Χρίστος Σενέκης

Στο Βέλγιο, μετά από επτά μήνες ακυβερνησίας, μια νέα συνταγματική μεταρρύθμιση (η έκτη από το 1970 και εντεύθεν) φαντάζει ως η μόνη λύση για άρση του αδιεξόδου. Μια μεταρρύθμιση, που θ’ απομακρύνει ακόμα περισσότερο τις εθνότητες των ολλανδόφωνων Φλαμανδών και των γαλλόφωνων Βαλόνων. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα, η πρωτεύουσα της Ευρώπης, η πόλη των Βρυξελλών, αποτελεί, ίσως, το μόνον λόγο που δεν έχει επέλθει, ακόμα, το πλήρες σχίσμα σε δύο ανεξάρτητα κράτη, τη Φλάνδρα και τη Βαλονία. Στις καθαρά πολιτικές εξελίξεις, στις εκλογές τού Ιουνίου τού 2010, το άλλοτε χαρακτηρισμένο ως ακροδεξιό - εθνικιστικό κόμμα τού Μπαρτ Ντε Βέφερ, «Νέα Φλαμανδική Συμμαχία», αναδείχθηκε σε πρώτο κόμμα με ποσοστό 30%. Σε συνδυασμό με το ότι στη Βαλονία κυριαρχεί το «Σοσιαλιστικό Κόμμα» τού Έλιο ντι Ρούπο, κάνει ακόμα πιο δύσκολο το εγχείρημα τού αμοιβαίου συμβιβασμού, μεταξύ Φλαμανδών και Βαλόνων, για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Στην πραγματικότητα, όμως, οι εύποροι Φλαμανδοί δεν θέλουν πια να ζ...

Εκατό χρόνια από τον θάνατό του Στις 3 Ιανουαρίου 2011, συμπληρώθηκαν εκατό χρόνια από τον θάνατο του μέγιστου 'Ελληνα πεζογράφου Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Του μάγου της Σκιάθου, ο οποίος παρήγαγε μιαν εξαιρετικά περίτεχνη λογοτεχνία, που τις περισσότερες φορές αγγίζει την καθαρή ποίηση, το παραλήρημα και την παράδοξη αφήγηση. Η επετειακή συγκυρία, της συμπλήρωσης των εκατόν χρόνων από τον θάνατο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, αποτελεί την ευκαιρία για εμάς να ενισχύσουμε, κυρίως, το αναγνωστικό, αλλά και το φιλολογικό ενδιαφέρον μας προς το έργο του, ως ελάχιστο λιβάνι στη μνήμη του. Κυρίως, όμως, « στη τύχη που μας αξίωσε να κατοικούμε την ίδια μ’ αυτόν γλώσσα », όπως αναφέρει ο συγγραφέας Κώστας Ακριβός στην εισαγωγή τού βιβλίου του « Να είχεν ο έρωτας σαΐτες! », στο οποίο φιλοξενούνται επτά ερωτικά διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Κι όμως, ο «Κοσμοκαλόγερος», ο Έλληνας Ντοστογιέφσκι, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, δεν είδε κανένα βιβλίο τυπωμένο με το ό...

Σε κάθε επίσημη τοποθέτησή του, ο Πρόεδρος Χριστόφιας προσπαθεί να αποδείξει ότι η Κύπρος είναι μοιρασμένη σε ακελικούς και αντιδραστικούς. Πιο πρόσφατο παράδειγμα, η ομιλία του κατά το 37ο Συνέδριο της ΠΟΦΕΝ. Στην εν λόγω ομιλία, για μιαν ακόμα φορά, μετακύλησε τις δικές του ασήκωτες ευθύνες στις πλάτες των πεθαμένων και δη του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του Γ’, για το περιεχόμενο της λύσης που αυτός διαπραγματεύεται. Η διζωνική, είπε, «δεν είναι ανακάλυψη του Χριστόφια, έχει γίνει αποδεκτή από το 1977 από τον εθνάρχη Μακάριο». Ακόμα και έτσι να είναι τα πράγματα (που δεν είναι!), τότε η εξέλιξη στις διεκδικήσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς στο Κυπριακό, μετά από 33 ολόκληρα χρόνια, είναι ικανή ν’ ακυρώσει ακόμα και τον ... Δαρβίνο! Στα χρόνια που μεσολάβησαν, ο Πρόεδρος Χριστόφιας, εντέχνως, παρακάμπτει τα εξής: 1) Η Άγκυρα και η τουρκοκυπριακή ηγεσία ακύρωσαν τη συμφωνία 77 (και 79) με τη μονομερή ανακήρυξη του ψευδοκράτους. 2) Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι, πλέον, πλήρες μέλο...