Ρεαλιστική λύση αντί εκποιήσεων

Σε προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στις καταστροφικές συνέπειες που θα έχει η νομοθετική κατοχύρωση του δικαιώματος των τραπεζών να προχωρούν σε μαζικές εκποιήσεις υποθηκευμένων περιουσιών. Επειδή, όμως, μόνιμη επωδός των κυβερνώντων αποτελεί το επιχείρημα ότι δήθεν δεν προτάσσονται ρεαλιστικές λύσεις και αντιπροτάσεις για να αντιμετωπιστεί ο "βραχνάς" των μη εξυπηρετούμενων δανείων, επανερχόμαστε με συγκεκριμένη εισήγηση - λύση: Τη δημιουργία μιας κρατικής "κακής τράπεζας" που θα εξαγοράσει τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια που λήφθηκαν από πολίτες για την αγορά μόνιμης κατοικίας και για τη λειτουργία μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αποδεδειγμένα αδυνατούν να εκπληρώσουν τις δανειακές υποχρεώσεις τους λόγω δραστικής μείωσης των εισοδημάτων τους. Και για να προλάβουμε το επιχείρημα περί ανεφάρμοστου, να σημειώσουμε ότι αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο λύθηκε ο "γόρδιος δεσμός" των μη εξυπηρετούμενων δανείων στην Ιρλανδία και αυτή φαίνεται να είναι η λύση που συμφωνήθηκε μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και ΔΝΤ και θα παρουσιαστεί πιθανότητα επισήμως πριν από την προσεχή Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.

Η κρατική "κακή τράπεζα" θα εξαγοράσει τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια από τις τράπεζες σε -συμφωνημένη- χαμηλότερη τιμή από το οφειλόμενο υπόλοιπο των δανείων. Αυτή η απώλεια για τις τράπεζες θα συμπεριληφθεί -μια και μόνο φορά- ως "ζημιά" στον ισολογισμό τους για την τρέχουσα χρονιά. Αυτή η "ζημιά", που μπορεί να είναι της τάξης του 20%-30% του συνολικού ύψους των μη εξυπηρετούμενων δανείων, θα είναι το ελάχιστο κόστος που θα κληθούν να πληρώσουν τα τραπεζικά ιδρύματα για την εγκληματική διαχείριση των προηγούμενων χρόνων. Να σημειωθεί, εδώ, ότι η "ζημιά" αυτή, πιθανότατα, να αφορά σε μεγάλο ποσοστό τις υπερχρεώσεις των τραπεζών, λόγω του χρονικού διαστήματος που μεσολάβησε της μη εξυπηρέτησης των δανείων.

Ακολούθως, η κρατική "κακή τράπεζα" θα προχωρήσει σε ουσιαστικές αναδιαρθρώσεις με τους δανειολήπτες, που θα αφορούν πάγωμα δόσεων για εύλογο χρονικό διάστημα, μείωση δόσης,  καθορισμός ελάχιστου επιτοκίου (1%-2%) για κάλυψη -αποκλειστικά και μόνον- των λειτουργικών δραστηριοτήτων του οργανισμού. Έτσι, θα γίνει εφικτό να ανασταλούν οι εκποιήσεις περιουσιών, μέχρις ότου η οικονομία μπει σε ρυθμούς ανάπτυξης και αρχίσουν να δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι από πού θα χρηματοδοτηθεί η κρατική "κακή τράπεζα" για να μπορέσει να εξαγοράσει, αρχικά, τα στεγαστικά μη εξυπηρετούμενα δάνεια που ανέρχονται, σύμφωνα με τα στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας, σε 4 δις ευρώ. Παρενθετικά, να σημειώσουμε ότι η λύση αυτή προτάσσεται ως η μόνη εφικτή στην Ελλάδα, που τα στεγαστικά μη εξυπηρετούμενα δάνεια ανέρχονται στα 33 δις ευρώ. Αν, λοιπόν, πάρουμε ως δεδομένο τη συμφωνημένη "έκπτωση" στο ελάχιστο 20%, τότε το ποσό που θα απαιτείται είναι 3,2 δις ευρώ. Κι εδώ έρχεται να απαντηθεί το ρητορικό ερώτημα που θέτει ο Υπουργός Οικονομικών σε όσους προτάσσουν επιτακτικά τον επαναπατρισμό των 3,5 δις ευρώ που χάθηκαν από το ξεπούλημα των κυπριακών τραπεζικών παραρτημάτων στην Ελλάδα: Ποιος θα επωφεληθεί από την "επιστροφή" των 3,5 δις ευρώ; Η απάντηση είναι ότι θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί η κρατική "κακή τράπεζα".

Τα οφέλη από την ανωτέρω δοκιμασμένη λύση είναι τεράστια και αφορούν, πρωτίστως, τη διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής, αφού θα μπορεί να κερδηθεί ουσιώδης χρόνος για την αντιστροφή της σημερινής αρνητικής οικονομικής συγκυρίας και οι δανειολήπτες να μπορέσουν και πάλι να ανταποκριθούν στις δανειακές τους υποχρεώσεις, κάτω όμως από καλύτερους δανειακούς όρους. Επιπροσθέτως, αποκλείεται ο υπαρκτός κίνδυνος ξεπουλήματος ιδιωτικής περιουσίας σε κερδοσκοπικά ταμεία αγνώστου προέλευσης. Από την πλευρά τους οι τράπεζες θα απαλλαχτούν από τις επισφάλειες των μη εξυπηρετούμενων δανείων, θα αντλήσουν ένα σημαντικό ποσό της τάξης των 3,2 δις ευρώ, γεγονός που θα βελτιώσει κατά πολύ τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας και θα μπορέσουν να απελευθερώσουν ρευστότητα για να στηρίξουν την πραγματική οικονομία.