Η «Κοινή Διακήρυξη» και ο «Μονόδρομος» για το ΔΗΚΟ

Οι ραγδαίες εξελίξεις στο Κυπριακό, με την άρον-άρον συμφωνία στην «κοινή διακήρυξη» και την άμεση έναρξη διαπραγματεύσεων, είναι το αποτέλεσμα μιας προδιαγεγραμμένης πορείας, η οποία απλώς καθυστέρησε μερικούς μήνες για να διευκολυνθεί ο Μάριος Καρογιάν στην δηκοϊκή εσωκομματική διαδικασία. Τώρα, οι εκλογές στο ΔΗΚΟ είναι παρελθόν και ο Νίκος Αναστασιάδης αποδεσμεύτηκε τάχιστα από τις προεκλογικές και μετεκλογικές διακηρύξεις του στο Κυπριακό και προχώρησε στην έναρξη διαπραγματεύσεων. Εξάλλου, οι παλληκαρισμοί, που δεν εδράζονται σε ιδεολογικό υπόβαθρο, τερματίζονται νωρίς. Χρειάστηκε μια ολιγόωρη επίσκεψη της αμερικανίδας υφυπουργού Εξωτερικών κ. Νούλαντ στην Κύπρο, ούτως ώστε οι λύκοι να γίνουν αρνάκια και όλοι οι γραφικοί ανανιστές να πάρουν ξανά θέσεις «μάχης» σε όλα τα τηλεοπτικά παράθυρα. Στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση των προεδρικών χειρισμών και η εκ Λεμεσού βουλευτής του ΔΗΚΟ, η οποία φαίνεται να προσχώρησε στην πλατφόρμα του ΝΑΙ ήδη επί πενταετίας Χριστόφια, καθώς και οι τρεις από τους τέσσερις υπουργούς του ΔΗΚΟ που ξέθαψαν το παραμυθάκι της «πολιτικής σταθερότητας» για να υπερασπιστούν τα χαρτοφυλάκιά τους.

Βρισκόμαστε, λοιπόν, ενώπιον μιας νέας διαδικασίας διαπραγματεύσεων, η οποία στοχεύει σε μια λύση βασισμένη στην «κοινή διακήρυξη» Αναστασιάδη - Έρογλου. Μια διακήρυξη που σύμφωνα με τον Νταβούτογλου «λαμβάνει υπόψη τις βασικές αρχές που υιοθετεί η τουρκική πλευρά για μια λύση βασισμένη στα δύο ιδρυτικά κράτη και με αυτή την έννοια αποδέχεται και ενισχύει τη διζωνικότητα». Μια συμφωνημένη διακήρυξη που διχοτομεί την κυριαρχία σε «εσωτερική» και «εξωτερική», τριχοτομεί την ιθαγένεια και εισάγει συνομοσπονδιακά στοιχεία, παραχωρώντας το κατάλοιπο εξουσίας στα συνιστώντα κρατίδια. Παραπέμπει όλες τις διαφορές που θα προκύπτουν στο «Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο», η σύνθεση του οποίου δεν καθορίζεται. Ενώ, το νέο κράτος θα προκύψει από παρθενογένεση και όχι μετεξέλιξη. Και όλα αυτά, χωρίς να γίνεται καμία αναφορά στα σημαντικά ζητήματα που ενδιαφέρουν πρωτίστως την ελληνοκυπριακή πλευρά, όπως είναι το Εδαφικό, το Περιουσιακό, η Ασφάλεια (εγγυήσεις και αποχώρηση τουρκικών στρατευμάτων) και οι Έποικοι.

Στην «κοινή διακήρυξη» αναφέρεται, ακόμα, ότι «θα συζητηθούν όλα τα ΑΛΥΤΑ βασικά ζητήματα», γεγονός που οδηγεί στο αναπόδραστο συμπέρασμα ότι οι υπογράφοντες και οι εμπνευστές της εννοούν ότι υπάρχουν και ΣΥΜΦΩΝΗΜΕΝΑ ζητήματα, τα οποία δεν θα αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης - επαναδιαπραγμάτευσης. Τα ΣΥΜΦΩΝΗΜΕΝΑ αυτά ζητήματα προφανώς και είναι όσα περιλαμβάνονται στο «έγγραφο συγκλίσεων» του Αλεξάντερ Ντάουνερ, δηλαδή όλες οι «γενναίες προσφορές» του Δημήτρη Χριστόφια.

Όμως, η σημαντικότερη και ουσιαστικότερη (γραπτή και προφορική) δέσμευση του Νίκου Αναστασιάδη προς τον κόσμο του ΔΗΚΟ, αλλά και γενικότερα τον Κυπριακό λαό -πέραν και από τη δέσμευση ότι δεν θα υπήρχε κούρεμα καταθέσεων-, ήταν η απόσυρση των «γενναίων προσφορών» του Δημήτρη Χριστόφια. Συνεπώς, η αθέτηση αυτής της κορυφαίας δέσμευσης δημιουργεί πολιτικά τετελεσμένα για το ΔΗΚΟ και η επιλογή της αποχώρησης από την Κυβέρνηση Αναστασιάδη είναι μονόδρομος...