Το Φυσικό Αέριο στο Απόσπασμα

 

Υπό το βάρος της κατάρρευσης της πολιτικής του στο Κυπριακό, αλλά και την παρότρυνση του κ. Έιντε για «κίνηση προσέγγισης» με στόχο την επανέναρξη των συνομιλιών, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αποδέχτηκε τη συζήτηση του θέματος των υδρογονανθράκων στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Εντούτοις, παρά την «κίνηση προσέγγισης» του κ. Αναστασιάδη, η άμεση απάντηση της Τουρκίας ήταν η ανανέωση της NAVTEX και ως εκ τούτου η συνέχιση της αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μια απάντηση που είναι, βεβαίως, πλήρως ευθυγραμμισμένη με τη διαχρονική πολιτική της Τουρκίας, αν αναλογιστούμε τη συμπεριφορά της μετά από συμφωνίες όπως της «Λωζάννης» το 1923 και της «Τρίτης Βιέννης» το 1975.

 

Είναι πλέον πρόδηλο ότι το διακηρυχθέν ως «γεωστρατηγικό πλεονέκτημα», που απέκτησε η ε/κ πλευρά με τον εντοπισμό φυσικού αερίου εντός της κυπριακής ΑΟΖ, θυσιάζεται στο βωμό της πολιτικής του «καλού παιδιού» και των «γενναιόδωρων προσφορών», που υιοθετήθηκε από το 2008 και εντεύθεν. Κι αυτό επιβεβαιώνεται με κυνικό τρόπο από τις δηλώσεις του κ. Έιντε, μετά την τελευταία συνάντηση που είχε με τον κ. Αναστασιάδη (14/1/2015), με τις οποίες άφησε να νοηθεί ότι «παράθυρο ευκαιρίας» για επανέναρξη των συνομιλιών και λύση του Κυπριακού μπορεί να υπάρξει μόνον όταν δεν υπάρχει ούτε γεώτρηση, ούτε Navtex. Υιοθετώντας πλήρως την τουρκική θέση - απαίτηση και εξισώνοντας την ενάσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων ενός κράτους μέλους του ΟΗΕ και της ΕΕ με τη διεθνή πειρατεία των νεοσουλτάνων της Άγκυρας!

 

Η «κίνηση προσέγγισης» του κ. Αναστασιάδη δεν εκτιμήθηκε ούτε από τον ΓΓ του ΟΗΕ, ο οποίος στην έκθεση του για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ αναφέρεται στην ανάγκη «οικονομικής ανάπτυξης της τ/κ κοινότητας» και «αντιμετώπισης των ανησυχιών των Τ/κ για απομόνωση». Αποκαλεί τις νόμιμες αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας ως «ελληνοκυπριακές αρχές». Ενώ, δεν κάνει καμία απολύτως αναφορά στην παράνομη εισβολή του τουρκικού ερευνητικού πλοίου «Μπαρμπαρός» στην κυπριακή ΑΟΖ και στην κατάφορη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, ειδικότερα των κανόνων που προβλέπει το δίκαιο της θάλασσας. Εδώ, θα πρέπει να σημειωθεί ότι τις προηγούμενες μέρες ο Τ/κ διαπραγματευτής Εργκιούν Ολγκούν «αλώνιζε» τα γραφεία του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη και είχε σειρά επαφών με αξιωματούχους της Γραμματείας του Οργανισμού.

 

Σήμερα, η Κυβέρνηση κλαψουρίζει επί των ερειπίων της πολιτικής που ακολούθησε, εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά της για την αντιμετώπιση που έτυχε και ετοιμάζοντας επιστολές διαμαρτυρίας κατόπιν εορτής. Ξεχνώντας, βεβαίως, τα πραγματικά και αποτελεσματικά όπλα που έχει στη φαρέτρα της, όπως είναι το πρόσφατο ψήφισμα 2921/2014 του Ευρωκοινοβουλίου. Θυμίζουμε ότι στο εν λόγω ψήφισμα η Τουρκία καταδικάζεται ευθέως για τις παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας και την προειδοποιεί ότι «η συνέχιση και/ή η επανάληψη των ενεργειών αυτών θα μπορούσε να έχει αρνητικό αντίκτυπο στις σχέσεις της με την ΕΕ, μεταξύ άλλων όσον αφορά τη διαδικασία ένταξής της».

 

Ας εγκαταλείψει, λοιπόν, η Κυβέρνηση τους ρομαντικούς ευσεβοποθισμούς για «αντίδωρα» που δεν θα έρθουν ποτέ από την τουρκική πλευρά και ας προστατέψει τα κυριαρχικά δικαιώματα του κράτους μας, διεκδικώντας την ενεργοποίηση των προνοιών του προαναφερθέντος ψηφίσματος του Ευρωκοινοβουλίου. Η τουρκική αδηφαγία δεν αντιμετωπίζεται με «δώρα», αλλά μόνο με την πρόκληση δυσανάλογου κόστους. Πλέον, ο εκτροχιασμός του τουρκικού ενταξιακού τρένου δεν είναι απλώς μια επιλογή. Είναι η μόνη αξιοπρεπής επιλογή, που μπορεί να βάλει στην Άγκυρα πραγματικά διλήμματα.