Εργατική Πρωτομαγιά...

Οι διαδοχικές κρίσεις, είτε ως πραγματική αιτία είτε ως αφορμή είτε ως απλή απειλή, έχουν συνθλίψει στοιχειώδεις δομές εργασίας και τους μισθούς συντήρησης του ιδιωτικού τομέα.

Η επέλαση του ψηφιακού καπιταλισμού (τηλεργασία, τηλεκπαίδευση, ημιαπασχόληση - ημιανεργία και αγορές μέσω διαδικτύου) έχει ήδη στείλει μερίδα εργαζομένων, με μηδενικές ευκαιρίες εξοικείωσης, στα αζήτητα της ανεργίας.

Οι ακραίες πληθωριστικές τάσεις σε όλα τα βασικά αγαθά έχουν μειώσει δραματικά την αγοραστική δύναμη των μισθών.

Την ίδια ώρα, η παρασιτική λειτουργία των τραπεζών και των εταιρειών εξαγοράς πιστώσεων συνεχίζει να απομυζεί τους κόπους των μικρομεσαίων.

Δυστυχώς, ο συνδιασμός όλων των ανωτέρω επανέφερε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα, με αποτέλεσμα η στόχευση του αγώνα να είναι εκ νέου για τα αυτονόητα.

Μόνο δεδομένο είναι ότι τίποτα δεν χαρίζεται στους εργαζομένους, ακόμα και όταν η απόσταση από την αξιοπρεπή διαβίωση γιγαντώνεται.

Σε αυτές τις συνθήκες, η πολυδιάσπαση των εργαζομένων στους χώρους εργασίας εξυπηρετεί μόνο το Κεφάλαιο και τη μεγιστοποίηση της ανισότητας στην κατανομή του πλούτου...