Φωνή Λαού, οργή Θεού
Το 449 π.Χ., στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, οι Έλληνες χρειάστηκε να κρατήσουν μυστικό το θάνατο του μεγάλου αθηναίου στρατηγού Κίμωνα με την πεποίθηση ότι οι αθηναίοι μαχητές, βέβαιοι για τις ικανότητες του αρχηγού τους, θα κατακτούσαν τη νίκη, όπως και έγινε. Από τότε παρέμεινε η φράση «και νεκρός ενίκα».
Όσοι βιάστηκαν να προεξοφλήσουν τον ενταφιασμό της πολιτικής του Τάσσου Παπαδόπουλου στο Κυπριακό, μετά και τον θάνατό του, διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Ο περήφανος δηκοϊκός κόσμος απέδειξε ότι τα όποια λάφυρα της εξουσίας δεν αποτελούν ιδανικά του. Δεν υπάκουσε στις έμμεσες παροτρύνσεις της ηγεσίας του ΑΚΕΛ προς συγκεκριμένους υποψηφίους. Δεν υπάκουσε ούτε στις λίστες της ντροπής! Έκανε το καθήκον του απέναντι στην Ιστορία, τις αρχές και τις αξίες του. Όμως, παράλληλα, απογοήτευσε πολλούς, εντός και εκτός Κύπρου, που περίμεναν κάμψη του φρονήματος των μελών του ΔΗΚΟ και συνθηκολόγηση στη λογική των προσωπικών μικροανταλλαγμάτων. Κάτι που θα ευκόλυνε το έργο τους στη δρομολογούμενη επαναφορά του σχεδίου Ανάν, υπό το περίβλημα της λύσης «από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους».
Από την Κυριακή (15/3/2009) το βράδυ, το ΔΗΚΟ δεν είναι, πλέον, δεδομένο για κανέναν! Τα μέλη του ΔΗΚΟ απαίτησαν σκληρότερη στάση απέναντι στα λάθη και στις παραλείψεις του Προέδρου Χριστόφια. Η λογική του «διαφωνώ αλλά στηρίζω» και των μεσοβέζικων αποφάσεων δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία των δηκοϊκών. Ειδικότερα για το ύψιστο Εθνικό θέμα, για την Παιδεία, την Άμυνα και άλλα μείζονα θέματα χρειάζονται κρυστάλλινες τοποθετήσεις στη βάση αρχών και όχι συμβιβασμών και ανταλαγμάτων.
Από το εκλογικό συνέδριο της 15ης Μαρτίου 2009, το ΔΗΚΟ εξήλθε ενισχυμένο. Το κάθε μέλος μπορεί, πλέον, να ελπίζει βάσιμα, ότι το κόμμα του θα στραφεί προς τη διεκδικητική γραμμή που χάραξαν οι ιστορικοί του ηγέτες. Θα σταθεί κριτικά (με όποιο κόστος) απέναντι στον Πρόεδρο Χριστόφια και είτε θα συνδιαμορφώσει πολιτική εντός κυβερνήσεως, είτε η αποχώρηση από αυτή γίνεται πλέον επιλογή. Δικαίως, ένα ιστορικό μέλος του κόμματος, την ώρα της ανακήρυξης των νεοεκλεγέντων για την ηγεσία του ΔΗΚΟ, φώναξε: «στο ΔΗΚΟ ανήκει αυτή η μεγάλη νίκη», ανακουφισμένος μετά την οδυνηρή ήττα, τόσο για το ΔΗΚΟ όσο και για τον τόπο, στις περσινές προεδρικές εκλογές. Έστω αν το «τίμημα» για κάποιους ήταν η αναβάθμιση εντός και εκτός κόμματος... Ιδού η ευκαιρία να λειτουργήσουν συναινετικά και καθοδηγούμενοι από τη λαϊκή εντολή, να πορευτούν προς στο μέλλον. Τότε, θα μας βρουν συμπαραστάτες.
