουμε πράξεις και όχι ακροβατισμούς!
Χρέος βαρύ πέφτει στους ώμους του κ. Α. Αγγελίδη και του κ. Γ. Κολοκασίδη. Οι δύο αυτοί πολιτικοί άντρες, κόντρα στον «ακελικό οδοστρωτήρα», όρθωσαν το ανάστημά τους και διαχώρισαν τη θέση τους ως προς τις ταπεινωτικές υποχωρήσεις του Προέδρου Χριστόφια και τους ατυχείς χειρισμούς του. Τώρα είναι η ώρα ένας εκ των δύο να μπει μπροστάρης. Χωρίς βαρίδια ανίερων συναλλαγών μπορούν να επαναφέρουν το ΔΗΚΟ σε σωστή πατριωτική πορεία. Μπορούν να ηγηθούν της προσπάθειας ενοποίησης των δυνάμεων του ΟΧΙ και όλοι μαζί να δώσουμε τη μάχη της Κύπρου. Όπως πράξαμε τον Απρίλη του 2004...
Αφελώς πολλοί πιστέψαμε ότι το κενό ενός ιστορικού ηγέτη με 50χρονη πείρα στο Εθνικό πρόβλημα θα μπορούσε να καλυφθεί ΜΟΝΟ με τη σοφία των πολλών. Δυστυχώς όμως η σημερινή κατάσταση στο ΔΗΚΟ και στην ΕΔΕΚ που προσπαθούν οι ολίγοι να διαφυλάξουν τα κεκτημένα τους σε χαρτοφυλάκια και σε συνεχόμενες θητείες ισοπεδώνουν την αξιοπρέπειά μας.
Ενόψει του εκλογικού συνεδρίου του ΔΗΚΟ δημιουργείται μια τεράστια ευκαιρία για να τεθούν προς συζήτηση: το μείζον θέμα της συνέχισης ή όχι της στήριξης άνευ όρων του Προέδρου Χριστόφια και οι προοπτικές της ενοποίησης του ενδιάμεσου χώρου. Οι διεκδικούντες τα ανώτατα αξιώματα του κόμματος οφείλουν να τοποθετηθούν ευθαρσώς και όχι με γενικόλογα όπως γίνεται μέχρι και σήμερα. Θέλουμε πράξεις και όχι ακροβατισμούς!
Χρέος βαρύ πέφτει στους ώμους του κ. Α. Αγγελίδη και του κ. Γ. Κολοκασίδη. Οι δύο αυτοί πολιτικοί άντρες, κόντρα στον «ακελικό οδοστρωτήρα», όρθωσαν το ανάστημά τους και διαχώρισαν τη θέση τους ως προς τις ταπεινωτικές υποχωρήσεις του Προέδρου Χριστόφια και τους ατυχείς χειρισμούς του. Τώρα είναι η ώρα ένας εκ των δύο να μπει μπροστάρης. Χωρίς βαρίδια ανίερων συναλλαγών μπορούν να επαναφέρουν το ΔΗΚΟ σε σωστή πατριωτική πορεία. Μπορούν να ηγηθούν της προσπάθειας ενοποίησης των δυνάμεων του ΟΧΙ και όλοι μαζί να δώσουμε τη μάχη της Κύπρου. Όπως πράξαμε τον Απρίλη του 2004...
Σχόλια