Ο Α. Σαμαράς μπορεί να «χαλάσει» το σκηνικό

Ο Άλβαρο ντε Σότο όταν ρωτήθηκε από τους συγγραφείς του βιβλίου «Το Μυστικό Παζάρι» πώς σχολιάζει τις κυβερνητικές αλλαγές σε Κύπρο (16/2/2003) και Ελλάδα (7/3/2004) δεν έκρυψε την ανησυχία του μήπως χαλάσει η καλοστημένη πλεκτάνη για την επιβολή του σχεδίου Ανάν. Είπε σχετικά: «Γενικά, η εισαγωγή νέων παικτών σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση φέρνει αλλαγές που, πολλές φορές, είναι δύσκολο να τύχουν χειρισμού». Εκ του αποτελέσματος, αποδεικνύεται ότι ήταν άκρως καθοριστικές οι κυβερνητικές αλλαγές.

Σήμερα, με μεγαλύτερη μαεστρία, «στήθηκε» το σκηνικό που θα οδηγήσει στο (όπως - όπως) «κλείσιμο» του Κυπριακού και θα απαλλάξει την Άγκυρα από το «αγκάθι», που ίσως δυσκολέψει την ευρωπαϊκή πορεία της. Ο προσφοροδότης Χριστόφιας και ο εξαφανισμένος ηγέτης της «αντιπολίτευσης», Ν. Αναστασιάδης, αποτελούν το βολικότερο δίδυμο εντός Κύπρου για την προώθηση του κυοφορούμενου, «νέου» σχεδίου. Στην Ελλάδα Πρωθυπουργός είναι, πλέον, ο εκλεκτός του «ξένου παράγοντα» Γ. Παπανδρέου και στην αξιωματική αντιπολίτευση επιδιώκεται η εκλογή της «ρεαλίστριας» Ντόρας Μπακογιάννη – Μητσοτάκη. Μια ενδεχόμενη εκλογική επιτυχία της θυγατέρας του «αποστάτη» Κ. Μητσοτάκη θα αποτελέσει, ίσως, τη μεγαλύτερη επιτυχία του «διεθνούς παράγοντα» στα εσωτερικά Ελλάδας και Κύπρου. Ταυτοχρόνως, τα εθνικά θέματα τίθενται εν κινδύνω.

Αν όμως το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής (29/11/2009) βγάλει νικητή τον Αντώνη Σαμαρά, τότε μπαίνει ένας νέος, αστάθμητος και (για πολλούς) απρόσκλητος παράγοντας στο όλο σκηνικό. Η πατριωτική αντίληψη του Α. Σαμαρά, σε όλα τα εθνικά θέματα, μπορεί να καταστεί εμπόδιο στους σχεδιασμούς των «νονών» της Άγκυρας σε ό,τι αφορά την Κύπρο και γενικότερα τα ελληνοτουρκικά. Για την εν εξελίξει διαδικασία στο Κυπριακό, ο Α. Σαμαράς μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες, αφού θα αποτελέσει το αντίβαρο στην πολιτική του «κατευνασμού» της Άγκυρας που υιοθετείται, επισήμως, από τους Χριστόφια – Παπανδρέου.

Η εκλογική μάχη για την ανάδειξη νέου ηγέτη της Νέας Δημοκρατίας έρχεται σε ένα κρισιμότατο χρονικά σημείο, παραμονές της αξιολόγησης της Τουρκίας από την Ε.Ε. Η θέση της Ντ. Μπακογιάννη επί της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας είναι ευθυγραμμισμένη με αυτή των αγγλοαμερικάνων. Δηλαδή απρόσκοπτη πορεία και πλήρης ένταξη. Η θέση του Α. Σαμαράς φαίνεται να προσεγγίζει αυτή του γαλλογερμανικού άξονα. Δηλαδή κυρώσεις για ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις και στο τέλος τους δρόμου ειδική σχέση.

Άραγε το αποτέλεσμα της Κυριακής (29/11/2009) θα βρει το «διεθνή παράγοντα» να πανηγυρίζει για ακόμα μια νίκη στα εσωτερικά της Ελλάδας και της Κύπρου;