Χρίστος Σενέκης

Οι δύο συνεντεύξεις τύπου, με τις οποίες ο Πρόεδρος Χριστόφιας παρουσίασε τα «επιτεύγματα» της διετίας, και η «παιδική πανήγυρη» που στήθηκε στο οδόφραγμα του Λιμνίτη επιβεβαιώνουν, δυστυχώς, το επίπεδο της πολιτικής των σημερινών ενοίκων του προεδρικού μεγάρου. Οι ιδεολογικές αγκυλώσεις, η πεποίθηση της κατοχής του αλάθητου και άκρατος λαϊκισμός αποτελούν τους βασικούς «πυλώνες» διαμόρφωσης της κυβερνητικής πολιτικής και της υπεράσπισης αυτής. Στην πρώτη δημοσιογραφική διάσκεψη, που αφορούσε το Κυπριακό, και υπό το βάρος των αποτελεσμάτων δημοσκόπησης εβδομαδιαίας εφημερίδας, στην οποία ένα ποσοστό της τάξης του 40% των ακελικών τάχθηκαν κατά των «γενναίων προσφορών» (εκ περιτροπής προεδρία, σταθμισμένη ψήφος και παραμονή εποίκων), ο Πρόεδρος Χριστόφιας εξαπέλυσε ωμό εκβιασμό προς τη βάση του ΑΚΕΛ (κάτι που πρώτος, ευφυώς, επεσήμανε ο Γ. Λιλλήκας). Χωρίς λύση, είπε, δεν θα διεκδικήσει ξανά την Προεδρία της Δημοκρατίας. Εμμέσως, πλην σαφώς, κάλεσε τους ακελικούς να άρουν τις ανησυχίες...

Η σαφής τοποθέτηση του Προέδρου Χριστόφια ότι για την αρνητική απόφαση, που εξέδωσε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), «φταίνε» οι ομαδικές προσφυγές σ΄ αυτό, αποτελεί ΥΒΡΗ για τον προσφυγικό κόσμο. Κατακρίνει, δηλαδή, όσους δεν λιποψύχησαν και προσέφυγαν στο μόνο νόμιμο ένδικο μέσο (το ΕΔΑΔ) που είχαν στη διάθεσή τους, που όχι μόνο δεν έβλαψε το συλλογικό αγώνα για άρση της κατοχής, αλλά, αντίθετα, με σειρά αποφάσεων ενίσχυσε τη διαπραγματευτική θέση μας έναντι της Τουρκίας. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεν έχει κανένα δικαίωμα να μηδενίζει προηγούμενες αποφάσεις του ΕΔΑΔ, όπως π.χ. την απόφαση του 2005 στην υπόθεση Μύρας Ξενίδη - Αρέστη εναντίον Τουρκίας, με την οποία η αποτελεσματικότητα της τουρκικής «επιτροπής αποζημιώσεων» κρίθηκε ανεπαρκής. Τότε, το ΕΔΑΔ αποφάνθηκε ότι η θεραπεία που προσφέρεται από την τουρκική «επιτροπή αποζημιώσεων», δηλαδή οι αποζημιώσεις, δεν αποτελεί αποτελεσματική θεραπεία. Επίσης, το ΕΔΑΔ ξεκαθάρισε ότι η «επιτροπή αποζημιώσεων» της Τουρκία...

Η πρόσφατη πλειοψηφική απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΔΗΚΟ για παραμονή του κόμματος στο κυβερνητικό σχήμα, οριστικοποίησε το «διαζύγιό» του από την εκλογική βάση του. Και ο λόγος του «διαζυγίου» είναι ότι γιγαντώθηκε η διάσταση μεταξύ της βουλήσεως της βάσης και της ηγεσίας. Αποτελεί κανόνα ότι δεν μπορούν οι λίγοι να κοροϊδεύουν τους πολλούς για τόσο πολύ καιρό… Μετά και την γενναία αποχώρηση της ΕΔΕΚ από την κυβέρνηση Χριστόφια, οι έντιμες επιλογές του ΔΗΚΟ ήσαν δύο: (α) Εγκαταλείπουμε τις διαχρονικές θέσεις μας στο Κυπριακό και παραμένουμε στην κυβέρνηση, είτε (β) Παραμένουμε σταθεροί στις διακηρύξεις μας και αποχωρούμε από την κυβέρνηση. Αντ’ αυτού, υιοθετήθηκε η μεσοβέζικη θέση «παραμένουμε στην κυβέρνηση διατηρώντας τις διαφωνίες μας». Δηλαδή, κάτι σαν το «ψηφίζουμε ΟΧΙ για να τσιμεντώσουμε το ΝΑΙ». Έτσι, το κόμμα παραμένει υπό την ομηρία του μεγάλου αδελφού της κυβερνητικής «συμμαχίας» και συνυπεύθυνο στις «γενναιόδωρες προσφορές» του Προέδρου Χριστόφια στους Τούρκους. ...