Ο αξιοπρεπής Επίσκοπος Καρπασίας και τα ηττημένα μυαλά

Ο Επίσκοπος Καρπασίας Χριστοφόρος, έχοντας εξαντλήσει όλα τα «νούσιμα» διπλωματικά μέσα, σε μια συμβολική διαμαρτυρία, έκλεισε για λίγη ώρα μαζί με τέσσερις ιερείς το οδόφραγμα του Αγίου Δομετίου. Μια ενέργεια που, όπως ο ίδιος την χαρακτήρισε, ήταν μια «έσχατη, προσωπική, αυθόρμητη ενέργεια» απέναντι στην απάνθρωπη μεταχείριση που τυγχάνει από το βάρβαρο κατοχικό καθεστώς, το οποίο του στερεί το δικαίωμα να βρίσκεται αυτές τις Άγιες Μέρες κοντά στο ποίμνιό του, τους 300 ηρωικούς εγκλωβισμένους καρπασίτες.

Άθελά του, ο θρησκευτικός ηγέτης της Καρπασίας ανέδειξε τις δύο σχολές σκέψεις στο Κυπριακό. Από τη μια πλευρά έχουμε τους αυτοαποκαλούμενους ως «ρεαλιστές», οι οποίοι επενδύουν στη χημεία και στις φιλίες μέσω της «υψηλής πολιτικής» των … δείπνων με τον εγκάθετο της Άγκυρας (θα θυμάστε πρόσφατα τις «φιέστες» σε Πύλα και Λεμεσό) και οι οποίοι ενοχλούνται από τέτοιου είδους αυθόρμητες ενέργειες. Ο δε Πρόεδρος Χριστόφιας, κύριος εκφραστής της λεγόμενης «ρεαλιστικής» σχολής σκέψης, δεν έκρυψε την έντονη δυσφορία του απέναντι σε τέτοιους είδους «ιδιοτροπίες και ιδιορρυθμίες», οι οποίες δίνουν «αφορμή και δικαιολογητικά» στην κατοχική δύναμη.

Την ίδια ώρα που ο Πρόεδρος Χριστόφιας απευθυνόταν προς τους ε/κ, λέγοντας ότι «είμαστε άξιοι της τύχης μας», ο Πρόεδρος της Βουλής, κ. Ομήρου, -εκπροσωπώντας την αγωνιστική και διεκδικητική σχολή σκέψης, η οποία δυστυχώς αποδεικνύεται ορφανή σε επίπεδο ηγεσίας στα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ- απέστελλε επιστολή προς τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και στους προέδρους των πολιτικών ομάδων του Σώματος, με την οποία στηλίτευε τις προκλητικές ενέργειες του κατοχικού καθεστώτος, που κατά παράβαση της συμφωνίας της 3ης Βιέννης της 2ας Αυγούστου 1975 στερεί την ελεύθερη ενάσκηση των θρησκευτικών δικαιωμάτων των εγκλωβισμένων μας, μαζί με τον θρησκευτικό και πνευματικό ηγέτη τους.

Αυτή η κραυγαλέα αντίφαση στην προσέγγιση του ίδιου ζητήματος, μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Προέδρου της Βουλής, εκπροσώπων δύο εντελώς αντίθετων σχολών, φέρνουν στο μυαλό μας παλαιότερα συμβάντα που κάποιοι -ενόψει Προεδρικών Εκλογών- επιθυμούν να λησμονήσουμε. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να ξεχάσουμε την εντός της Βουλής συνεργασία των ηγεσιών ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ με σκοπό να αποτρέψουν τη συζήτηση, που επεδίωκαν τα κόμματα ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ και Οικολόγοι, για την τεραστίων διαστάσεων συνομωσία της ομάδας Ντάουνερ σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία αποκαλύφθηκε πλήρως από έγγραφα που διέρρευσαν από τον ΟΗΕ και μέρος τους συμπεριλήφθηκε στο βιβλίο «Σημαδεμένη Τράπουλα» των συγγραφέων Αιμιλιανίδη, Κοντού και Κέντα.

Αντιφάσεις, όμως, εντοπίζουμε και στα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για παρόμοιας φύσης περιστατικά από εκπροσώπους εντός της ίδιας «ρεαλιστικής» σχολής σκέψης, που καταδεικνύουν την πλήρη αποτυχία της πολιτικής τους. Θυμίζουμε την αντίδραση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου, Στέφανου Στεφάνου, στις επικρίσεις των κομμάτων ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ και Οικολόγων στις προτάσεις του Προέδρου Χριστόφια για το «Περιουσιακό». Ο κ. Στεφάνου, εκμεταλλευόμενος μια δυσμενή για την πλευρά μας δικαστική απόφαση, καλούσε, τότε, «όσους υποστηρίζουν ότι καμία εξαίρεση δεν πρέπει να υπάρχει στο δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων, να απαντήσουν πώς θα αντιμετωπίσουμε την απόφαση του ΕΔΑΔ στην υπόθεση Δημόπουλος». Όταν, όμως, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και το βρετανικό Εφετείο -στην υπόθεση Αποστολίδης εναντίον Όραμς- κατοχύρωναν τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα των ε/κ, ο Πρόεδρος Χριστόφιας ασθμαίνοντας χαμήλωνε τον πήχη, λέγοντας ότι το Κυπριακό δεν θα λυθεί στις δικαστικές αίθουσες.

Σε αυτή την προεδρική προεκλογική περίοδο οι ηγεσίες των κομμάτων ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ θα καταθέσουν ενώπιον του λαού δύο υποψηφιότητες προερχόμενες, δυστυχώς, από την ίδια «ρεαλιστική» σχολή σκέψης. Αυτός ο ανυπότακτος λαός, όμως, αξίζει και μιας τρίτης -διεκδικητικής- επιλογής…