Σχήμα οξύμωρο
Ακούσαμε και διαβάσαμε πολλά από πολλούς για την ενέργεια του Αρχιεπισκόπου να τελέσει τρισάγιο στους τάφους των 22 νεαρών που σκοτώθηκαν υπηρετώντας, ίσως χωρίς την θέληση τους (ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα σήμερα;), τους ηγέτες του πραξικοπήματος. Αυτό που ενοχλεί όμως είναι ότι βιώνοντας το δράμα και τις συνέπειες της κατάλυσης της δημοκρατίας, χρεώσαμε σε αυτούς τους νεκρούς το ... προπατορικό αμάρτημα! Ας αναλογιστούμε την αδικία που γίνεται εξισώνοντας τους 22 αυτούς νέους με τους εν Ελλάδι αξιωματικούς που έδιναν τις εντολές, με τον Γεωργίτση και τον Ιωαννίδη, αλλά και τους εδώ “γνωστούς” ομοϊδεάτες τους! Αυτοί οι “γνωστοί” που όσο οξύμωρο και αν είναι, σήμερα αποτελούν την ελίτ της κοινωνικό – πολιτικό – οικονομικής ζωής της ημικατεχώμενης πατρίδας μας. Όσοι δηλαδή είναι εν ζωή, απολαμβάνουν “άφεση αμαρτιών” με την ανοχή όλων μας. Ακόμα πιο οξύμωρο είναι να ακούμε πολιτικούς να διαρρηγνύονται τα ιμάτια τους για την πράξη του Αρχιεπισκόπου. Οι ίδιοι που καθημερινά διακηρύττ...