Επιμνημόσυνος λόγος για τον ήρωα Γεώργιο Ιωάννου Γεωργίου

Κάθηκας, 8 Αυγούστου 2021

Μαζευτήκαμε σήμερα εδώ στον Ιερό Ναό της Παναγίας της Ευαγγελίστριας στον Κάθηκα για να αποτίσουμε φόρο τιμής στον αθάνατο ήρωα Γεώργιο Ιωάννου Γεωργίου.

Μαζευτήκαμε σήμερα εδώ στον Ιερό τούτο Ναό για να απολογηθούμε για το ανεκπλήρωτο χρέος μας προς τον αθάνατο ήρωα Γεώργιο Ιωάννου Γεωργίου.

Γιατί οι ήρωες πρέπει να τιμούνται με πράξεις και όχι με λόγια.

Αυτό επιτάσσει η αρχαία ελληνική γραμματεία.

Αυτό μας υποδεικνύει στον περίφημο Επιτάφιο Λόγο του ο Περικλής.

 

Κι εμείς, απέναντι στην ηρωική θυσία του Γεώργιου Ιωάννου Γεωργίου, απέναντι στον δικό του αγώνα μέχρις εσχάτων για προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχουμε να αντιτάξουμε μόνο λειψές προσπάθειες για απελευθέρωση και απαλλαγή της πατρίδας μας από την κατοχή, λειψές προσπάθειες για τη δημιουργία ενός σύγχρονου κράτους δικαίου.

 

Γι’ αυτό, ο Γεώργιος Ιωάννου Γεωργίου, μαζί με όλους τους άλλους που έπεσαν ηρωικώς μαχόμενοι, κατά τη βάρβαρη τουρκική εισβολή, στις προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες, το μαύρο καλοκαίρι του 1974, θα πρέπει να αποτελούν τα αυθεντικά πρότυπα της κοινωνίας μας. Θα πρέπει να αποτελούν τον φάρο και τον οδοδείκτη μας.

 

Αυτοί που «περισσότερη τιμή τους πρέπει», γιατί μπήκαν -χωρίς υστερόβουλη σκέψη- στη φωτιά μιας προδομένης μάχης, γνωρίζοντας ότι στο τέλος οι «Μήδοι» θα διαβούν.

 

Ποιος είναι όμως τούτος που αναλίσκεται περήφανος στη φωτιά, ερωτά ρητορικά ο ποιητής.

Στην περίπτωσή μας είναι ο Γεώργιος Ιωάννου Γεωργίου από τον Κάθηκα της Επαρχίας Πάφου.

Είδε το πρώτο φως στις 13 Δεκεμβρίου του 1955, κατά τον ξεσηκωμό των Ελλήνων της Κύπρου κατά της σιδερόφρακτης βρετανικής αποικιοκρατίας.

Ήταν το μικρότερο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας του Ιωάννη Γεωργίου και της Σολομονής Χαραλάμπους.

Μετά το Γυμνάσιο, ο Γιώργος φοιτά στην Ξενοδοχειακή Σχολή Λάρνακας και τον Γενάρη του 1973, σε ηλικία μόλις 17 ετών, κατατάγεται στην Εθνική Φρουρά για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία.

Μετά τη βασική του εκπαίδευση, τοποθετείται στο 361 Τάγμα Πεζικού, στο βαθμό του λοχία.

Κατά την πρώτη φάση της εισβολής, ο Γιώργος μαζί με το τάγμα του υπερασπίζονται τα κατεχόμενα σήμερα χωριά Συγχαρί και Δίκωμο της Επαρχίας Κερύνειας.

Κατά τη δεύτερη φάση της εισβολής, το 361 Τάγμα Πεζικού μετακινείται στα κατεχόμενα σήμερα χωριά Κλεπίνη και Παχύαμμο, επίσης της Επαρχίας Κερύνειας.

Μετά την κατάρρευση της γραμμής άμυνας στη Μια Μηλιά και την προώθηση των τουρκικών στρατευμάτων προς την Αμμόχωστο, το 361 Τάγμα Πεζικού εγκλωβίζεται στον Πενταδάκτυλο.

