Χρίστος Σενέκης

Στην τέταρτη Ετήσια Γενική Συνέλευση, στις 7 Απριλίου του 1942, ο τότε πρόεδρος Βασίλης Χατζησταύρου έλεγε στην ομιλία του «Το Συνεργατικό Κίνημα, το οποίο πριν από τέσσερα χρόνια έμοιαζε σαν ένα μικρό ρέμα, σταδιακά γίνεται όλο και πιο μεγάλο και όλοι πρέπει να συμβάλουν για να μετατρέψουν αυτό το ρέμα σε μεγάλο ποτάμι».  Όλες αυτές τις δεκαετίες που μεσολάβησαν, από τα χρόνια του Μεσοπολέμου όπου γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία οργανωμένης δομής στο Συνεργατισμό μέχρι και προχθές, χιλιάδες ακούραστοι σκαπανείς του Συνεργατισμού συνέβαλαν για να δημιουργηθεί ένας σύγχρονος τραπεζικός οργανισμός. Ένας οργανισμός που ξεπέρασε κατά πολύ την «εγκάρδιον ευχήν», του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του Γ΄, το 1960, κατά την τελετή των εγκαινίων των κτηριακών εγκαταστάσεων της Κεντρικής Συνεργατικής Τράπεζας, «όπως η συνεργατική ιδέα αποβή συν τω χρόνω καυτευθυντήριος γραμμή της αγροτικής οικονομίας μας». Σε όλους αυτούς, τους επιφανείς και αφανείς ήρωες, χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ...

Ο πυρήνας του Μακεδονικού προβλήματος είναι ο υποβόσκων αλυτρωτισμός του «μέρους» (των Σκοπίων) να οικειοποιηθεί το «όλον» (τη Μακεδονία). Αυτό συμβαίνει από το 1946 και τη συμμετοχή των Σκοπίων, ως ομόσπονδο κράτος, με την ονομασία "Δημοκρατία της Μακεδονίας" στην ομοσπονδιακή δομή της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Το πρόβλημα επιτάθηκε με την ανεξαρτητοποίηση των Σκοπίων, το 1991, και τον συνταγματικό αυτοπροσδιορισμό τους ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και τη διεθνή αναγνώριση του εν λόγω κράτους, από τα πλείστα κράτη - μέλη του ΟΗΕ, με το συγκεκριμένο όνομα. Μοναδικός μοχλός πίεσης για την ελληνική κυβέρνηση παρέμεινε η παρεμπόδιση της ένταξης του κράτους των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ, με τη συνταγματική ονομασία τους. Η ελληνική πολιτική ηγεσία έθεσε, ομοφώνως, στα μέσα της δεκαετίας του ’90, τις κατευθυντήριες γραμμές για έναν αξιοπρεπή συμβιβασμό με τα Σκόπια, ενόψει των διαπραγματεύσεων που θα ακολουθούσαν, υπό τη μεσολάβηση του ειδικού αντιπροσώπου τ...