Τα μοιραία λάθη των πραξικοπηματιών, η "λευκή επιταγή" στον Ερντογάν και η στροφή προς τον ισλαμοφασισμό

Παρά τη εγγενή ροπή μέρους της κοινής γνώμης προς τη συνωμοσιολογία, η απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία ήταν μια αρκετά καλά σχεδιασμένη ενέργεια σημαντικού μέρους του στρατεύματος, που πιθανότατα απολάμβανε στήριξης και καθοδήγησης από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Οι στασιαστές στρατιωτικοί ακολούθησαν κατά γράμμα το "κλασσικό εγχειρίδιο" διενέργειας πραξικοπήματος περασμένων δεκαετιών. Γι' αυτό προέβησαν σε μοιραία λάθη που, σε συνδυασμό με τη μαζική κάθοδο του κόσμου στους δρόμους, οδήγησαν σε αποτυχία το όλο εγχείρημα.

Στις πρώτες "κλασσικές κινήσεις" πραξικοπημάτων της δεκαετίας του '80 και νωρίτερα ήταν η κατάληψη της κρατικής τηλεόρασης και του ραδιοφώνου και η αναγγελία ότι οι πραξικοπηματίες είναι "κυρίαρχοι της καταστάσεως", πράγμα το οποίο έπραξαν, αλλά άφησαν όλα τα άλλα ιδιωτικά ΜΜΕ να εκπέμπουν ελεύθερα αντιπραξικοπηματικά μηνύματα και να καλούν τον κόσμο σε αντίσταση. Παράλληλα, αγνόησαν τη δύναμη των επικοινωνιών, του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν από τους υποστηρικτές του Ερντογάν και τον ίδιο τον Ερντογάν για να κινητοποιηθεί ο κόσμος και να κατέβει στους δρόμους και στις πλατείες. Όσον αφορά τον Ερντογάν, επέλεξαν προφανώς τη δυσκολότερη επιλογή, δηλάδή να τον συλλάβουν και να τον εξευτελίσουν στα μάτια της κοινής γνώμης, παρά να τον σκοτώσουν και να τον ηρωοποιήσουν. Τελικά, δεν τα κατάφεραν και σήμερα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Επίσης, καθοριστικό ήταν το γεγονός ότι οι στασιαστές στρατιωτικοί δεν είχαν πολιτικά ερείσματα και στηρίγματα, αφού όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή απέναντι και καταδίκασαν την απόπειρα. Τέλος, οι πραξικοπηματίες δεν προέβησαν (ή δεν πρόλαβαν να προβούν) σε κάποιες συμβολικές ενέργειες, που θα επιβεβαίωναν όσα διακήρυξαν μέσω της τουρκάλας δημοσιογράφου της κρατικής τηλεόρασης, ότι δηλαδή προασπίζονται "τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες", π.χ. αποφυλακίζοντας αντιφρονούντες δημοσιογράφους και ακαδημαϊκούς που διώχθηκαν από το καθεστώς Ερντογάν, έτσι ώστε να κερδίσουν, μερικώς, τη συμπάθεια της κοινής γνώμης.

Η επόμενη μέρα της αποτυχημένης απόπειρας πραξικοπήματος στην Τουρκία βρίσκει τον Ερντογάν ενισχυμένο, ο οποίος εκμεταλλεύεται το "θείο δώρο" για να βάλει σε πλήρη εφαρμογή την "Τελική Λύση" και να αφανίσει από το στρατό, την αστυνομία, το δικαστικό σώμα και κάθε κρατικό μηχανισμό, τον "ιό Γκιουλέν". Με λίστες έτοιμες από καιρό, ίσως και λόγω της πρόσφατης απαλλαγής από τη δικαιοσύνη όσων εμπλέκονταν στις υποθέσεις "Βαριοπούλα" και "Εργκένεκον", καρατόμησε ήδη 2.745 δικαστικούς που πιθανόν να δίκαζαν συμμετέχοντες στην απόπειρα πραξικοπήματος. Αλλά, και ο συνολικός αριθμός των συλληφθέντων, που την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ήταν ήδη πέραν των 7.500, οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι λαμβάνουν χώρα μαζικές διώξεις πολιτικών αντιφρονούντων και όχι αποκλειστικά πραξικοπηματιών και υποστηρικτών τους.

Επιπροσθέτως, φαίνεται να παίρνει σάρκα και οστά η "κρυφή ατζέντα" του Ερντογάν, για τη στροφή της χώρας προς τον ισλαμοφασισμό και την οριστική ρήξη με τον παραδοσιακό ευρωπαϊκό προσανατολισμό των κεμαλιστών. Το κύκνειο άσμα ως προς την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, βεβαίως, θα επέλθει με την επαναφορά της θανατικής ποινής και μάλιστα με αναδρομική ισχύ. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να αντέξει ο ευρωπαϊκός συνταγματικός πολιτισμός και θα αποτελέσει τη σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι της -προκλητικής μέχρι σήμερα- ανοχής που έχει επιδείξει η ηγεσία της ΕΕ στο πρόσωπο του Ερντογάν. Γι' αυτό, ως προς τούτο, ο Ερντογάν θα σκεφτεί διπλά και τριπλά πριν "διαβεί" το Ρουβίκωνα.