Κάποιοι κατόρθωσαν να διαφύγουν και να σωθούν. Ο Γιώργος δεν ήταν ένας από αυτούς. Και το όνομά του γράφεται στον μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων της τουρκικής θηριωδίας.

Τα αγιασμένα οστά του Γιώργου και άλλων 29 συμπολεμιστών του ανευρέθηκαν σε ομαδικό τάφο, στο κατεχόμενο σήμερα χωριό Κορνόκηπος της Επαρχίας Αμμοχώστου. 

Στις 13 Ιουνίου 2013 τελέστηκε η κηδεία του ήρωα Γεώργιου Ιωάννου Γεωργίου με τις πρέπουσες πολιτειακές τιμές, στην παρουσία του τότε Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων, κ. Γιαννάκη Ομήρου.

Δυστυχώς, όμως, στην απουσία των γονιών του, που «έφυγαν» με τον αβάστακτο καημό και τα αναπάντητα ερωτήματα, που κουβαλούν στις ψυχές τους όλες οι οικογένειες των αγνοουμένων μας, σε έναν πολύχρονο, μαρτυρικό «Γολγοθά» χωρίς «Ανάσταση».

 

Στο σύντομο πέρασμά του από τη ζωή, ο Γιώργος πρόλαβε ν’ άφησε πίσω του βαριά παρακαταθήκη. Έδειξε τον δρόμο του χρέους και του καθήκοντος απέναντι στην πατρίδα.

Ο Γιώργος έγραψε τη δική του ιστορία με χρυσά γράμματα και αναμένει από εμάς να δικαιώσουμε τη θυσία του.

 

Την ώρα που η Τουρκία εντείνει τις προκλητικές και παράνομες ενέργειές της σε βάρος της Κύπρου καλούμαστε «να πάρουμε μια σταγόνα από το αίμα» του αθάνατου ήρωα που μνημονεύουμε σήμερα για βρούμε το σθένος ν’ αντιταχθούμε.

Η Τουρκία επιχειρεί να εκτρέψει την πορεία του Κυπριακού σε λογικές δύο κρατών, με ένα συνομοσπονδιακό μανδύα, που θα της επιτρέπει να ελέγχει πλήρως το τουρκοκυπριακό κράτος και να εκβιάζει και να απειλεί εσαεί το ελληνοκυπριακό.

Με αυτήν τη στόχευση επιδιώκει να αποκτήσει λόγο και ρόλο στους ενεργειακούς σχεδιασμούς της Ανατολικής Μεσογείου και ταυτόχρονα -διά των τουρκοκυπρίων- να έχει ένα μακρύ χέρι στα δρώμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η νέα μαξιμαλιστική τουρκική αξίωση για συνομοσπονδιακή διευθέτηση δύο κρατών, σε συνδυασμό με την εμμονή της Τουρκίας για διατήρηση των αναχρονιστικών εγγυήσεων και την εσαεί παραμονή τουρκικού στρατού, δημιουργούν ένα επικίνδυνο πλαίσιο για τη φυσική και εθνική επιβίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο.

Αυτό το πλαίσιο θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε ένα νέο αιματοκύλισμα.

Και αν μια επόμενη γενιά βιώσει ένα νέο ’74, τότε εμείς θα είμαστε η καταραμένη γενιά, που ανάξιοι των θυσιών των ηρώων μας, επιλέξαμε την ανέντιμη συνθηκολόγηση, αντί τον δύσκολο δρόμο του αγώνα για έναν έντιμο συμβιβασμό.

 

Γι’ αυτό, δική μας υποχρέωση και καθήκον είναι να ανατρέψουμε αυτούς τους σχεδιασμούς, ορθώνοντας το ανάστημά μας και καλώντας τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όλη τη διεθνή κοινότητα να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Η επίτευξη μιας συμφωνίας συνολικής διευθέτησης του Κυπριακού, που θα κατοχυρώνει τις θεμελιώδεις ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα και θα δημιουργεί ένα κράτος ασφάλειας και ευημερίας για όλους είναι η μοναδική οδός εκπλήρωσης του δικού μας χρέους απέναντι στον αθάνατο ήρωα που μνημονεύουμε σήμερα. Τον Γεώργιο Ιωάννου Γεωργίου.

Αθάνατος!