Υ.Γ. Ευχαριστώ θερμά τα 1397 μέλη του ΔΗΚΟ, που με τίμησαν με τη ψήφο τους και μου έδωσαν την ευκαιρία να υπηρετήσω το κόμμα μου από τη θέση του μέλους της Κεντρικής Επιτροπής.
Όσοι βιάστηκαν να προεξοφλήσουν τον ενταφιασμό της πολιτικής του Τάσσου Παπαδόπουλου στο Κυπριακό, μετά και τον θάνατό του, διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Ο περήφανος δηκοϊκός κόσμος απέδειξε ότι τα όποια λάφυρα της εξουσίας δεν αποτελούν ιδανικά του. Δεν υπάκουσε στις έμμεσες παροτρύνσεις της ηγεσίας του ΑΚΕΛ προς συγκεκριμένους υποψηφίους. Δεν υπάκουσε ούτε στις λίστες της ντροπής! Έκανε το καθήκον του απέναντι στην Ιστορία, τις αρχές και τις αξίες του. Όμως, παράλληλα, απογοήτευσε πολλούς, εντός και εκτός Κύπρου, που περίμεναν κάμψη του φρονήματος των μελών του ΔΗΚΟ και συνθηκολόγηση στη λογική των προσωπικών μικροανταλλαγμάτων. Κάτι που θα ευκόλυνε το έργο τους στη δρομολογούμενη επαναφορά του σχεδίου Ανάν, υπό το περίβλημα της λύσης «από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους».
Από την Κυριακή (15/3/2009) το βράδυ, το ΔΗΚΟ δεν είναι, πλέον, δεδομένο για κανέναν! Τα μέλη του ΔΗΚΟ απαίτησαν σκληρότερη στάση απέναντι στα λάθη και στις παραλείψεις του Προέδρου Χριστόφια. Η λογική του «διαφωνώ αλλά στηρίζω» και των μεσοβέζικων αποφάσεων δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία των δηκοϊκών. Ειδικότερα για το ύψιστο Εθνικό θέμα, για την Παιδεία, την Άμυνα και άλλα μείζονα θέματα χρειάζονται κρυστάλλινες τοποθετήσεις στη βάση αρχών και όχι συμβιβασμών και ανταλαγμάτων.
Από το εκλογικό συνέδριο της 15ης Μαρτίου 2009, το ΔΗΚΟ εξήλθε ενισχυμένο. Το κάθε μέλος μπορεί, πλέον, να ελπίζει βάσιμα, ότι το κόμμα του θα στραφεί προς τη διεκδικητική γραμμή που χάραξαν οι ιστορικοί του ηγέτες. Θα σταθεί κριτικά (με όποιο κόστος) απέναντι στον Πρόεδρο Χριστόφια και είτε θα συνδιαμορφώσει πολιτική εντός κυβερνήσεως, είτε η αποχώρηση από αυτή γίνεται πλέον επιλογή. Δικαίως, ένα ιστορικό μέλος του κόμματος, την ώρα της ανακήρυξης των νεοεκλεγέντων για την ηγεσία του ΔΗΚΟ, φώναξε: «στο ΔΗΚΟ ανήκει αυτή η μεγάλη νίκη», ανακουφισμένος μετά την οδυνηρή ήττα, τόσο για το ΔΗΚΟ όσο και για τον τόπο, στις περσινές προεδρικές εκλογές. Έστω αν το «τίμημα» για κάποιους ήταν η αναβάθμιση εντός και εκτός κόμματος... Ιδού η ευκαιρία να λειτουργήσουν συναινετικά και καθοδηγούμενοι από τη λαϊκή εντολή, να πορευτούν προς στο μέλλον. Τότε, θα μας βρουν συμπαραστάτες.
Υ.Γ. Ευχαριστώ θερμά τα 1397 μέλη του ΔΗΚΟ, που με τίμησαν με τη ψήφο τους και μου έδωσαν την ευκαιρία να υπηρετήσω το κόμμα μου από τη θέση του μέλους της Κεντρικής Επιτροπής.
Σχόλια