Χρίστος Σενέκης

Το 449 π.Χ., στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, οι Έλληνες χρειάστηκε να κρατήσουν μυστικό το θάνατο του μεγάλου αθηναίου στρατηγού Κίμωνα με την πεποίθηση ότι οι αθηναίοι μαχητές, βέβαιοι για τις ικανότητες του αρχηγού τους, θα κατακτούσαν τη νίκη, όπως και έγινε. Από τότε παρέμεινε η φράση «και νεκρός ενίκα». Όσοι βιάστηκαν να προεξοφλήσουν τον ενταφιασμό της πολιτικής του Τάσσου Παπαδόπουλου στο Κυπριακό, μετά και τον θάνατό του, διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Ο περήφανος δηκοϊκός κόσμος απέδειξε ότι τα όποια λάφυρα της εξουσίας δεν αποτελούν ιδανικά του. Δεν υπάκουσε στις έμμεσες παροτρύνσεις της ηγεσίας του ΑΚΕΛ προς συγκεκριμένους υποψηφίους. Δεν υπάκουσε ούτε στις λίστες της ντροπής! Έκανε το καθήκον του απέναντι στην Ιστορία, τις αρχές και τις αξίες του. Όμως, παράλληλα, απογοήτευσε πολλούς, εντός και εκτός Κύπρου, που περίμεναν κάμψη του φρονήματος των μελών του ΔΗΚΟ και συνθηκολόγηση στη λογική των προσωπικών μικροανταλλαγμάτων. Κάτι που θα ευκόλυνε το έργο τους στη δρομολογούμενη επαναφο...

Ήταν μεσάνυχτα της 13ης προς 14ης Μαρτίου 1957. Οι συγκρατούμενοί του φώναζαν: «Θάρρος Παλληκαρίδη, θάρρος Παλληκαρίδη». Όμως, ο εκ Τσάδας 18χρονος μαθητής του Ελληνικού Γυμνασίου Πάφου, ο ποιητής, ο ήρωας Ευαγόρας Παλληκαρίδης τους αποστομώνει: «Θάρρος έχω πολύ. Αυτή τη στιγμή περνώ την είσοδο του ικριώματος». Κοντοστέκεται μπροστά στη μακάβρια θηλιά και ψέλνει τον Εθνικό Ύμνο. Οι δήμιοι τα χάνουν... Φωνάζει ξανά στους συναγωνιστές του: «Γεια σας αδέλφια! Γεια σας λεβέντες! Ελπίζω να 'μαι ο τελευταίος που εκτελούν. Αδέλφια συνεχίστε τον αγώνα. Εγώ βαδίζω στην αγχόνη γελαστός, αποφασιστικός και υπερήφανος». 12:02 ανοίγει η καταπακτή της αγχόνης και ο Βαγορής ανεβαίνει την ανηφοριά της Αθανασίας... «Θ’ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου», γράφει στο τελευταίο του γράμμα και συνεχίζει: «Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα, τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμ...

Το επικείμενο συνέδριο του ΔΗΚΟ αποτελεί την κορυφαία δημοκρατική διαδικασία του κόμματος. Ήρθε επιτέλους η ώρα για τα μέλη του ΔΗΚΟ, τα οποία αποτελούν τη λαϊκή και κυρίαρχη βάση του κόμματος, να εκφραστούν ελεύθερα και κυρίως να δεσμεύσουν τη νέα ηγεσία. Τη δύσκολη ετούτη ώρα, που το κόμμα παρέμεινε ορφανό από τους ιστορικούς του ηγέτες, καλείται ο λαός, εν τη σοφία του, να δείξει το δρόμο. Το δρόμο του Εθνικού συμφέροντος. Το δρόμο της αξιοπρέπειάς μας... Από το προσκλητήριο αυτό δεν πρέπει να λείψει κανείς! Όμως, οι όποιες αποφάσεις των δικοϊκών μελών πρέπει να παρθούν έχοντας τα ώτα τους κλειστά στις προκλητικότατες παρεμβάσεις του ΑΚΕΛ στα εσωκομματικά του ΔΗΚΟ. Αποτελεί ύψιστη ύβρη για την Ιστορία του ΔΗΚΟ, η προσπάθεια του ακελικού οδοστρωτήρα να παρουσιάσει υποψηφίους για την ηγετική πυραμίδα του κόμματος, ως «αγκάθια» για την περαιτέρω συνεργασία ΑΚΕΛ – ΔΗΚΟ. Ο πρόσφατος αποκλεισμός του αναπληρωτή πρόεδρου του ΔΗΚΟ, κ. Γ. Κολοκασίδη, από τον Προέδρο Χριστόφια κατά την ενημέρω...

Οι προεδρικές εκλογές της περασμένης χρονιάς, αναντίλεκτα, δημιούργησαν νέα δεδομένα στο φάσμα των πολιτικών αποχρώσεων. Ο υποψήφιος των κομμάτων που κινούνται στον ευρύτερο ενδιάμεσο χώρο, ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος, συγκέντρωσε το 32% του εκλογικού σώματος. Τα εν λόγω κόμματα συσπειρώθηκαν υπό ένα συγκεκριμένο προεκλογικό πρόγραμμα, το οποίο μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για τη διεύρυνση της συνεργασίας τους και την τελική ενοποίηση. Η ευρεία λαϊκή αποδοχή που έτυχε το προεκλογικό πρόγραμμα του Τάσσου Παπαδόπουλου, από τη βάση των κομμάτων του ενδιάμεσου χώρου, καταρρίπτει συντριπτικά το επιχείρημα που ακούγεται περί σοβαρών ιδεολογικών αποκλίσεων! Μετά το επιτυχές εγχείρημα του ΑΚΕΛ να διεκδικήσει την Προεδρία αυτόνομα, σε συνδυασμό με τα παραδοσιακά ποσοστά των κομμάτων των άκρων (ΑΚΕΛ – ΔΗΣΥ), γίνεται ευκόλως αντιληπτό ότι οι προεδρικοί υποψήφιοι, προερχόμενοι από τα δυο αυτά κόμματα, θα βρίσκονται πάντοτε στο δεύτερο γύρο των εκλογών. Άρα οι ηγεσίες των κομμάτων του ενδ...